อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1280

“เจ้าจะคิดเช่นนั้นก็ได้”

“ไม่ให้ อยากได้เงินไม่มี อยากได้ชีวิตก็เอาไปเลย”

“ก็ได้ ถ้าเช่นนั้นข้าคงทำได้แค่ยอมสูญเสีย เฮ้อ อย่างไรก็ตาม ข้าก็มีสัตว์เลี้ยงจำนวนมาก ขาดเจ้าไปสักตัวก็ไม่ส่งผลอะไร ดังนั้นข้าจึงทำได้เพียงสังเวยเจ้าเสียแล้ว”

“นายหญิง ท่านเอ็นดูข้าที่สุด แงแงแง ท่านไม่ใจร้ายเช่นนี้...”

“เจ้าเอาเงินออกมาดีๆ ข้าก็ยังคงเอ็นดูเจ้าเหมือนเดิม เด็กดี”

“ข้าไม่มีเงิน”

“ข้าจะถามเจ้าอีกครั้ง ข้าเป็นเจ้านายของเจ้าใช่หรือไม่”

“ใช่”

“เจ้านายกำลังมีปัญหา เจ้าไม่ควรจะออกหน้าช่วยเหลือหรือ?”

“ใช่ แต่ข้าไม่มีเงิน...”

“เจ้าเป็นของข้า อย่าว่าแต่เรื่องเงินเลย เจ้าสามารถหาใหม่ภายหลังได้ ถูกไหม”

“ข้าไม่มีเงิน”

“อย่างไรเจ้าก็ไม่ยอมใช่ไหม ถ้าเช่นนั้น ก็อย่าหาว่าข้าใจร้ายก็แล้วกัน”

กู้ชูหน่วนยกมีดขึ้นสูง ในขณะที่กำลังจะถูกถลกหนัง เจ้าเสือน้อยกลัวจนตัวสั่น สุดท้ายก็ต้องยอมจำนนให้เงินนางไป

“ใช่แล้ว นี่สิถึงเป็นเจ้าเสือน้อยที่น่ารักของข้า ข้ารับปากเจ้า รอแคว้นน้ำแข็งผ่านพ้นวิกฤตครั้งนี้ไปได้ พอมีเงิน ข้าจะให้ทองคำเจ้ากองใหญ่ สมบัติในคลังเจ้าสามารถเลือกได้ทุกชิ้น”

“ท่านก็พูดเช่นนี้ทุกครั้ง แคว้นน้ำแข็งยากจนเพียงใด ท่านก็รู้ดี”

กู้ชูหน่วนลูบศีรษะของเจ้าเสือน้อย ก่อนจะพูดอย่างหนักแน่นว่า “ไม่หรอก สถานการณ์เช่นนี้เป็นแค่ชั่วคราวเท่านั้น สักวันหนึ่งแคว้นน้ำแข็งจะยืนอยู่บนจุดสูงสุด กลายเป็นแคว้นที่ร่ำรวยที่สุด ผู้คนในแคว้นน้ำแข็งจะมีอาหารและเสื้อผ้าใช้อย่างเพียงพอ “

พอเดินออกจากห้องจัดการพระราชกรณียกิจ อาโม่ก็เบะปากแล้วพูด “พี่สาว พี่สาวชอบหลอกเอาเงินของพวกเจ้าเสือน้อยบ่อยๆ ตอนนี้พวกเขาต่าวก็กลัวพี่สาวหมดแล้ว”

“ข้าก็หมดหาทางแล้วนี่นา ถ้าข้ามีเงิน ข้าก็ไม่อยากหลอกเอาเงินจากพวกเขา”

“ฝ่าบาท ในที่สุดบ่าวก็ตามหาพระองค์เจอจนได้”

“มีเรื่องอะไรหรือ?”

“ฝ่าบาทลืมไปแล้วหรือ วันนี้เป็นวันที่จะต้องกลับเรือน”

“วันกลับเรือน”

ตามธรรมเนียมปกติหลังจากสมรสสามวัน ฝ่ายชายจะตามฝ่ายหญิงกลับไปที่บ้านของนาง

เหตุใดจักรพรรดินีถึงต้องทำด้วยหรือ?

นี่มันบ้าไปแล้ว