อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 164

“พะ...พวกเจ้ากล้า...” เจียงซวี่เริ่มหวั่นใจ

กู้ชูหน่วนหัวเราะคิกคักตอบ “เจ้าก็ลองดูสิว่าข้าจะกล้าไหม? เหมือนว่าข้างนอกจะมีคนเข้ามานะ พี่เฉินเฟย ในเมื่อเขาอยากเป็นทาสบำเรอขนาดนั้น เราก็ทำให้เขาสมปรารถนาก่อนเถอะ”

“ตึกๆๆ...”

เสียงฝีเท้าแว่วจากที่ไกล เจียงซวี่รู้ดีว่าคนพวกนั้นมาหามเย่เฟิง

หัวใจที่เดิมก็ตุ้มๆ ต่อมๆ ตามเสียงฝีเท้าที่มาเรื่อยๆ จิตใจของเขาก็พัลวันไปหมด

เขารีบเอ่ย “อยากออกจากเผ่าปีศาจเร็วๆ ก็มีแต่กระเช้าเชือกนั่น มิเช่นนี้ก็ไม่มีวิธีที่เร็วกว่านี้แล้ว แต่แท่นจุดสัญญาณไฟเปลี่ยนเวรทุกสี่ชั่วยาม อีกครึ่งชั่วยามก็จะถึงเวลาเปลี่ยนเวรแล้ว บางทีเจ้าอาจลองฉวยตอนที่พวกเขาเปลี่ยนเวรหย่อนยานมากที่สุดหนีไปได้”

“แท่นจุดสัญญาณไฟมียอดฝีมือกี่คน?”

“แต่ละแท่นจะมียอดฝีมือระดับสองประจำหนึ่งคน บางที่ยังถึงกับมียอดฝีมือระดับสาม ยอดฝีมือระดับหนึ่งอย่างน้อยสามคน นอกจากนี้ ยังมียอดฝีมือเลื่องชื่อที่มีวรยุทธ์สูงอีกมาก รวมไปถึงมือธนู” เจียงซวี่พูดอย่างเปิดเผย

สุดยอดแห่งศิลปะการต่อสู้คือยอดฝีมือระดับหนึ่ง แล้วจากขึ้นหนึ่งขึ้นไปยังมีอีกหกระดับ ทั้งหมดเป็นเจ็ดระดับ

สามารถขึ้นถึงระดับหนึ่งก็เก่งกาจมากแล้ว

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงยอดฝีมือระดับสองและระดับสามมากมายขนาดนั้น ถึงพวกเขาจะติดปีกก็ยากจะหนีไปได้

“แล้วอย่างไรอีก?”

“อะไรอย่างไรอีก?”

“ก็อย่าง...รหัสลับอะไร”

“รหัสเปลี่ยนทุกชั่วยาม ข้ารู้ว่าเป็นรหัสอะไรได้อย่างไร?”

“เจ้าเป็นถันจู่ ถึงเจ้าจะไม่รู้หมด ก็น่าจะรู้ไม่น้อยกระมัง?”

“ข้าไม่รู้!”

“เฮ้อ...เดิมคิดจะปล่อยเจ้า จนใจที่เจ้าไม่ให้ความร่วมมือ ดูท่าข้าคงยังต้องให้พวกเขาพาเจ้าไปแล้ว ดูสิ พวกเขาจะถึงแล้ว”

เจียงซวี่หัวเหวี่ยงสุดขีด

“ข้ารู้รหัสลับนิดหน่อย แต่ถ้าข้าบอกพวกเจ้า ท่านหัวหน้ากองธงก็ต้องรู้ว่าข้าแพร่งพรายไปแน่ ถึงตอนนั้นเขาก็จะไม่ไว้ข้าเหมือนกัน!”

“แต่หากเจ้าไม่พูด ตอนนี้ข้าก็ไม่อาจปล่อยเจ้าไปได้แล้ว ฉะนั้น...เจ้ายังมีเวลาคิดอีกสองนาที สองนาทีให้หลัง ถึงเจ้าจะนึกเสียใจก็ไม่มีโอกาสแล้ว”

ถ้าเทียบกับความตื่นตระหนกของเจียงซวี่ กู้ชูหน่วนกับอี้เฉินเฟยก็สงบกว่ามาก ไม่มีความรู้สึกว่าภัยพิบัติจะถึงตัวแล้วเลย ทั้งยังมองเจียงซวี่อย่างเอื่อยเฉื่อย ราวกับรอการตัดสินใจสุดท้ายของเขา

เจียงซวี่รู้สึกซวยมหาบรรลัย