อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 171

ใกล้จะถึงยอดเขาลูกที่สี่แล้ว ห่างกันไกลมาก ฉีโส่วของหอสัญญาณที่สี่ก็โบกธงเพื่อให้พวกเขาหยุดและรับการตรวจสอบ

กู้ชูหน่วนตะโกนกับฉีโส่วทุกคนว่า “ตอนที่ใกล้หอสัญญาณห้าเมตรแล้ว ทุกคนกลั้นหายใจด้วยนะ”

ทุกคนพยักหน้ากันอย่างพร้อมเพรียง

กระเช้าลอยฟ้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ อี้เฉินเฟยกลั้นหายใจไปด้วย อุดปากเย่เฟิงไปด้วย

กู้ชูหน่วนตะโกนเสียงดังไปด้วย สาดผงยาใส่ฉีโส่วที่อยู่บนหอสัญญาณไปด้วย “ข้าศึกๆ ด้านหลังมีศัตรูกำลังโจมตีพวกเราอยู่”

ผงยานั่นไม่รู้ว่าปรุงยังไง คุณภาพยาแรงมาก เพียงแค่สูดหายใจเข้าไปนิดเดียว ฉีโส่วบนหอสัญญาณทุกคนก็ล้มลงกันหมด

กู้ชูหน่วนสองมือพยุงกระโดดออกมาจากกระเช้า เปิดประตูรั้วเองแล้วให้กระเช้าไปต่อ ก็ถึงกระโดดกลับไปอีกครั้ง

ซี๊ด……

แม้อี้เฉินเฟยก็อดไม่ได้สูดหายใจเข้าลึกๆ

แค่นี้……

ก็ทำให้ฉีโส่วบนหอสัญญาณที่สี่ล้มลงกันหมดแล้วเหรอ?

ถ้าไม่ได้เห็นเองกับตา เขาคงไม่อยากจะเชื่อ

“เจ้าตัวเล็ก เมื่อกี้เจ้าสาดอะไรลงไปน่ะ?”

“ยาจุ้ยหลิวเหลียนเป็นยาชนิดที่คล้ายกับยาเบื่อ ข้าเห็นบนหอคอยมีผงยาชนิดนี้เยอะมาก น่าจะใช้จัดการทาสบำเรอนะ ข้าทำเองมั่วๆ เพิ่มฤทธิ์ยาของยาจุ้ยหลิวเหลียนเป็นร้อยเท่า ไม่ถึงสามวัน พวกเขาไม่มีทางตื่นขึ้นมาแน่นอน”

“จอมยุทธ์หญิง ท่านเก่งจริงๆ” ทาสบำเรอต่างก็มองนางด้วยสายตานับถือยกย่อง

ในตอนที่พวกเขาไม่ทันระวังนั้น ทันใดนั้นไส้เชือกก็เกิดเสียงดังเอี๊ยด พวกเขาหยุดอยู่กลางอากาศ เข้าไม่ได้ ออกก็ไมได้

พวกทาสบำเรอลนลานกันหมด แต่ละคนเกาะขอบของกระเช้าเอาไว้แน่น