อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 195

ภายในห้องนอน เย่เฟิงถูกจับกางแขนขา มือและเท้าสองข้างถูกล่ามด้วยโซ่ บนพื้นเต็มไปด้วยเสื้อผ้าที่ถูกฉีกจนแหลกละเอียด

ผู้พิทักษ์ขวากำลังทำตามใจตัวเอง

เย่เฟิงพยายามขัดขืนยังไงก็หลุดไม่พ้น แต่กลับทำให้แผลบนตัวฉีกออก เลือดไหลออกมาจากบนร่างกายของเขา

“เพี๊ยะ……”

ผู้พิทักษ์ขวาเงื้อมือขึ้นตบหน้าเขา แล้วตะคอกด่าอย่างโมโห

“ถุ้ย มาแสร้งทำสงวนตัวอะไรต่อหน้าข้า อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้เจ้าปรนนิบัติหัวหน้ากองธงกล้วยไม้ยังไง คนชั้นต่ำอย่างเจ้าได้รับความเชยชมจากข้า เจ้าควรภาคภูมิใจนะ”

คำพูดนี้แทงใจดำเย่เฟิงมาก

ความทรงจำในอดีตพลุ่งพล่านเข้ามาในสมองของเขา

ทุกภาพทุกฉากนั้นทำให้เขาเหมือนตายทั้งเป็น

ถ้าชีวิตเลือกได้ ใครจะอยากมีชีวิตแบบนี้ล่ะ

ใครจะอยากให้คนอื่นมาคร่อมตัวแล้วบำเรอล่ะ

“เจ้าคนชั้นต่ำ ก็แค่ชายบำเรอตกอับ ยังกล้ามองค้อนข้าอีก ข้าจะบอกเจ้าให้นะ หลังจากคืนนี้ไป ข้าจะเอาตัวเจ้าให้ลูกน้อง เจ้าชอบแสร้งสงวนตัวมากนักไม่ใช่หรือไง ข้าจะดูสิว่าเจ้ายังจะสงวนตัวยังไงอีก?”

เย่เฟิงโดนตบหน้าอีกสองสามครั้ง ผู้พิทักษ์ขวาด่าแล้วตบเร็วขึ้นเรื่อยๆ

“ติ๋ง……”

หางตาของเย่เฟิงมีน้ำตาไหลยาวออกมาเป็นทาง บาดแผลบนร่างกายเจ็บแค่ไหน ก็ไม่เท่ากับความเจ็บของหัวใจที่แตกสลายออกเป็นเสี่ยงๆหรอก

ผู้พิทักษ์ขวาจะขึ้นคร่อมตัวอยู่แล้ว เย่เฟิงหลับตาลงอย่างสิ้นหวัง เตรียมตัวแบกรับความเจ็บปวดที่แทบจะขาดใจตาย

ความเจ็บปวดที่คาดไว้ไม่ได้พุ่งเข้ามา แต่กลับได้ยินเสียงร้องโหยหวนอย่างเจ็บปวดของผู้พิทักษ์ขวา ต่อมาก็มีเสียงอาวุธกระทบกัน

เย่เฟิงลืมตาขึ้นอย่างสั่นเทา กลับเห็นฝูกวงที่ไม่รู้ว่ามาจากไหน กำลังต่อสู้อยู่กับผู้พิทักษ์ขวาอย่างดุเดือด

และกู้ชูหน่วนถอดเสื้อคลุมของตัวเองออกด้วยสีหน้าเย็นชา คลุมไว้บนร่างกายที่เต็มไปด้วยบาดแผลของเขา แล้วปลดโซ่ที่ล่ามแขนขาของเขาออกไป