อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 204

“ไม่เป็นไร จากที่นี่ถึงหมู่บ้านสายธาร ไม่อาจถึงในช่วงเวลาสั้นๆ ได้ อยู่ที่นี่ต่ออีกสักสองสามวันเถอะ”

หือ...

ไม่ใช่เย่เฟิงหรือที่รีบร้อนกลับไปที่สุด?

ตอนนี้ทำไมจะไม่กลับเสียแล้วล่ะ?

ต้องมีอะไรแน่

และต้องเป็นเรื่องใหญ่ด้วย

“เจ้าคงไม่ได้...คิดสั้นหรอกนะ...?” กู้ชูหน่วนถามแบบหยั่งเชิง

เย่เฟิงผงะ จากนั้นก็เข้าใจในความกังวลของนาง เขาปรากฏยิ้มบางอย่างยากจะได้เห็น

“วางใจเถอะ ข้าไม่อ่อนแอขนาดนั้น อีกอย่าง...ข้ายังมีครอบครัวที่ต้องดูแล” นอกจากท่านยาย เขายังมีพ่อแม่ที่จำเป็นต้องให้เขาดูแล

ถึงเขาจะไม่สามารถทำความรู้จักกับพ่อแม่ได้ แต่เขาก็จะภาวนาให้พวกเขาอย่างลับๆ

กู้ชูหน่วนโล่งอก “ก็บอกแต่ทีแรกสิ เจ้าจะซื้ออะไร ต้องให้ข้าช่วยไหม?”

“ไม่ต้อง ข้าคนเดียวก็พอ ชินแล้วด้วย”

“ได้ ถ้าอยากให้ช่วยอะไรก็บอกได้เลย”

“อือ”

แผ่นหลังผอมแห้งของเย่เฟิงหายไปจากวัด กู้ชูหน่วนลูบคางตัวเองแล้วพึมพำ “ฝูกวงน้อย เจ้าว่าเย่เฟิงแปลกๆ ไหม?”

“แปลกหรือขอรับ? ข้าน้อยกลับรู้สึกเป็นปกติมาก”

กู้ชูหน่วนก็บอกไม่ถูกว่าแปลกตรงไหน แต่รู้สึกเหมือน...จะแปลกสักที่

ก็อย่าง...ที่ผ่านมาเขาห่วงใยยายมากที่สุด

ตั้งแต่ออกมาจากเขาสูบวิญญาณ เขาก็ร้อนใจดั่งไฟแผดเผาอยากกลับไปหายายของเขา ตอนนี้ม้าเร็วลงแส้กลับไปได้ แต่กลับจะอยู่วัดเมฆขาวต่อ

วัดเมฆขาวมีอะไรควรค่าให้เขาอยู่ต่อหรือ?

กู้ชูหน่วนหาวไปฟอดหนึ่ง แล้วกลับห้องไปนอนต่อ

เพิ่งงีบได้ไม่นาน ก็ถูกหลวงจีนน้อย ปลุกขึ้นมากินอาหาร

กู้ชูหน่วนไปด้วยตาหมีแพนด้า

ตั้งแต่ข้ามมิติมาโลกนี้ นางไม่เคยได้นอนดีสักราตรี

ถึงวันนี้จะได้นอนแค่หนึ่งชั่วยาม แต่นางก็น่าจะพอใจแล้ว