อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 206

ฮองเฮาฉู่หัวเราะเอ่ย “สหายเจ้าช่างมีบุญจริงๆ”

“ไม่ทราบฮูหยินกินแล้วหรือยัง? หากยังอาหารเหล่านี้ก็ขอมอบให้ท่าน”

ไม่รอให้ฮองเฮาฉู่เอ่ย ซิ่งเอ๋อร์ก็ตวาดปฏิเสธด้วยความระแวง “ข้าทำอาหารเช้าของฮูหยินพร้อมแล้ว ไม่รบกวนคุณชาย อาหารนี่ท่านก็เก็บไว้กินเองเถอะ”

คำพูดนี้ปัดตกความหวังของเย่เฟิง เขายกรอยยิ้มหนึ่งที่ดูขมขื่น เอ่ย “ขออภัย” จากนั้นก็ยกตะกร้าอาหารจากไป

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะแผ่นหลังของเขาอ้างว้างโดดเดี่ยว หรือว่าระหว่างคิ้วของเขาดูคุ้นเคย ฮองเฮาฉู่เห็นแล้วก็รู้สึกสงสารอย่างบอกไม่ถูก

“ช้าก่อน”

ฮองเฮาฉู่เดินฉับเข้าหา ยิ้มจาง “อาหารของคุณชายหอมยิ่งนัก ข้าหิวท้องร้องขึ้นมาเชียว หากคุณชายไม่รังเกียจ ข้าก็จะขอรับอาหารนี้ไว้”

“ฮูหยิน!” ซิ่งเอ๋อร์ตกใจ

นอกจากอาหารที่พวกเขาลงมือทำเองแล้ว ฮูหยินก็ไม่เคยกินอาหารข้างนอก แล้วไยวันนี้จึงจะกินอาหารของคนแปลกหน้าได้?

นางกระซิบ “ฮูหยิน ชายหนุ่มผู้นี้ฐานะไม่แน่ชัด เมื่อวานก็พบกับเราเป็นความบังเอิญ เช่นนั้นเหตุใดวันนี้จึงได้พบ แล้วยังให้อาหารท่านกินอีก? ข้าน้อยว่าเขาต้องจงใจเข้าหาท่านแน่ ท่านจะกินอาหารของเขาไม่ได้นะเจ้าคะ”

“ข้าดูเขาจิตใจดีมาก ไม่เหมือนคนชั่ว”

“รู้หน้าไม่รู้ใจ หากเขาเป็นคนชั่วก็ไม่แสดงออกบนสีหน้าหรอกเจ้าค่ะ ฮูหยิน...”

“เอาล่ะ เจ้าออกไปก่อนเถอะ”

ซิ่งเอ๋อร์ยังอยากพูดอีก แต่ฮองเฮาฉู่มองด้วยดวงตาเย็นชา เป็นการบอกให้นางหยุดปาก

ซิ่งเอ๋อร์ทั้งร้อนใจทั้งกังวล

ฮองเฮามิเคยดุนางเช่นนี้มาก่อน ตอนนี้เพื่อชายหนุ่มที่ไม่เกี่ยวข้องกลับมีโทสะ นี่...

ฮองเฮาฉู่เอ่ยอย่างรู้สึกผิด “สาวใช้ไม่รู้ความ หวังว่าคุณชายจะไม่ใส่ใจ”

“ไม่ ความจงรักภักดีปกป้องนายเป็นเรื่องดี”