อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 230

นัยน์ตาระยับของกู้ชูหน่วนแวบความเจ้าเล่ห์

ทันใดนั้นนางก็กุมหน้าอกตัวเอง กระอักเลือดออกมาแล้วล้มนอนลงกับพื้น เอ่ยด้วยความตกใจและอ่อนแรง “ใคร...ใครช่างร้ายกาจขนาดนี้ ถึงกับวาง...วางยาพิษ...”

ซี๊ด...

ทุกคนพากันสูดลมเย็น

ทุกคนมองกู้ชูหน่วนที่นอนจมกองเลือก ดวงตาปิดสนิทอย่างไม่อยากจะเชื่อ ในดวงตาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

“หมอหลวง รีบตามหมอหลวงเร็วเข้า!”

ท่ามกลางกลุ่มคนก็ไม่รู้ว่าใครตะโกนขึ้นอย่างตกใจ

องครักษ์มากมายพากันวิ่งไปตามหมอหลวง

“พระชายา ทรงเป็นอย่างไรบ้าง...”

องครักษ์หญิงนามหนึ่งจับชีพจรนางอย่างใจกล้า ใบหน้าที่หวาดกลัวเป็นทุนเดิมก็ซีดขาวไปทันที

“หัวใจ...ไม่เต้นแล้ว...หัวใจพระชายาไม่เต้นแล้ว!”

ซี๊ด...

ทุกคนต่างโคลงเคลง

หัวใจไม่เต้นก็มิใช่ว่าตายแล้วหรือ?

สวรรค์! หากพระชายาเกิดเรื่อง พวกเขาจะรายงานกับท่านอ๋องอย่างไร?

พวกเขาเฝ้าคุ้มกันแน่นหนา เป็นไปไม่ได้ที่จะมีคนมีโอกาสวางยาพิษกับพระชายา

“ฟิ่วๆๆ...”

เงาคนต่างจากไปทั้งทางแจ้งและทางลับ บ้างไปรายงานเย่จิ่งหาน บ้างไปตามหมอ แต่แค่ชั่วครู่เดียว องครักษ์ที่เฝ้ายามก็หายไปสองในสามส่วน

กู้ชูหน่วนใช้ยากลั้นลมหายใจ รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงโดยรอบเงียบๆ

ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ยังเหลือคนเฝ้าสองคน เฝ้าเวรหย่อนยาน

ดีมาก!

ก็ขณะที่ทุกคนกำลังแตกตื่นทำอะไรไม่ถูก กู้ชูหน่วนก็สาดผงยาพิษออกไปอีก