อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 25

ทุกคนในนั้นก็มีแต่สีหน้าขององค์หญิงตังตังและกู้ชูหลันที่แย่ที่สุด ตอนแรกการเดิมพันครั้งนี้พวกนางชนะแน่นอน แต่ตอนนี้กู้ชูหน่วนกลับชนะโดยไม่ต้องทำอะไรเลย

ลูกบอลหยุดอยู่ที่มือของนาง งั้นนางก็ได้เข้ารอบสุดท้ายน่ะสิ?

หลังจากที่เซียวหยู่เซวียนตะลึงเสร็จแล้ว ก็รู้สึกดีใจจนยากที่จะปกปิดได้

“ยัย……ยัยขี้เหร่ เสียงกลองหยุดแล้ว เจ้าชนะแล้ว”

กู้ชูหน่วนไม่คิดว่าจะมีเรื่องดีๆแบบนี้เกิดขึ้นกับตัวเอง นางยังคิดว่าการเข้ารอบสุดท้าย ต้องเสียแรงเยอะเสียอีก

นอกจากอาจารย์ซ่างกวนแล้ว พวกอาจารย์คนอื่นๆก็ต่างอึ้งไปกันไปหมด

ให้สิทธิ์นี้กับนาง นั่นเป็นการทำลายของดีๆชัดๆ ไก่อ่อนอย่างนาง จะสู้กับแคว้นจ้าว แคว้นฮั่ว แคว้นฉู่คู่ต่อสู้เก่งๆพวกนี้ได้ยังไงกัน?

“คุณหนูสามกู้ชู้หน่วน ไม่ต้องสอบอะไรอีก ก็เข้ารอบสุดท้ายได้ทันที” อาจารย์สวีพูดอย่างไม่พอใจ

องค์หญิงตังตังลุกขึ้นมาโต้แย้งคนแรก “ท่านอาจารย์ นี่ไม่ยุติธรรมเลย ถ้าไม่ใช่เพราะเซียวหยู่เซวียนที่ถือลูกบอลไว้นานขนาดนั้น เสียงกลองจะหยุดลงตอนที่กู้ชูหน่วนถือพอดีได้ยังไง”

กู้ชูหลันพยักหน้าแรงๆ “องค์หญิงพูดถูก เซียวหยู่เซวียนขี้โกง ครั้งนี้ไม่นับ”

ถ้านางชนะจริง งั้นนางก็ต้องเสียสองแสนตำลึงน่ะสิ

เซียวหยู่เซวียนตบโต๊ะแล้วเปิดพัดออก หัวเราะและพูดว่า “ทำไมถึงไม่นับล่ะ? ข้าถูกตัดสิทธิ์การเข้าแข่งขัน เกี่ยวอะไรกับเจ้าด้วย? อีกอย่าง เสียงกลองไม่ใช่พวกเราตีสักหน่อย ลูกบอลนั่นหยุดลงตอนที่ถึงมือยัยขี้เหร่พอดี เกี่ยวอะไรกับพวกเราด้วย ถ้าเจ้าไม่พอใจ ก็ไปหาคนตีกลองนู้น”

กู้ชูหลันเกิดมาต่ำต้อย ไม่กล้าโต้แย้งกับเซียวหยู่เซวียน

องค์หญิงตังตังไม่กลัวเขาหรอกนะ นางจึงตอบโต้ไปว่า “ใครจะรู้ว่าพวกเจ้าเป็นพวกเดียวกันหรือเปล่า”

สีหน้าของอาจารย์สวีบึ้งตึง “บังอาจ คนที่ตีกลองเป็นข้ารับใช้คนสนิทของอาจารย์ซ่างกวน หรือคิดว่าอาจารย์ซ่างกวนรวมหัวกับเซียวหยู่เซวียนเพื่อช่วยกู้ชูหน่วนโกงงั้นรึ?”

“ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น ข้าหมายความว่า พวกเขาอาจจะซื้อตัวข้ารับใช้คนสนิทของอาจารย์ซ่างกวนก็ได้”

อาจารย์ซ่างกวนลุกขึ้น มือข้างหนึ่งอยู่ข้างหน้า อีกข้างไพล่หลังไว้ เขายิ้มอย่างอ่อนโยน แต่คำพูดนั้นกลับมีน้ำหนักและมีอำนาจ “องค์หญิงคิดมากไปแล้ว เสี่ยวอันกับข้าโตมาด้วยกัน ข้าเชื่อใจเขา ทุกคนเตรียมตัว เดี๋ยวจะมีการแข่งขันระหว่างตงหยวนกับแคว้นเย่ เพื่อคัดเลือกสามคนเข้ารอบสุดท้าย”

ว่าแล้ว อาจารย์ซ่างกวนก็เดินออกจากห้องเรียนไป อาจารย์สวีและคนอื่นๆก็เดินตามหลังออกไปด้วย

องค์หญิงตังตังร้อนรนใจ “อาจารย์ซ่างกวน ท่านฟังข้าอธิบายก่อนเจ้าค่ะ ข้าไม่ได้จะสงสัยเสี่ยวอันเลยนะเจ้าคะ ข้า……”

“องค์หญิง เจ้าแพ้แล้ว เงินหนึ่งล้านตำลึง ขอบใจ”

กู้ชูหน่วนขวางทางองค์หญิงตังตังไว้ หัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์เหมือนหมาป่า

องค์หญิงตังตังโกรธจนยกมือตบออกไปแรงๆ แต่ไม่คิดว่ากู้ชูหน่วนจะหลบได้อย่างง่ายดาย ตัวเองกลับชนเข้ากับเสาเพราะใช้แรงหนักเกินไป เจ็บจนหัวนางโนขึ้นเป็นก้อนใหญ่

“กู้ชูหน่วน เจ้าเป็นเทพซวยมาเกิดใหม่หรือไง? ทำไมทุกครั้งที่เจอเจ้าก็ไม่เคยมีเรื่องดีๆเลย?”

“องค์หญิง หลานตบอาสะใภ้ เจ้าว่าจะไม่ถูกฟ้าลงโทษได้อย่างไร?”

“เจ้า……”

“นี่……เจ้าอย่าร้องไห้สิ ไม่งั้นทุกคนจะคิดว่าข้าที่เป็นอาวุโสรังแกเจ้าที่เป็นผู้น้อย บางคนอาจจะคิดว่า เจ้ากล้าเดิมพันแต่ไม่กล้าแพ้ ตั้งใจโกงหนึ่งล้านตำลึงไม่ให้ข้า”

พูดจี้ใจดำ สีหน้าขององค์หญิงตังตังแย่ลงไปอีก โดยเฉพาะสายตาแปลกๆของคนในห้องเรียนที่มองมาที่นาง นางตะคอกอย่างโมโหว่า “ก็แค่หนึ่งล้านตำลึง เจ้าคิดว่าข้าจะให้ไม่ได้หรือไง?”

“องค์หญิงราวกับกิ่งทองใบหยก เป็นน้องสาวที่ฝ่าบาททรงรักมากที่สุด และเป็นองค์หญิงน้อยที่ฮองไทเฮาทรงโปรดปรานมากกว่าใครอื่น ต้องให้ไหวแน่นอน แต่องค์หญิง เพื่อที่ทุกคนจะได้ไม่เข้าใจผิด เจ้าเอาเงินหนึ่งล้านออกมาเลยดีกว่า เดี๋ยวใครบางคนที่ปากโป้งอาจจะเอาเรื่องนี้ไปแพร่งพราย ทำลายภาพพจน์ขององค์หญิงหมด และยังทำลายภาพพจน์ขององค์หญิงที่อยู่ในใจท่านอาจารย์ซ่างกวนด้วยนะ”

ไม่พูดถึงอาจารย์ซ่างกวนยังจะดีหน่อย แต่พอพูดถึงเขา สีหน้าขององค์หญิงตังตังก็แย่ลงกว่าเดิม

“น้องห้า องค์หญิงให้แล้ว สองแสนของเจ้าก็น่าจะให้ได้แล้วนะ?”

“ข้า……”

กู้ชูหลันมองไปที่กู้ชูหยุนด้วยแววตาร้องขอ

สองแสนเชียวนะ ถ้าให้นางไป กลับไปคงได้โดนฮูหยินตีตายเลย

ถ้าไม่ให้ ที่นี่มีคุณชายตระกูลใหญ่โตดูอยู่ ขนาดอ๋องเจ๋อยังอยู่ที่นี่เลย นางจะมีหน้าได้ยังไง? แล้วจะตั้งตัวอยู่ในตระกูลใหญ่โตแบบนี้ได้ยังไง?

กู้ชูหยุนไม่เพียงแต่สวยเท่านั้น บุคลิกก็ดูดีกว่าใครอื่น นางขยับริมฝีปากเล็กน้อย น้ำเสียงน่าฟังเหมือนดั่งนกขมิ้น “น้องห้า เงินเป็นเพียงสิ่งของนอกกาย การเดิมพันระหว่างพี่น้องไม่ได้น่าอับอายอะไร ยังไงเงินก็เป็นของพวกเราตระกูลกู้อยู่แล้ว”

กู้ชูหยุนพูดรักษาหน้าของนางไว้ให้ได้มากที่สุด แต่กู้ชูหลันกลับรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก

แม้พวกนางจะเป็นพี่น้องกัน แต่เงินพวกนั้นกลับไม่ใช่ของนางคนเดียวแล้ว

สองแสนตำลึงเลยนะ……

นี่เป็นเงินสองแสนตำลึงถ้วนเลยนะ……

นี่เป็นสิ่งที่นางกับฮูหยินพึ่งพาได้มากที่สุดในจวน ตอนนี้กลับต้องเอาให้กู้ชูหน่วนยัยผู้หญิงชั้นต่ำคนนี้……จะให้นางพอใจได้ยังไง?

“นี่ ถ้าเจ้ากลัวแพ้ ยังจะเดิมพันเหมือนคนอื่นทำไม รีบกลับบ้านไปเย็บปักถักร้อยเถอะ อย่ามาทำให้ขายหน้าตรงนี้เลย” เซียวหยู่เซวียนแสยะยิ้มดูถูก

กู้ชูหลันโยนตราประทับให้นางแรงๆ แล้วพูดอย่างโมโหว่า “ก็แค่สองแสนตำลึง ให้เจ้าก็ได้ ถ้าเจ้ากล้าพอ พวกเรามาสู้กันอีกตาไหมล่ะ”

“ได้ พร้อมเสมอ แต่การประลองก็ต้องมีรางวัล เจ้าไปเตรียมมาก่อนค่อยว่ากันเถอะ”