อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 254

“เสด็จอาสะใภ้ ท่านดีจริงๆ เพคะ” องค์หญิงตังตังยิ้มบริสุทธิ์ สั่งให้คนเอาน้ำชามา ตนจะรินน้ำชาให้นางด้วยตัวเอง

“เสด็จอาสะใภ้ ตังตังขอใช้ชาแทนสุรา ถือเป็นการขอขมาท่านเพคะ”

ดวงตาเย็นชาเย่จิ่งหานแวบจิตสังหารหนึ่ง

ผู้ที่คุ้นเคยกับเขาต่างรู้ หากชาจอกนี้วางยาอะไร วันนี้ก็คือวันตายของตังตัง เพราะเขามีความคิดที่จะสังหารจริงแล้ว

ไม่รู้เจี่ยงเสวียปรากฏตัวขึ้นเมื่อไร กระซิบข้างเย่จิ่งหาน “ท่านอ๋อง ในชาขององค์หญิงตังตังไม่มีพิษพ่ะย่ะค่ะ”

ไม่มีพิษ?

เช่นนี้ยกชานางให้นางทำไม?

“ความปรารถนาดีขององค์หญิงตังตัง ชายาของข้ารับด้วยใจแล้ว วันนี้เป็นคืนวันเข้าหอของข้า อภัยที่ข้าไม่อาจอยู่เป็นเพื่อน”

แต่กู้ชูหน่วนกลับใจกว้าง ครุ่นคิดอย่างมีเหตุผลและหนักแน่น “ท่านอ๋อง ความจริงใจขององค์หญิงตังตัง เราจะปัดความปรารถนาดีของนางได้อย่างไร เกิดทำร้ายถูกวิญญาณเด็กน้อยของนางจะทำเช่นไรเล่า?”

เย่จิ่งหานเลิกคิ้ว

ชายาของเขาคิดจะเล่นอะไรอีก?

“องค์หญิงตังตังเรียกเสด็จอาสะใภ้ๆ ข้าฟังแล้วอารมณ์รื่นรมย์ยิ่งนัก ต่อไปก็รักษาเอาไว้แล้วกัน” กู้ชูหน่วนกล่าวไปก็เอาชาที่นางมาคารวะไป ดวงตาขาวดำแบ่งชัดมีอารมณ์เล่นสนุกอยู่นิดหนึ่ง

องค์หญิงตังตังแค้นจนกัดฟันกรอด

กู้ชูหน่วนฉวยโอกาสเอาเปรียบนาง

แม้ขุ่นเคือง ใบหน้านางยังคงเป็นรอยยิ้มเรียบร้อย “ย่อมเป็นเช่นนั้นเพคะ”

กู้ชูหน่วนดื่มชาเสร็จ อาการสักนิดก็ไม่มี กระทั่งเอ่ยอย่างหวนรำลึกไม่หยุด “ชาดี รสดีมาก องค์หญิงจะยินดีรินให้ข้าอีกจอกไหม?”

คนในที่นั้นจำนวนมากพากันงุนงง

องค์หญิงตังตังไม่ใช่เป็นคู่ปรับของพระชายาหานหรือ?

ไยนางจึงไม่วางยาในน้ำชาเล่า?

เวลานี้วางยาพิษในน้ำชาเป็นโอกาสดีมากทีเดียว

ระหว่างที่ทุกคนสับสน องค์หญิงตังตังรับจอกชาจากกู้ชูหน่วนมา พร้อมกันนั้นก็กระชากผ้าคลุมหน้าของกู้ชูหน่วนอย่างฉับพลัน

ก็ขณะที่องค์หญิงตังตังยื่นมือออกมา เรือนร่างเย่จิ่งหานก็ปกคลุมไปด้วยน้ำค้างแข็งชั้นหนึ่งแล้ว เขายกมือขึ้นอยากทำลายองค์หญิงตังตัง แต่กู้ชูหน่วนถลึงตามาทีหนึ่ง เป็นการบอกห้ามเขากระทำการโดยพลการ

ในน้ำชาไม่มียาพิษ ก็คืออยากให้นางขายหน้าต่อธารกำนัลเป็นแน่ เผยโฉมหน้าอัปลักษณ์หลุมๆ บ่อๆ เต็มไปด้วยน้ำหนอง

กู้ชูหน่วนมิได้ขัดขวาง ตามการกระชากของนาง ปรากฏโฉมหน้างามควรเมืองแห่งยุค จากนั้นก็มองอารมณ์บนใบหน้าขององค์หญิงตังตังด้วยดวงตาเย็นชา

องค์หญิงตังตังเต็มไปด้วยความสะใจที่ได้ชำระความแค้น

นางนึกว่าขอเพียงกระชากผ้าคลุมหน้าของกู้ชูหน่วน ก็จะทำลายชื่อเสียงของนาง ต่อไปไม่กล้ายโสอีก

ทั้งงานล้วนเป็นเสียงซีดพร้อมกัน ทุกคนมองทางกู้ชูหน่วนอย่างเหลือเชื่อ แม้แต่ลมหายใจของเย่จิ่งหานยังเฮือกหนัก นัยน์ตาเย็นชาคู่หนึ่งสะท้อนกู้ชูหน่วนจนหมด

องค์หญิงตังตังมองอารมณ์ของพวกเขาด้วยความพึงพอใจ นึกว่าพวกเขาถูกกู้ชูหน่วนทำให้ตกใจแล้ว

ครั้นนางหันกลับไปมองหน้าตาอัปลักษณ์ของกู้ชูหน่วน ในชั่วขณะที่หันตัว ก็ต้องตะลึงตาค้าง

นี่ๆๆ...

นี่มันอะไรกัน?

ใบหน้ากู้ชูหน่วนที่เป็นหลุมเป็นบ่อ เต็มไปด้วยน้ำหนองและแผลเป็นเล่า? หญิงที่อยู่ตรงหน้าเป็นใครกัน?

เห็นเพียงหญิงตรงหน้าเครื่องหน้างามล่มเมือง โฉมหน้าที่สมบูรณ์แบบหาตำหนิไม่ได้สักนิด

นางรูปร่างอรชร ผิวพรรณยิ่งกว่าหิมะ กลิ่นรสราวกล้วยไม้ ริมฝีปากแดงระเรื่อ นัยน์ตาเป็นประกายคู่หนึ่ง แวมวับสีสันเป็นประกาย ขณะที่มองไปโดยรอบ มีบุคลิกสง่างามเหนือแดนดิน ชวนให้คนละอายขวยเขิน ไม่กล้าล่วงเกิน เพียงแวบตาเดียวก็ไม่อาจลืมเลือน