อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 292

กู้ชูหน่วนเปิดอ่านสารานุกรมหลอมยาที่ไม่สมบูรณ์ด้วยนิ้วมือที่เรียวเล็ก อ่านไปอ่านมาก็เพลิน ขนาดกลับมาถึงจวนอ๋องหานแล้วก็ยังไม่รู้ตัวอีก

“เย่จิ่งหานล่ะ?” กู้ชูหน่วนเงยหน้าถามกะทันหัน

ชิงเฟิงเบะปาก สงครามดุเดือดขนาดนั้น พระยาชาไม่รู้จริงๆ หรือแกล้งไม่รู้กันนะ?

“คุณชายเผ่าเทียนเฟิ่นจะมาแย่งแผนที่ไข่มุกมังกรสีฟ้า นายท่านกำลังต่อสู้กับเขา ตอนนี้อยู่ในป่าไผ่ขอรับ นายท่านให้ข้าน้อยมาส่งพระชายากลับจวนก่อน”

“เหรอ ก็จริง นั่นมันเงินสามพันล้านเชียวนะ ดึงดูดโจรได้ดีเลยล่ะ ต้องปกป้องแผนที่ไข่มุกมังกรสีฟ้าให้ดี นั่นอาจจะเป็นเงินทั้งหมดของจวนอ๋องหานเลยก็ได้นะ” คุณชายเผ่าเทียนเฟิ่นบาดเจ็บอยู่นี่? เย่จิ่งหานน่าจะจัดการได้นะ

เห็นกู้ชูหน่วนพูดอย่างจริงจัง ชิงเฟิงอดไม่ได้ขมวดคิ้วเป็นปม

นางน่าจะเป็นห่วงนายท่านมากกว่านะ?

“ข้าจะกลับห้องไปวิจัยสารานุกรมหลอมยาต่อ สั่งทุกคนไปว่า ไม่มีคำสั่งของข้า ห้ามใครเข้ามารบกวนเด็ดขาด”

“ขอรับ”

ภายในห้อง กู้ชูหน่วนถือพู่กัน เขียนสูตรยาลงบนกระดาษอย่างรวดเร็วแล้วยื่นให้ชิวเอ๋อร์ “ไปร้านยา ซื้อยามาตามที่ข้าเขียนไว้ในนี้”

ชิวเอ๋อร์กวาดตาดู แล้วถามอย่างสงสัยว่า “คุณหนู นี่เป็นชื่อของยาเหรอเจ้าคะ? ทำไมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย?”

“อันไหนไม่เคยได้ยินบ้าง?”

“เช่นซำเล้ง ซูเหอเซียง การบูร ข้าน้อยไม่เคยได้ยินเลย และไม่เคยเห็นเลยด้วยเจ้าค่ะ”

“ยาสามชนิดนี้เห็นได้ตามทั่วไป ไม่ใช่ยาที่มีค่าอะไร”

“อาจจะเป็นเพราะข้าน้อยเองที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน ข้าน้อยจะไปซื้อมาเดี๋ยวนี้เลยเจ้าค่ะ”

“ก่อนไปซื้อยา ให้คนเอากระถางหลอมยาเข้ามาก่อน”

“คุณหนูจะหลอมยาเหรอเจ้าคะ?”

“ไม่ได้เหรอ?”

ชิวเอ๋อร์ปิดปาก แล้วพูดอย่างไม่น่าเชื่อว่า “คุณหนู มีเพียงนักหลอมยาที่จะหลอมยาออกมาได้ คนทั่วไปจะหลอมได้อย่างไร ส่วนผสมของยาทุกตัวต้องไม่ให้ขาดหรือเกิน และการทำยาเม็ดให้เป็นรูปนั้นยากมากด้วย”

“เจ้าทำตามที่ข้าบอกก็พอ”

“เจ้าค่ะ”

ชิวเอ๋อร์ไปแล้ว กู้ชูหน่วนก็เปิดสารานุกรมหลอมยาอีกครั้ง

ทำตามในบันทึกสารานุกรมหลอมยา การหลอมยาก็ไม่ได้ยากเลยนี่

และในนี้ส่วนใหญ่ยังเป็นวิชาการหลอมยาที่นางเคยเรียนมาก่อนด้วย

หลอมยากับทำยา ถึงแม้จะต่างกันแค่คำเดียว แต่ความหมายภายในนั้นแตกต่างกันมาก

นางไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมยาเม็ดในโลกนี้ถึงได้ขายดีกันมาก

ผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง ชิวเอ๋อร์ก็กลับมา นางทำปากจู๋พูดว่า “คุณหนู สูตรยานี้เอามาจากไหนเจ้าคะ? ข้าตามหารอบเมืองแล้ว นอกจากสมุนไพรสองสามชนิดแล้ว พวกเถ้าแก่ในร้านยาก็ไม่เคยได้ยินสมุนไพรพวกนี้เลย”

“ไม่เคยได้ยิน เป็นไปได้ยังไงกัน?”

กู้ชูหน่วนตรวจดูสูตรยาอย่างละเอียดอีกที เป็นยาที่นางเขียนไว้ไม่ผิดนี่

สูตรยาธรรมดาขนาดนี้ ร้านยาจะไม่เคยได้ยินได้ยังไง?

หรือว่าเย่จิ่งหานไปล่วงเกินใครไว้ ร้านยาเลยไม่กล้าขายให้นาง?

ไม่น่าใช่นะ เย่จิ่งหานเป็นถึงเทพสงคราม มือเดียวปิดฟ้าได้ พลิกฝ่ามือควบคุมเมฆ หมุนฝ่ามือบังคับฝน คนทั่วไปไม่กล้าล่วงเกินเย่จิ่งหานง่ายๆหรอก

กู้ชูหน่วนพับสูตรยาไว้ เปิดประตูออกไป เดินตรงออกไปด้านนอก “ช่างเถอะ ข้าไปที่ร้านยาเองดีกว่า”

“พระชายา นายท่านรับสั่งไว้ว่า ไม่มีคำสั่งของเขา ท่านจะออกจากจวนไม่ได้” ชิงเฟิงขวางทางนางเอาไว้

กู้ชูหน่วนหัวเราะ “ทำไม นี่เจ้าคิดจะขังข้าเหรอ?”

“ข้าน้อยมิบังอาจขอรับ ช่วงนี้ด้านนอกวุ่นวายเกินไป นายท่านเป็นห่วงว่าพระชายาออกไปคนเดียว จะอันตรายมาก”

“พวกเจ้าไร้ความสามารถรึไง?”

“อะ……อะไรนะขอรับ……”

“ถ้าไม่ใช่ แล้วแค่ข้าคนเดียวปกป้องไม่ได้หรือไง? จัดกำลังคนไปปกป้องเยอะๆก็ได้นี่”

“พระชายาอย่าให้ข้าน้อยลำบากใจเลยขอรับ ข้าน้อยแค่ทำตามคำสั่งเฉยๆ”

เห็นว่ากู้ชูหน่วนดึงดันจะออกไป ชิงเฟิงจึงพูดอย่างตื่นตนกว่า “พระชายาจะไปซื้อยาเหรอขอรับ? เอาสูตรยาให้ข้าน้อยไหมขอรับ ข้าน้อยสั่งคนให้ออกไปซื้อ”