อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 327

เย่เฟิงหัวเราะเสียงเย็นอย่างไร้เสียง

ถ้าหากครั้งนี้เขาสามารถมีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่ได้ สิ่งที่พวกเขามอบให้เขาทั้งหมด เขาจะทวงมันคืนเป็นพันเท่าหมื่นเท่า

"พวกเจ้าอยากจะทำอะไรข้าก็เชิญ แต่ปล่อยเขาไป"

หัวใจของฮองเฮาฉู่กำลังมีเลือดซิบออกมา

เย่เฟิงเป็นคนดีขนาดนี้ ทำไมคนพวกนี้จึงต้องทรมานเขาอย่างนี้ด้วย

เขาดีถึงขนาดนี้ เคารพในตัวเองถึงเพียงนี้ นางไม่อยากจะคิดจริงๆ ตอนที่เป็นทาสบำเรอคนหนึ่ง ปล่อยให้หัวหน้ากองธงกล้วยไม้ทรมานได้ตามใจ เขาจะเจ็บปวดใจแค่ไหน

เย่เฟิงยิ้มอย่างเย็นชา "ฮูหยิน เย่เฟิงมีชีวิตต้อยต่ำ ไม่คู่ควรที่ท่านจะทำเช่นนี้ ขอโทษ เย่เฟิงมีความสามารถจำกัด ปกป้องท่านไม่ได้"

"ลูกเอ๋ย……"

"ข้าคุ้นเคยกับการทรมานเช่นนี้ตั้งนานแล้ว ไม่ตาย มากสุดก็แค่บาดเจ็บทางกาย รักษาไม่กี่วันก็หายแล้ว ฮูหยินไม่ต้องกังวล"

เขาพูดราวกับสบายใจมาก แต่กลับทำให้ฮองเฮาฉู่ยิ่งรู้สึกสงสารขึ้นไปอีก

มองถังเหล็กที่ดูเย็นยะเยือก เย่เฟิงมองกวาดคนทั้งหมดที่อยู่ตรงนั้น สุดท้ายก็พยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากพันธนาการที่แน่นหนา เดินตรงไปที่ถังเหล็กทีละก้าว

บนหนามเหล็กยังมีเลือดติดอยู่ไม่น้อย ไม่รู้ว่าเคยมีคนถูกทิ่มแทงอย่างโหดเหี้ยมไปเท่าไหร่แล้ว

เย่เฟิงกลืนความเจ็บปวดทั้งหมดลงไป สูดลมหายใจลึกๆเฮือกหนึ่ง เดินเข้าไปข้างในด้วยตนเอง

"ไม่……ไม่ได้……"

ฮองเฮาฉู่ดิ้นรนเพื่อลุกขึ้นมา

หนามเหล็กเหล่านั้น เหมือนกำลังทิ่มตานางให้รู้สึกเจ็บปวด

หัวหน้ากองธงกล้วยไม้กับหัวหน้ากองธงโบตั๋นคิดไม่ถึงว่าเย่เฟิงจะเต็มใจเดินเข้าไปเองเช่นนี้

ที่จริงแล้ว แม้เขาจะต่อต้าน ก็หนีไม่พ้นชะตากรรมอยู่ดี

"ฮึ ในเมื่อเจ้าอยากจะลิ้มลองขนาดนี้ เช่นนั้นข้าก็จะสนองเจ้า เด็กๆ ปิดประตู"

ประตูถังเหล็กถูกปิดลง ข้างในมีเสียงครางในลำคอส่งออกมา ใต้ถังเหล็ก เลือดสดๆไหลนองออกมา

ฮองเฮาฉู่แทบจะเป็นลม

ด้านบนของภูเขา กู้ชูหน่วนร้อนใจจนเดินวนเวียนไปมา เจ้าพวกสารเลวของเผ่าเทียนเฟิ่น ยังไม่รีบมากันอีก

หัวหน้ากองธงโบตั๋นเอ่ยว่า "เปิดระดับสอง"