อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 329

"ถ้าข้าจำไม่ผิดละก็ สงครามที่เขาสูบวิญญาณครั้งที่แล้ว จอมมารของพวกเจ้าทำร้ายหัวหน้าเผ่าของพวกเราจนบาดเจ็บไม่น้อย หัวหน้ากองธงกล้วยไม้คงยังไม่ลืมกระมัง"

หัวหน้ากองธงกล้วยไม้ไม่พูดอะไร

สงครามใหญ่ครั้งที่แล้ว เป็นจอมมารที่ลงมือไปจริงๆ

เพื่อเอาใจผู้หญิงแล้ว ท่านจอมมารของพวกเขาถึงกับยอมปล่อยโอกาสที่จะได้ล้อมโจมตีเย่จิ่งหาน กลับไปช่วยเย่จิ่งหานสู้ รวมพลังกันทำร้ายเวินเส้าหยี หัวหน้าเผ่าของเผ่าเทียนเฟิ่นจนสาหัส

ผู้อาวุโสหยุนเฟยเย่ยิ่งรู้สึกโมโหมาก"การมาหาสมบัติที่ภูเขาน้ำเต้าครั้งนี้ ผู้มีอำนาจทุกฝ่ายได้ให้คำปฏิญาณที่ชัดเจนแล้ว เข้าไปถึงปากปล่องภูเขาน้ำเต้าค่อยแย่งชิงกัน ก่อนจะเข้าไปถึงปากปล่องภูเขาน้ำเต้า ไม่ว่าใครก็ห้ามต่อสู้กันโดยส่วนตัว และวางอุบายหลอกล่ออีกฝ่ายอย่างเด็ดขาด แต่เผ่าปีศาจของพวกเจ้าช่างหน้าไม่อายจริงๆ นี่ยังไม่ทันเข้าไปถึงปากปล่องภูเขาน้ำเต้า ก็อยากจะเอาเปรียบผู้อื่นเสียแล้ว"

ที่สำคัญที่สุดคือ ทุกอย่างล้วนเป็นแผนการชั่วของพวกเขา พวกเขาแค่อยากจะดึงเผ่าเทียนเฟิ่นมาเป็นแพะรับบาปเท่านั้น

หัวหน้ากองธงกล้วยไม้กับหัวหน้ากองธงโบตั๋นได้ยินแล้วรู้สึกมึนงงเล็กน้อย ต่างก็ไม่ค่อยเข้าใจว่าผู้อาวุโสหยุนเฟยเย่หมายถึงอะไร

ผู้อาวุโสหยุนเฟยเย่ก็ไม่อยากจะพูดมาก "ปล่อยคนในถังเหล็กออกมา พวกเราต้องการตัวเขาเท่านั้น"

หัวหน้ากองธงกล้วยไม้เข้าใจขึ้นมาทันที "ผู้อาวุโสหยุนอายุปูนนี้แล้วแต่มีรสนิยมเช่นนี้ ฮึ คนอื่นข้าสามารถมอบให้กับผู้อาวุโสหยุนได้ แต่คนที่อยู่ในถังไม้ ต้องขออภัยหากข้าไม่สามารถตอบตกลงได้ เพราะว่าข้าได้มอบเขาให้กับหัวหน้ากองธงโบตั๋นแล้ว "

"รสนิยมอะไรกัน ข้าจะบอกเจ้าให้ ถ้าหากวันนี้เจ้าไม่มอบคนที่อยู่ในถังเหล็กคนนั้นให้ข้า เผ่าเทียนเฟิ่นของพวกเราสาบานว่าจะไม่ปล่อยพวกเจ้าไปแน่"

หัวหน้ากองธงกล้วยไม้กับหัวหน้ากองธงโบตั๋นต่างก็คิดว่าตัวเองแสดงออกด้วยท่าทีที่ดีที่สุดแล้ว แต่คนของเผ่าเทียนเฟิ่นกลับบีบบังคับไม่เลิก ทำให้รู้สึกน่าโมโหจริงๆ

"เจ้าคิดว่าเผ่าปีศาจของพวกเรากลัวพวกเจ้าหรืออย่างไร"

เปลวไฟแห่งสงครามถูกกระตุ้นให้ลุกไหม้ขึ้นมา

กู้ชูหน่วนยิ้มเย็น

คนเหล่านี้ไม่มีอะไรดีเลย ตายอยู่ที่นี่ทั้งหมดดีที่สุด

"ไป พวกเราอ้อมไปทางด้านหลัง"