อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 338

“ปัง......”

กู้ชูหน่วนและเวินเส้าหยีร่วงตกไปแล้ว เพียงแต่สถานที่ตกลงไปไม่ใช่ทะเลโลหิตแต่กระแทกเข้าบนแผ่นหินอันหนึ่งที่ยื่นออกมาอย่างหนัก

“อื้ม.......”

กู้ชูหน่วนเปล่งเสียงด้วยความอัดอั้น เอวของนาง......

แทบจะหักแล้วสินะ？

“ฟุบ......”

เวินเส้าหยีเหวี่ยงกู้ชูหน่วนขึ้นไปตอนอยู่กลางอากาศ เพื่อลดแรงที่นางตกลงมา ตัวเองกลับล้มลงบนแผ่นหินอย่างหนักหน่วง น้ำหนักของแรงนั่น ทำให้เขาทนไม่ได้กระอักเลือดออกออกมาคำหนึ่ง ราวกับว่ากระดูกทั้งร่างแหลกไปแล้วเช่นนั้น แม้แต่อวัยวะภายในก็ปั่นป่วนอย่างรุนแรง

ทั้งคู่หมดสติไป เสียงคำรามของสัตว์อสูรยอดหุบเหวยังคงดังต่อเนื่องพร้อมกับเสียงร้องอันน่าเวทนา

ที่ราบระหว่างภูเขาทางด้านตะวันตก ดูเหมือนว่าเย่จิ่งหานและเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ จะรับรู้ได้ว่ากู้ชูหน่วนเกิดอุบัติเหตุที่ไม่คาดคิด

เย่จิ่งหานพยายามดิ้นรนลุกขึ้น คิดจะไปเสาะหากู้ชูหน่วนโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น แต่ทำอะไรไม่ได้ไม่รู้ว่ากู้ชูหน่วนทำอะไรบนร่างกายของเขาบ้าง ไม่เพียงทำให้เขาไร้เรี่ยวแรงไปทั้งตัว สูญสิ้นกำลังภายในทั้งหมด แม้กระทั่งกระดิกตัว ก็กระดิกไม่ได้แม้แต่น้อย ทำได้เพียงเป็นกังวลอยู่ในใจ

“หลีโล่ ให้ทุกคนออกตามหา จำเป็นต้องต้องพาพระชายากลับมาอย่างปลอดภัยให้ได้”

“นายท่าน แต่หากเป็นเช่นนี้ ตัวตนของพวกเราก็จะเปิดโปง ถึงเวลา......”

ตื้ด........

แววตาอันกระหายเลือดยิงมาอย่างรุนแรง หลีโล่รู้สึกเย็นยะเยือกตั้งแต่หัวถึงหาง ติดตามอยู่ข้างกายนายท่านหลายปีขนาดนี้ นี่ยังเป็นครั้งแรกที่เห็นนายท่านร้อนใจเพียงนี้

เขาไม่กล้ารีรอ รับคำสั่งแล้วออกไปทันที “นายท่านวางใจได้ขอรับ ข้าน้อยจะพาพระชายากลับมาอย่างปลอดภัยเป็นแน่ขอรับ”

ฟิ้วฟิ้วฟิ้ว......

องครักษ์ลับที่หลบซ่อนอยู่ในที่ลับน้อยลงไปกว่าครึ่ง

เย่จิ่งหานเหลือบมองไปทางคอขวดปากปล่องภูเขาน้ำเต้าด้วยความกังวลใจ

เสียงคำรามของสัตว์อสูรในนั้นมีอยู่ตลอดต่อเนื่อง

เหมือนว่ายังมีสัตว์อสูรระดับหก จนกระทั่ง.....เป็นไปได้สุดๆว่าจะถึงระดับเจ็ดอยู่รางๆ