อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 406

กู้ชูหน่วนลูบคางตนเอง เหมือนเป็นความจริง จริงๆด้วย

นางยิ้มหวเราะ พร้อมพูดขึ้นว่า “ท่านอ๋อง ท่านไม่เป็นเพียงผู้ชายอกสามศอก ท่านยังเป็นท้องฟ้าของประชาชนแคว้นเย่ เทพสงครามของประชาชนแคว้นเย่ ไม่ถึงใจแคบเช่นนี้ล่ะ มีข้าตั้งใจเอาผลไม้มาให้ท่าน ท่านไม่ขอบคุณก็แล้วไป ทำไมถึงยังมาใส่ร้ายข้า ผลไม้พวกนี้ ข้าล้างสะอาดทุกลูกด้วยตนเองแล้วเอามาให้ ดูสิ ข้าล้างจนมือเหี่ยวแล้ว”

สายตาเย่จิ่งหานที่อ่านหนังสือ แอบเหลือบมองดูอย่างไม่ได้ตั้งใจ

แต่มือของกู้ชูหน่วนดูนุ่มเนียนนุ่มนวล ไม่มีร่องรอยเหี่ยวย่นเลยสักนิด

หรือว่าเขามองเร็วเกินไป เห็นไม่ชัดเจน?

“ท่านอ๋อง ท่านเห็นแก่ที่ข้าล้างผลไม้ยังลำบาก อย่างน้อยก็ชิมสักลูกดีไหม มา เจ้าชิมองุ่นดู หวานมาก”

ไม่รอให้เย่จิ่งหานตอบ กู้ชูหน่วนก็เอาองุ่นหนึ่งลูกป้อนเข้าปากเขาแล้ว แล้วเด็ดออกมาอีกหลายลูก โยนในอากาศอย่างขี้เล่น แล้วใช้ปากยื่นไปรับ

“เป็นไง หวานไหม”

หวานจริงๆด้วย

แต่ความหวานพวกนี้ ไม่สามารถยับยั้งไฟในใจของเขาได้

“มา ทานอีกลูกหนึ่ง”

“กู้ชูหน่วน ข้าอนุญาตให้เจ้าป้อนหรือยัง?”

“ที่นี่ไม่มีคนอื่น จะอายทำไม”

“เจ้า.....”

จู่กู้ชูหน่วนก็ยกมือทั้งคู่ขึ้นมาประสาน สีหน้าท่าทีโศกเศร้า พร้อมพูดขึ้นอย่างสำนึกผิดว่า “ข้าผิดไปแล้ว ท่านอ๋อง ต่อไปหากไม่มีคำสั่งของท่าน ข้าจะไม่ป้อนองุ่นใส่ปากของท่านอีกเด็ดขาด ท่านให้อภัยข้าในครั้งนี้เถอะ ข้าก็แค่หวังดี อยากจะแบ่งปันองุ่นที่หวานที่สุดให้กับเจ้า”

ทั้งที่รู้ว่านางเสแสร้ง เย่จิ่งหานก็ยังคงทนเห็นนางโศกเศร้าไม่ได้

โดยเฉพาะประโยคนั้นที่นางพูดว่า อยากเอาองุ่นที่หวานที่สุดแบ่งปันให้กับเขา

เย่จิ่งหานเด็ดองุ่นหนึ่งลูกด้วยตนเอง แล้วก็ลองชิมดู

กู้ชูหน่วนเห็นแล้ว จึงถือโอกาสขยับเข้าไปใกล้เขา พร้อมยิ้มพูดขึ้นว่า “ท่านอ๋อง เมื่อกี้ข้าวู่วามเกินไป ไม่ควรที่จะยัดเยียดผู้หญิงมากมายขนาดนั้นให้กับเจ้า ข้ารับประกันว่าต่อไปจะไม่ทำอีก ท่านหายโกรธนะ”

“รู้ตัวว่าผิดแล้วหรือ?”

“รู้ตัวแล้ว รู้ตัวแล้ว ข้าทำผิดไปอย่างมาก”

“ผิดตรงไหน?” สีหน้าเย่จิ่งหานค่อยดีขึ้นมาหน่อย