อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 422

เสี่ยวลู่มองดูจนตาค้าง

มือเย่จิ่งหานที่ถือถ้วยชาไว้สั่นไหว

พวกเขาเคยเห็นยาอายุวัฒนะมาไม่น้อย กลับไม่เคยเห็นยายาอายุวัฒนะเยอะแยะมากมายขนาดนี้

แม้แต่หุบเขาตันหุย ก็ไม่สามารถเอาออกมาได้เยอะขนาดนี้ในทีเดียว

อีกอย่างแค่ดมกลิ่นที่อุดมไปด้วยชี่ทิพย์ พวกเขาก็รู้สึกสบายไปทั้งตัว รู้สึกเหมือนมีการก้าวหน้าพัฒนาขึ้น

เป็นยาอะไรกันแน่ ที่สามารถคลายความแข็งแกร่งของชี่ทิพย์ออกมาได้มากมายขนาดนี้

เสี่ยวลู่หยิบเอามาหนึ่งขวด เปิดฝาดู ขมวดคิ้วเล็กน้อยพร้อมพูดขึ้นว่า “ยาชะไขกระดูก? แม้จะเป็นเพียงชนิดระดับกลาง แต่ดีที่มีปริมาณมาก ก็ถือว่าไม่เลว”

กู้ชูหน่วนเอามือเท้าคาง มุมปากอมยิ้ม

“สามารถขายได้ไหม?” กู้ชูหน่วนไม่กล้าพูดออกมาว่า ยาชะไขกระดูกพวกนี้ ล้วนเป็นยาที่นางทำมาจากเศษยาสมุนไพรเหลือใช้อย่างไม่ได้ตั้งใจ

เดิมนางคิดที่จะโยนทิ้งไปแล้ว แต่คิดดูอีกที ถือเป็นเศษเอามาใช้ฝึกฝน ถือเป็นการไม่สิ้นเปลืองเศษวัสดุ

“ได้แน่นอน แต่งานประมูลของเราเก็บค่าใช้จ่าย20% ข้อนี้แม่นางกู้รู้ใช่ไหม”

“เมื่อก่อนไม่รู้ ตอนนี้รู้แล้ว พี่เสี่ยวลู่ ข้าเห็นเจ้าเป็นพี่สาวที่แท้จริง เจ้าดูสิ เราเองก็มีวาสนาต่อกันขนาดนี้ เจ้าลดราคาบ้างสิ”

“10% พวกเราเก็บ10%”

“10%เยอะเกินไป ลดอีกหน่อย”

“ลดอีกไม่ได้แล้ว”

“เจ้าดูสิ เต็มโต๊ะนี้ล้วนเป็นยาอายุวัฒนะชั้นดี และก็เต็มทุกขวด เจ้าเองก็เจอแขกที่ดีอย่างข้าน้อยคนเหมือนกัน”

เสี่ยวลู่อดกลั้นไว้ไม่หัวเราะออกมา หยิบขวดยาแถวที่สองมาเปิดดู กลิ่นหอมของยาชี่ทิพย์เล็ดลอดออกมา เข้มข้นยิ่งกว่ายาชะไขกระดูก

ยาเผยหยวน ระดับสูงสุด ยาหลอมพวกนี้ไม่เลว สามารถขายได้ในราคาดี และยังมีปริมาณมาก

“นั่นเป็นเรื่องแน่นอนอยู่แล้ว ถือว่าข้าเอาสิ่งของที่ดีมากมายมาให้เจ้าใช่ไหม”

เสี่ยวลู่เปิดอย่างที่สาม แล้วก็มีกลิ่นเข้มข้นของชี่ทิพย์โชยมาแตะจมูก นางตกใจอีกครั้ง พร้อมพูดขึ้นว่า “ยาเสียดฟ้านี่ถือเป็นยาหลอมระดับสอง”

เย่จิ่งหานขมวดคิ้ว

บนโต๊ะมีขวดยาวางเรียงเป็นแถว ขวดยาแบ่งออกเป็นหลายชนิด ยาแต่ละชนิดอย่างน้อยล้วนมีหนึ่งแถว นั่นก็หมายความว่า ขวดยาแต่ละสี ล้วนเป็นยาหลอมที่แตกต่างกัน