อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 436

กู้ชูหน่วนเอ่ย “เช่นนั้นหากหม่อมฉันชนะล่ะ องค์หญิงจะเช่นไรเพคะ?”

“แล้วเจ้าจะเอาอย่างไร?”

“องค์หญิงตรัสเช่นนี้ อย่างน้อยหม่อมฉันก็เป็นเสด็จอาสะใภ้ขององค์หญิง หรือว่าหม่อมฉันชนะ ก็ต้องให้องค์หญิงคุกเข่าเห่าเลียนแบบสุนัขด้วยหรือเพคะ?”

ถ้อยคำนี้ กำลังเสียดแทงทัศนะแคบขององค์หญิงตังตัง จิตใจแคบยิ่งกว่า

บางทีองค์หญิงตังตังอาจฟังความหมายในถ้อยคำของนางไม่ออก แต่ไทเฮากลับเข้าใจ มือที่กระดูกข้อแบ่งชัด กำแน่นดังกรอบอย่างไม่รู้ตัว

“เช่นนี้แล้วกันเพคะ หากองค์หญิงแพ้ หม่อมฉันจะเอาของชิ้นหนึ่งจากจวนองค์หญิง ถือเป็นรางวัล”

“เจ้าอยากได้อะไรจากข้า?”

“องค์หญิงตื่นเต้นทำไมเพคะ หรือคิดว่าหม่อมฉันต้องการชีวิตขององค์หญิง หม่อมฉันไม่น่าเบื่อขนาดนั้นหรอกเพคะ สิ่งที่หม่อมฉันต้องการง่ายมาก ทรงให้ได้แน่นอน”

องค์หญิงตังตังฟังอย่างตั้งใจ

นางเสียทีกับกู้ชูหน่วนหลายครั้งเหลือเกิน ไม่พูดของรางวัลให้ชัดเจน นางจะไม่ส่งเดชเด็ดขาด

กลับเห็นกู้ชูหน่วนมองลำคอและข้อมือว่างเปล่าของตนเองอย่างลอยๆ เอ่ยอย่างหงอยๆ “พวกท่านแต่ละคนสวมทองใส่เงิน ตัวหม่อมฉันว่างเปล่า ไม่เทียบยังพอทำเนา พอเทียบแล้วช่างข้นแค้นนัก เช่นนี้แล้วกัน หากหม่อมฉันชนะ หม่อมฉันจะเอาเครื่องประดับจากจวนองค์หญิงชิ้นหนึ่ง อาจเป็นเพชรพลอยอย่างสร้อยคอ สายข้อมืออะไรเทือกนี้”

“แค่นี้?”

ทุกคนต่างไม่อยากจะเชื่อเล็กน้อย

พวกเขาต่างคิดว่ากู้ชูหน่วนจะฉวยโอกาสเอาคืน

ไทเฮามักรู้สึกแปลกอยู่บ้าง แต่นางเค้นมันสมองอย่างไรก็คิดไม่ออก ว่ากู้ชูหน่วนจะทำอะไรกันแน่

หรือว่าต้องการเพียงแค่เพชรนิลจินดาเงินทองนิดหน่อยจริงๆ?

กู้ชูหน่วนกรอกตาขาวใส่ทุกคน “มองข้าทำไม? หน้าข้ามีอะไรหรือ? ข้าว่าองค์หญิงตังตัง จะพนันหรือไม่กันแน่เพคะ? หากไม่ หม่อมฉันก็จะไปล่ะ”

“พนัน! ตอนนี้เลย! หัวข้อข้าเป็นคนกำหนด ทั้งหมดสามหัวข้อ ขอเพียงเจ้าทำได้หมด ถือว่าเจ้าชนะ”

“ได้สิเพคะ”

“อย่างแรก นี่คือลูกธนูสิบดอก แต่ละดอกเจ้าต้องยิงให้เข้าตรงกลางเป้า ขอเพียงเฉียงไปดอกหนึ่ง ก็ถือว่าเจ้าแพ้ และสามหัวข้อนี้ ขอเพียงเจ้าแพ้หนึ่งหัวข้อ ก็ถือว่าล้มทั้งกระดาน”

“ได้เพคะ”