อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 495

“ขอโทษด้วยนะ ข้าจะพางูตัวนี้ออกไปเดี๋ยวนี้”

กู้ชูหน่วนจับเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ กลับหลังหันอยากเดินออกจากห้องนี้ ไม่อยากก่อเรื่องอะไรอีก

ฮัวฉีหลัวกลับขวางทางนางไว้ “แต่หญิงงูมิควรถูกเนื้อต้องตัวกัน มันดูเรือนร่างข้าแล้วจะทำยังไง?”

“งั้นเจ้าจะทำยังไงล่ะ? จะดูคืนเหรอ? หรือแต่งงานกับมันดีล่ะ?”

ฮัวฉีหลัวอึ้งพูดไม่ออก งูตัวเดียวมีอะไรให้ดูกัน สัตว์เลี้ยงของพี่ธิดาเทพสวยกว่ามันตั้งเยอะ และยังมีลำดับขั้นสูงกว่าด้วย

นางยิ่งไม่อยากแต่งงานกับงูหรอกนะ

กู้ชูหน่วนบีบแก้วกลมป่องของนาง แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “มากสุดรอมันตื่นขึ้นมา ข้าจะซ้อมมันแทนเจ้าเอง”

ฮัวฉีหลัวตบมือของนางออกไป สองมือเท้าเอวแล้วพูดว่า “ข้าเป็นหนึ่งในสี่ทูตศักดิ์สิทธิ์แห่งเผ่าน้ำแข็งทูตฉีหลัวเชียวนะ พี่ธิดาเทพบีบแก้มข้าก็ช่างเถอะ เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาบีบแก้มข้ากัน”

“เพราะแก้มเจ้าทั้งนุ่มทั้งลื่นทั้งกลมน่ะสิ ไม่ว่าใครที่เห็นแล้วต่างก็อดไม่ได้เข้าไปบีบสักทีสองทีน่ะสิ”

พอพูดแบบนี้ออกไป ฮัวฉีหลัวก็ตะลึงทันที

คำพูดนี้……ทำไมฟังดูคุ้นหูจัง?

ใช่สิ เหมือนพี่ธิดาเทพจะเคยพูดคำนี้เลยนะ

“เจ้าเป็นใครกันแน่?”

“เหอะ กว่าจะถามชื่อข้าได้นะ ไม่คิดว่ามันจะสายไปเหรอ?”

กู้ชูหน่วนส่ายหัวแล้วหัวเราะ รู้สึกเศร้าโศกกับหัวสมองของนาง

หนึ่งในสี่ทูตศักดิ์สิทธิ์งั้นเหรอ?

ฟังดูตำแหน่งสูงส่ง

แต่ไม่รู้ว่าเผ่าน้ำแข็งไม่มีคนที่มีประโยชน์กว่านี้แล้วเหรอ ถึงได้เลือกยัยคนขี้สับสนคนนี้มาเป็นทูตศักดิ์สิทธิ์?

ตอนที่กู้ชูหน่วนกำลังจะก้าวเดินออกจากห้องนี้ ทันใดนั้นก็ถูกดึงดูดด้วยตะเกียงน้ำมันที่มีไฟหลากสีสัน

ตะเกียงน้ำมันนี้ทำมาจากแก้ว แกะสลักสวยงาม ฝีมือประณีตละเอียดอ่อน และเป็นลายดอกบัว

แต่เปลวไฟนั้นกลับประกายด้วยสีแดงส้มเหลืองเขียวฟ้าน้ำเงินม่วงเจ็ดสีสลับกันไป

นางแน่ใจว่าไม่มีกลไลบนตะเกียง และเปลวไฟก็ส่องแสงเป็นสีสันโดยไม่ทราบสาเหตุ