อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 51

ทุกคนล้วนพากันชมกู้ชูหน่วนกันคนละคำสองคำ ฮ่องเต้เย่ยิ่งฟังยิ่งรู้สึกฝาดเฝื่อน รีบให้คนไปดูบทกวีของคนอื่นๆ

คนรับใช้นำบทกวีของฉางเจินฉางผิงออกมาแสดง พวกเขาสองคน คนหนึ่งประพันธ์แปดบท อีกคนประพันธ์เก้าบท แม้บทกวีที่ประพันธ์จะไม่เลว แต่เทียบกับกู้ชูหน่วนแล้ว ยังห่างไกลกันมาก

อ๋องเจ๋อแย่ยิ่งกว่า ประพันธ์ได้เพียงห้าบท บทกวีของเขาไม่ดี ลายมือยิ่งแย่ไปอีก ตัวอักษรหวัดชุ่ย คล้ายกับว่าบทกวีเหล่านี้ เขาเขียนออกมาด้วยความวุ่นวายใจเป็นอย่างยิ่ง

กู้ชูหน่วนหัวเราะเยาะแล้วพูด “อ๋องเจ๋อ ท่านมีความสามารถเล็กน้อยเพียงนี้ ยังกล้านำจวนอ๋องเจ๋อกับคฤหาสน์หกหลังมาเดิมพันกับหม่อมฉัน จุ๊ๆๆ ใจกว้างจริงๆ กำแพงหม่อมฉันไม่ยอมรับ แต่ยอมรับท่านเลย”

อ๋องเจ๋ออึดอัดใจ ในลำคอมีเลือดทะลักขึ้นมาไม่หยุด แต่ถูกเขากดลงไปอย่างแรง

ระดับของเขาจะมีเท่านี้ได้อย่างไร

เขาโดนผึ้งต่อยจนเป็นแผลไปทั้งตัว อันที่จริงทั้งเจ็บทั้งคัน

อีกอย่าง...

เขาถูกกู้ชูหน่วนสั่นสะเทือนเข้าแล้ว ดังนั้นยิ่งรีบร้อนก็ยิ่งไร้แรงบันดาลใจ

ทว่าถ้อยคำเหล่านี้ อย่างไรเขาก็พูดออกไปไม่ได้

“อันดับหนึ่งยังไม่ใช่เจ้า เจ้าภาคภูมิใจอะไรกัน”

“ต่อให้อันดับหนึ่งไม่ใช่ข้า ก็ไม่มีทางใช่ท่านแน่ ถ้าข้าเดาไม่ผิด การประลองบทกวี ท่านต้องได้ที่โหล่แน่”

“เย่เฟิงประพันธ์ได้สี่สิบสองบท”

เมื่อบทกวีของเย่เฟิงถูกแขวนขึ้น ทั้งสนามล้วนเป็นเสียงสูดลมหายใจ

บทกวีแต่ละแถวนั้น ทุกบทล้วนเป็นชั้นสูง ลายมือก็ยิ่งใช่

แม้แต่กู้ชูหน่วนก็ตื่นตกใจไปแล้ว

ลายมือของเย่เฟิง มีพลังเปี่ยมไปด้วยอิสระ ใจกว้าง สง่าผ่าเผยเป็นธรรมชาติ ไม่ด้อยไปกว่านางเลยสักนิด