อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 517

มองแผ่นหลังที่พวกเขาจากไป ทุกคนสับสนวุ่นวายท่ามกลางสายลม

แค่นี้...

ทิ้งพวกเขาทั้งหมดไว้?

หัวข้อหลักของงานชื่นชมยาชั้นเลิศ เนื้อแท้แล้วเป็นการหลอมยาดี แบ่งปันกับทุกคน แล้วพวกเขาก็ให้ราคาประมูล หรือว่าเพื่อไปแดนต้องห้ามกัน?

รอจนขณะพวกเขารู้สึกตัว เบื้องหน้าไหนเลยยังเป็นเงาร่างของพวกเขา ทุกคนได้แต่ฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเจ้าหุบเขาใหญ่น่าหลัน

แต่ละคนชิงพูดก่อนกลัวรั้งท้าย “เจ้าหุบเขาใหญ่น่าหลัน หัวข้อหลักของานชื่นชมยาชั้นเลิศเป็นการประมูลยากระมัง? ท่านจะยกเลิกการประมูลไม่ได้นะ”

“นั่นสิ พวกเราดั้นด้นจากแดนไกล หรือเพื่อมาดูว่าพวกท่านหลอมยาดีได้อย่างไรหรือ? นี่จะคับอกไปหน่อยกระมัง?”

“ทุกท่านอย่าเพิ่งร้อนใจ งานประมูลยังคงดำเนินตามปกติ ไม่ยกเลิก”

ครั้นได้ยินดังนั้นทุกคนก็ดีใจ แต่ละคนพะเน้าพะนอเอาใจเจ้าหุบเขาใหญ่น่าหลันกระชับสัมพันธ์

เวินเส้าหยีกับเย่จิ่งหานหรี่นัยน์ตาคิดลึก

กู้ชูหน่วนรีบไปแดนต้องห้ามขนาดนั้นทำไม?

หรือว่าแดนต้องห้ามมีอะไร?

ก่อนหน้านี้มุกมังกรเม็ดที่ห้าถูกนางพบแล้ว หรือว่าครั้งนี้เม็ดที่หกจะอยู่ที่แดนต้องห้าม?

ทั้งสองยิ่งคิดก็ยิ่งเห็นว่าเป็นไปได้

พวกเขากวาดส่องสนามประลองทีหนึ่ง ก้มศีรษะสั่งคนรับใช้บางอย่าง จากนั้นก็พากันหาเหตุกล่าวลา

ก่อนที่พวกเขาจะไป ถึงพบว่าจอมมารไปจากตรงนี้เมื่อใดก็สุดจะรู้ คิดแล้วน่าจะตามกู้ชูหน่วนไปแล้ว

ฮัวฉีหลัวพูดขึ้น “พี่ไป๋จิ่น พี่กู้ไปแล้ว เช่นนั้นเราจะไปด้วยหรือไม่?”

ไป๋จิ่นยิ้มสวย เปล่งเสียง “เจ้าหุบเขาใหญ่น่าหลัน พวกเราเผ่าน้ำแข็งไม่สนใจเรื่องการประมูลยา ในเมื่อท่านจะจัดงานประมูลยา พวกเราก็ขอตัวกลับไปพักก่อนแล้ว”

“ได้ๆๆ เช่นนั้นข้าจะให้คนไปส่งพวกเจ้ากลับไป”

เจ้าหุบเขาใหญ่น่าหลันปากยิ้ม แต่ในใจกลับสงสัยนิดๆ

เย่จิ่งหานกับเวินเส้าหยีจากไปก็ช่างเถอะ เหตุใดเผ่าน้ำแข็งก็จะจากไปด้วย?

แม้แต่จอมมารก็ไร้ร่องรอย