อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 548

มือเย็นๆของกู้ชูหน่วนจับอยู่บนมือใหญ่ๆของเขา

แม้ว่านางจะได้รับบาดเจ็บสาหัส สีหน้าซีดขาว ที่มุมปากยังมีรอยเลือดที่ยังไม่แห้งอีก แต่ระหว่างคิ้วยังคงเป็นท่าทางหัวแข็งดื้อรั้น ไม่มองผู้ใดในสายตา หยิ่งยโสจนทำให้คนคิดว่าเป็นภาพลวงตา

เสียงของกู้ชูหน่วนไม่ดัง แต่บรรดาผู้คนล้วนได้ยินทุกคำอย่างชัดเจน

“ในเมื่อพวกเจ้าอยากจะประลองอีกรอบ เช่นนั้นข้าก็จะแข่งเป็นเพื่อน”

น่าหลันหลิงลั่วเอ่ยปากด่า “เจ้าบ้าไปแล้วหรือ? ไม่ดูเลยหรือไงว่าตอนนี้เจ้าบาดเจ็บสาหัสมากแค่ไหน การประลองรอบนี้เดิมทีก็เป็นเจ้าที่ชนะ ทำไมจะต้องแข่งอีกรอบด้วยล่ะ”

“แม้ว่าท่านจะชนะอีกรอบ เผ่าเทียนเฟิ่นก็ยังคงหาข้ออ้างอื่นมาต่อกรกับท่านอยู่ดี”

จอมมารจี้ถูกจุดสำคัญ เปิดโปงเรื่องนี้โดยตรง ยืนอยู่ข้างกายกู้ชูหน่วนกล่าวด้วยความหยิ่งผยอง “ผู้ใดกล้าทำร้ายนาง ก็เหยียบศพข้าไปก่อนละกัน”

รองหัวหน้าเผ่าซือคงกล่าวด้วยความเคร่งขรึม “พูดเช่นนี้ ก็คือเผ่าปีศาจต้องการจะยืนข้างเย่จิ่งหานทางนั้น เป็นปฏิปักษ์กับเผ่าเทียนเฟิ่นของพวกเราแล้วงั้นหรือ?”

“ผิด คือยืนอยู่ข้างพี่สาวทางนั้น” จอมมารแก้ให้ถูกต้อง

เสียงของสุดยอดผู้อาวุโสเสวี่ยเย่มีการข่มขู่เล็กน้อย “ไม่ว่ายังท่านจอมมารก็คิดให้ดีก่อนจะดีกว่า แม้ว่าท่านจะเป็นเจ้าแห่งเผ่าปีศาจ แต่ที่นี่คือเผ่าเทียนเฟิ่น หากว่าเกิดอะไรขึ้น เช่นนั้นก็ดูไม่ดีแล้ว”

ผู้ที่มีสมองหน่อยก็ล้วนฟังออก

สุดยอดผู้อาวุโสเสวี่ยเย่กำลังข่มขู่จอมมาร

ความหมายโดยนัยของเขาคือ ที่นี่คือเผ่าเทียนเฟิ่น จอมมารบุกรุกเข้ามาที่เผ่าเทียนเฟิ่นเพียงลำพัง ขืนต่อกรกับพวกเขา ก็มีแต่เขาเท่านั้นที่จะเสียเปรียบ

หากเขาตายที่นี่ ก็ไม่มีคนเก็บศพเขา

คนอื่นฟังออกแล้ว จอมมารจะฟังไม่ออกได้อย่างไร เขายิ้มอย่างมีเสน่ห์ “จริงอย่างที่ท่านกล่าว ข้าเป็นเจ้าแห่งเผ่าปีศาจ แต่ท่านเป็นเพียงแค่สุดยอดผู้อาวุโสตัวเล็กๆของเผ่าเทียนเฟิ่น ท่านก็ไม่ได้มีคุณสมบัติที่จะสอนว่าข้าจะต้องทำอย่างไรหรอกนะ”

ทันทีที่คำพูดนี้จอมมารโพล่งออกมา ก็เท่ากับว่าได้ยืนอยู่ฝ่ายกู้ชูหน่วนอย่างแน่วแน่แล้ว เป็นอริกับเผ่าเทียนเฟิ่นโดยสมบูรณ์

ใบหน้าอันโหดร้ายของสุดยอดผู้อาวุโสเสวี่ยเย่ ในดวงตาเหี่ยวย่นเป็นแววแรงสังหารแวบผ่านทันที

สวบ......

ไม่รู้ว่าเป็นแรงสังหารของเขา หรือประชาชนเผ่าเทียนเฟิ่นมากมายที่ล้วนพากันเกิดแรงอาฆาตขึ้น สถานการณ์แปลกประหลาดจนดูไม่ได้