อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 552

“เจ้าอย่ามาอ้างเหตุผลเพ้อเจ้อสร้างความสับสนให้ผู้คนที่นี่ สุดยอดผู้อาวุโส พวกเราหลงเข้าไปในสถานที่ต้องห้ามของหุบเขาตันหุย ถูกค่ายกลขนส่งส่งกลับมาที่เผ่าเทียนเฟิ่น สถานที่ต้องห้ามของหุบเขาตันหุยไม่ง่ายที่จะบุกรุกเข้าไป ข้ากล้ารับรองว่า นอกจากพวกเขายอดฝีมือฝืนกฎธรรมชาติไม่กี่คน ก็ไร้คนช่วยเหลือ”

เมื่อสุดยอดผู้อาวุโสเสวี่ยเย่โบกมือ เผ่าเทียนเฟิ่นก็ดึงกระดิ่งเตือนทันที ยอดฝีมือต่างพากันเคลื่อนไหว

ไม่ว่าพวกเขาจะมีคนช่วยเหลือหรือไม่ คนเหล่านี้ก็ล้วนปล่อยไปไม่ได้

ปล่อยคนใดไปคนหนึ่ง ก็ล้วนเป็นหายนะที่ร้ายแรงของเผ่าเทียนเฟิ่นของพวกเขา

จอมมารหัวเราะเหอะๆ ลูบดอกลำโพงที่ห้อยอยู่ตรงช่วงเอวด้วยความรักความทะนุถนอม น้ำเสียงเต็มไปด้วยเสน่ห์เย้ายวน “ดอกไม้ของข้าไม่ได้ดื่มเลือดมานานแล้ว วันนี้คิดว่าจะต้องให้พวกมันกินให้เต็มอิ่มสักมื้อแล้ว”

ไป๋จิ่นและสีชิ่นแยกกันไปซ้ายขวา ปกป้องกู้ชูหน่วน ใบหน้าเต็มไปด้วยความเย็นชาหยิ่งทะนง พร้อมที่จะฆ่าทุกเมื่อ

เย่จิ่งหานสีหน้าไร้อารมณ์ มองไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่ แต่ท่าทางที่เขายืน กลับเป็นท่าทางที่ดีที่สุดในการปกป้องกู้ชูหน่วน

พวกเขาทั้งหมดรู้ว่า นี่เป็นการต่อสู้นองเลือด จะสามารถมีชีวิตรอดออกไปได้หรือไม่ไม่รู้ แต่จำเป็นจะต้องมีชีวิตรอดออกไปคนหนึ่ง นั่นก็คือกู้ชูหน่วน

“ตาเฒ่า ท่านไม่คิดจริงๆหรือว่าทำไมพวกเราถึงได้เข้ามาที่สถานที่ต้องห้ามพร้อมกัน?”

รองหัวหน้าเผ่าซือคงตะลึง ย้อนนึกถึงความหมายของนางอย่างละเอียด

ไตร่ตรองอยู่เป็นเวลานาน เขาก็ยังคลำได้ไม่ชัดเจนว่าทำไมกู้ชูหน่วนและคนอื่นถึงได้บุกรุกเข้ามาที่สถานที่ต้องห้าม?

หรือเพราะกุญแจรูปดาวงั้นหรือ?

ช่วงก่อนหน้านี้เขาก็เพิ่งได้รู้ว่า กุญแจรูปดาวมีทั้งหมดสามดอก แยกทิ้งไว้ในสถานที่ที่แตกต่างกันไปสามแห่ง หนึ่งดอกในนั้นเป็นไปได้มากที่จะอยู่ในหุบเขาตันหุย

“ไม่สำคัญว่าทำไมพวกเจ้าถึงเข้ามาในสถานที่ต้องห้ามนี้ได้ สิ่งที่สำคัญคือ วันนี้พวกเจ้าเลิกคิดที่จะมีชีวิตออกไปจากเผ่าเทียนเฟิ่นได้เลย”

“หากข้าเป็นท่าน ข้าจะส่งคนไปตรวจสอบให้ละเอียดสักหน่อยว่าในเผ่ามีอะไรผิดปกติหรือไม่ หรือว่า......มีใครตายหรือไม่......”

กู้ชูหน่วนยิ้มเล็กน้อย กล่าวอย่างมั่นใจ ทั้งยังซุกซนร่าเริงอีกด้วย

ในสถานการณ์ที่คนน้อยกว่าสู้คนมากกว่าไม่ได้ พวกเขาห้าคน ก็ไม่ได้แสดงความหวาดกลัวใดๆออกมาแม้สักนิดจริงๆ