อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 564

“โลกกลมจริงๆ คิดไม่ถึงว่าอยู่ที่นี่ก็ยังจะสามารถเจอเจ้าได้อีก”

กู้ชูหน่วนลูบคาง มองไปทางเวินเส้าหยีอย่างมีเลศนัย สังเกตมองอย่างละเอียดตั้งแต่หัวจรดเท้า และหยุดนิ่งเป็นเวลานานโดยเฉพาะช่วงล่างเอวของเขา ในปากก็มีเสียงจึจึ

“จึจึจึ มองไม่ออก รูปร่างของเจ้าดีมาก โดยเฉพาะตรงนั้น”

ราวกับว่าเวินเส้าหยีจะไม่รู้ว่านางชี้ตรงไหน กู้ชูหน่วนยังตั้งใจบุ้ยปาก ก็เหลือแค่เพียงเข้าใกล้ไปสังเกตอย่างละเอียดเท่านั้น

ใบหน้าของเวินเส้าหยีร้อนผ่าวขึ้นในพริบตา แทบอยากจะกุมตัวเองไว้แน่นๆ แต่เผอิญทั้งร่างกายของเขาก็ขยับไม่ได้ ทำได้เพียงมองตาปริบๆด้วยความร้อนใจ

เวินเส้าหยีเอ่ยว่าด้วยความอ่อนแรง “เจ้ายังเป็นผู้หญิงอยู่หรือเปล่า?”

หากว่าไม่ใช่นาง เขาก็คงไม่ถูกอสูรเขาเดียวแห่งแดนมายาทำร้ายบาดเจ็บสาหัส จนแทบจะตาย

หากไม่ใช่เพราะนางส่งคนมาโจมตี ตอนที่เขากำลังอยู่ในช่วงสำคัญของการรักษา หัวหน้าเผ่าและผู้อาวุโสใหญ่ไม่กี่คนก็คงไม่ถูกลอบทำร้ายได้รับบาดเจ็บสาหัส

เขาก็คงไม่ถึงขึ้นถูกถอดเสื้อผ้าทั้งตัว นอนรักษาอาการบาดเจ็บบนเตียงน้ำแข็ง

“นี่ มีหน้าอกมีเอวมีรูปร่าง ข้าจะไม่ใช่ผู้หญิงได้ยังไง? กลับเป็นเจ้า เจ้าว่า ข้าตัดตรงนี้ของเจ้า เจ้ายังจะเป็นผู้ชายอีกหรือไม่?”

กู้ชูหน่วนยกฝ่ามือขึ้น กริชด้ามหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในมือของนางทันที

กริชเปล่งแสงเย็นยะเยือก สะท้อนรอยยิ้มอันชั่วร้ายของกู้ชูหน่วนออกมา

“เจ้าคิดจะทำอะไร?” เวินเส้าหยีรู้สึกตื่นตระหนกขึ้นโดยไม่มีเหตุผล

“ทำอะไร? ไม่ใช่ว่าพวกเจ้าสงสัยความสัมพันธ์ของข้ากับเผ่าหยกมาตลอดหรือ? พวกเจ้าทำร้ายเผ่าหยกซะจนน่าเวทนาขนาดนั้น เช่นนั้น ข้าเก็บดอกเบี้ยแทนเผ่าหยกนิดหน่อย ก็ไม่มากเกินไปสินะ?”

“เจ้าเป็นคนเผ่าหยกหรือ? เป็นไปไม่ได้ เจ้าไม่ได้มีอาการในวันขึ้นสิบห้าค่ำพระจันทร์เต็มดวง?”

“นี่เป็นสิ่งที่เจ้าควรเป็นห่วงหรือ?” กู้ชูหน่วนบุ้ยปากไปทางช่วงล่างลำตัวของเขาอีกครั้ง เตือนเขาว่าควรรวมความสนใจไว้บนตัวของตัวเอง

เวินเส้าหยีทั้งโมโหทั้งโกรธ

นี่เป็นผู้หญิงประเภทไหนกัน?