อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 580

กู้ชูหน่วนคลำอยู่บนเตียงพักหนึ่ง คลำอยู่นานถึงจะหากลไกที่หัวเตียงพบ

“แกร๊ก” เสียงหนึ่ง กู้ชูหน่วนกดกลไกทรงกลมทางหัวเตียง โซ่เหล็กบนตัวเวินเส้าหยีจึงหลุดออก

เวินเส้าหยีคว้าเสื้อผ้าที่ถูกองค์ราชินีฉีกคลุมร่างตัวเองตามสัญชาตญาณ

แทบเป็นเวลาเดียวกัน แม่ทัพฮัวก็นำกลุ่มองครักษ์จำนวนมากเข้าห้องนอน

แม่ทัพฮัวเห็นองค์ราชินีล้มอยู่กับพื้น แล้วเห็นกู้ชูหน่วนลอบเข้ามาอีก ปลดโซ่ให้เวินเส้าหยี ทันใดนั้นก็เข้าใจอะไรขึ้นมา ประคององค์ราชินีพลางกล่าวด้วยโทสะ “พวกมันเป็นสายลับ เด็กๆ จับตัวพวกมันไว้!”

คนแคระแน่นขนัดมุ่งเข้ามา ยกทวนวงเดือนยาวฟันมาทางพวกกู้ชูหน่วนอย่างดุดัน

สองมือกู้ชูหน่วนจับไว้ จับได้ทวนวงเดือนจำนวนไม่น้อย ครั้นนางสะบัดเบาๆ คนแคระเตี้ยพวกนั้นก็ถูกสะบัดจนกระอักเลือด เจ็บหนักลุกไม่ขึ้น

“ดีนี่ เจ้าลอบทำร้ายองค์ราชินีของเรา แล้วยังหวังลักพาตัวฮองเฮา ตอนนี้ทำร้ายพวกทหารแคว้นคนแคระของพวกเรามากขนาดนี้ เด็กๆ ฆ่ามัน...”

กู้ชูหน่วนชะงักงันมองมือขวาของตัวเอง

นางสาบาน

นางไม่ได้ออกแรงจริงๆ

นางรู้ว่าพวกคนเตี้ยพวกนี้ แต่ละคนเปราะบางราวกับกากเต้าหู้ ดังนั้นนางจึงลงมือยั้งไมตรี แค่เบาๆ เท่านั้น

ตามคำสั่งของแม่ทัพฮัว คนแคระเตี้ยพวกนี้ทั้งที่รู้ว่าสู้ไม่ได้ และรู้ว่าเป็นไปได้มากที่ดาหน้าเข้ามาอาจต้องตายสถานเดียว แต่ยังดาหน้าเข้ามาไม่หยุด มุ่งตายพร้อมนางอย่างไม่ลดละ

กู้ชูหน่วนไม่รู้ควรพูดว่าพวกนางห้าวหาญไม่หวั่นเกรง หรือเบาปัญญาโง่เขลาดี

“ทั้งหมดหยุดนะ มิเช่นนั้นอย่าหาว่าข้าลงมือไร้ไมตรี”

“ถึงเจ้าช่วยองค์หญิงรัชทายาทแล้วจะอย่างไร เปลี่ยนความจริงที่เจ้าเป็นสายลับไม่ได้ และเปลี่ยนความจริงที่เจ้าลอบทำร้ายองค์ราชินีไม่ได้ ถึงแคว้นคนแคระเราจะต้องจบสิ้นในวันนี้ ก็ต้องฆ่าไอ้สุนัขรับใช้ชั่วช้าสามานย์เช่นเจ้าให้ได้!”

ไอ้สุนัขรับใช้ชั่วช้าสามานย์?

อะไร?

นางบรรยายผิดไปหรือเปล่า?

แคว้นคนแคระเล็กๆ มีอะไรควรค่าให้นางจดจำ?

หรือคิดว่านางเป็นสายลับแคว้นอื่นจริง?