อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 594

หัวใจของกู้ชูหน่วนพังทลายเล็กน้อย

กับเวินเส้าหยี นางไม่รู้ควรใช้ความรู้สึกอะไร

เดิมนางควรแค้นเขา ทว่านาทีนี้ นางกลับแค้นไม่ลง

ตอนที่เผ่าเทียนเฟิ่นสาปคำสาปโลหิตกับเผ่าหยกเมื่อพันปีก่อน ยังไม่รู้ว่าเขาอยู่ในครรภ์มารดาคนไหนด้วยซ้ำ

ตั้งแต่รู้จักเวินเส้าหยีจนถึงวันนี้ ยังไม่เคยเห็นเขาทำเรื่องชั่วร้าย ในทางกลับกัน ยังสละชีวิตช่วยนางหลายต่อหลายครั้ง

ในใจกู้ชูหน่วนซับซ้อน ถึงจะซาบซึ้งเวินเส้าหยี ถึงรู้ว่าเขาเป็นคนดี แต่นางก็ยังปล่อยวางไม่ได้

นางหยิบยาห้ามเลือดกับน้ำสะอาดออกมาจากแหวนมิติ แล้วทำแผลให้เขาอย่างตั้งใจ

“อือ...”

ไม่รู้ว่าทำเขาเจ็บหรืออย่างไร เวินเส้าหยีส่งเสียงคราง

“ทนหน่อย เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว”

เวลาล่วงเลยไปทุกขณะ ปลายจมูกเวินเส้าหยีมีกลิ่นหอมดอกบัวจางๆ ได้กลิ่นแล้วชวนให้สดชื่นทั้งตัว

กู้ชูหน่วนพรูลมหายใจหยาบยาว เก็บยาขวดเหล่านั้น

“ยังดีที่ทำแผลทัน ช้าอีกนิด แผลจะเน่าเป็นหนองแล้ว”

ชั่วขณะที่กู้ชูหน่วนเงยหน้าขึ้นก็เห็นอีกฝ่ายตื่นแล้วอย่างไม่ทันตั้งตัว กำลังใช้สายตาซับซ้อนมองนางอยู่

“ฟื้นแล้ว? เจ็บไหม?”

“เจ้าไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”

ถ้อยคำที่ออกจากปากเวินเส้าหยีทำให้จิตที่ซับซ้อนแต่เดิมของนาง ลุ่มลึกอีกครั้ง

“ข้าจะเป็นไรหรือไม่ เกี่ยวอะไรกับเจ้า”

เวินเส้าหยีถอนหายใจอย่างเงียบเหงา รอยยิ้มระหว่างคิ้วหายไปและแทนที่ด้วยความหม่นหมองเล็กๆ

“นั่นสิ เรื่องของเจ้า เกี่ยวอะไรกับข้า”

“เมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น มือสังหารชุดดำคนนั้นล่ะ? แล้ว แผลบนตัวเจ้าโดนอะไรมา? แผลลึกมาก แถมมีพิษด้วย”

“ถูกแมงมุมยักษ์ทำร้ายเข้า ในถ้ำนี้มีแมงมุมตัวเขื่องอยู่สองตัว ฝีมือร้ายกาจมาก มือสังหารชุดดำคนนั้นน่าจะถูกแมงมุมกักตัวไว้”

เวินเส้าหยีค่อยๆ หวนคิดเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อก่อนหน้านี้

หลังจากกู้ชูหน่วนถูกลอบทำร้ายบาดเจ็บหนักแล้ว เขาก็ต่อสู้กับมือสังหารชุดดำขึ้นมา เพราะเขาบาดเจ็บ ฝีมือจึงถดถอยลงเรื่อยๆ ถึงขนาดไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอีกฝ่าย

เคราะห์ดี เขายังมีกระบวนท่า เขาต่อสู้สูสีกับอีกฝ่ายในด้านนี้