อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 627
องค์หญิงตังตังถามด้วยความตะลึง “ตำรับยานี้ เจ้ารู้ได้ยังไง?”
“ตำรับยาอะไร?”
“อ๋อ......เจ้าพูดถึงต้มไข่ไก่ต้มกับสมุนไพรน่ะเหรอ หมอทั่วไปก็รู้กันหมด ไม่เพิ่มสมุนไพรยาจีนเข้าไป อาศัยแค่ไข่ไก่เพียงอย่างเดียวจะช่วยลดอาการบวมลงได้อย่างรวดเร็วได้ยังไง? ปวดใช่หรือไม่? ข้าเบามากแล้วนะ”
“เจ้าพูดเลอะเทอะ หมอทั้งพระนครล้วนไม่รู้ว่าใช้สมุนไพรอะไรในการแช่ไข่ เจ้าขโมยใบสั่งยาเสด็จพี่หญิงของข้าไปใช่หรือไม่”
กู้ชูหน่วนมองดูองค์หญิงตังตังที่พาลโกรธขึ้นมาดื้อๆ จะหัวเราะก็ไม่ใช่จะร้องไห้ก็ไม่เชิง
“ข้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครคือเสด็จพี่หญิงของเจ้า และจะขโมยใบสั่งยาของนางไปได้ยังไง? อีกอย่าง ข้ากู้ชูหน่วนรักษาคน จำเป็นต้องขโมยใบสั่งยาด้วยหรือ? เจ้าไม่ลองไปสืบถามดู อาการเจ็บขาของเย่จิ่งหานเสด็จอาของเจ้าผู้ใดเป็นคนรักษาจนหาย”
“แต่สมุนไพรของเจ้าเหมือนกับเสด็จพี่เป๊ะๆ”
"สมุนไพรรักษาไข้หวัดโดยมากก็เหมือนกันจะต่างกันก็เพียงเล็กน้อยเหมือนกันไม่ใช่เหรอ”
“แต่......”
“เจ้าจะประคบอีกหรือไม่ ไม่ประคบข้าก็จะไปแล้ว”
“นี่ เดี๋ยวก่อน เจ้าช่วยประคบให้ข้าอีกสักหน่อยสิ ครั้งหนึ่งอย่างน้อยก็ต้องประคบยี่สิบครั้ง”
“เจ้าก็ฉลาดมากนี่ ประคบจนมีประสบการณ์แล้ว? เมื่อก่อนร้องไห้ขี้มูกโป่งอยู่บ่อยๆใช่รึเปล่า?”
“ข้าเป็นถึงองค์หญิง จะร้องไห้ขี้มูกโป่งได้ยังไง”
องค์หญิงตังตังปากแข็ง ไม่ง่ายกว่าจะหยุดร้องไห้ได้ก็กลับพรั่งพรูออกมาอีกรอบแล้ว
นอกจากเสด็จพี่หญิง นางก็เป็นคนแรกที่ช่วยนางประคบตาอย่างอ่อนโยนขนาดนี้
มีชั่วพริบตาหนึ่ง นางก็แทบจะคิดว่านางเป็นเสด็จพี่หญิงแล้ว
แต่เสด็จพี่หญิงตายไปแล้ว
อีกย่างเสด็จพี่หญิงก็ดีต่อนางมาตั้งแต่เด็ก เป็นไปไม่ได้ที่จะรักแกนางเช่นนี้ได้เด็ดขาด
ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นคนน่ารำคาญเหมือนกู้ชูหน่วน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม