อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 641

“คนเดียว ก็คือเฟิงเอ๋อ”

ฮองเฮาฉู่ไม่เข้าใจเหตุผล ฮ่องเต้ฉู่ก็ไม่เข้าใจเหตุผล

“มีความเป็นไปได้ที่จะเป็นฝาแฝดหรือไม่ เพียงแค่พวกท่านไม่มีความทรงจำเท่านั้นเพคะ?”

“ทำไมพระชายาหานถึงได้กล่าวเช่นนี้?”

“เพราะว่าพวกเราพบคนผู้หนึ่งที่หน้าตาเหมือนเย่เฟิงทุกประการเพคะ”

กู้ชูหน่วนปรบมือ ฮัวฉีหลัวรีบคุมตัวเลว่อิ่งที่ถูกสะกดจุดไว้เข้ามา

ทันทีที่เลว่อิ่งเข้ามา สีหน้าของฮองเฮาฉู่ก็เปลี่ยนไปอย่างมากทันที ฮองเฮาฉู่พุ่งเข้าไปโดยไม่สนใจภาพลักษณ์

“เย่เฟิง.....เจ้าคือเฟิงเอ๋อ เจ้ายังไม่ตาย?”

เลว่อิ่งไม่คุ้นเคยกับการมีคนมาเข้าใกล้ตั้งแต่ไหนแต่ไร

ทว่าพริบตานั้นที่ฮองเฮาฉู่ถาโถมเข้ามา ไม่รู้ว่าทำไม ในจิตใจของเขาก็มีความรู้สึกประหลาดแวบผ่าน

ความรู้สึกแปลกประหลาดนี้เขาไม่เคยมีมาก่อน

โดยเฉพาะขณะที่ฮองเฮาฉู่ยื่นมืออันสั่นเทาเข้ามา คิดจะสัมผัสใบหน้าของเขา แต่ก็กลัวว่าจะแตกสลายราวกับเป็นการถนอมสมบัติสุดล้ำค่าหายากเช่นนั้น ลังเลอยู่นานก็ไม่กล้าจะแตะต้องเขา น้ำตาที่หางตานั่นไหลร่วงลงมาทีละเม็ดๆเหมือนดั่งว่าวเชือกขาดเช่นนั้น

“ติก......”

น้ำตานั่นหยดลงบนหลังมือของเขา กลับร้อนจนทำให้หลังมือของเขาปวดร้อน

สี่สายตาประสานกัน ราวกับฮองเฮาฉู่มีคำพูดนับพันหมื่นคำต้องการจะพูด แต่ก็พูดไม่ออก

สุดท้ายไม่รู้ว่านางเอาความกล้ามาจากไหน จู่ๆนางก็กอดเอวอันแข็งแรงของเขาไว้ ร้องไห้โฮออกมา

ปากก็พึมพำกับตัวเองว่า “เฟิงเอ๋อ เฟิงเอ๋อของข้า เจ้ากลับมาแล้วจริงๆหรือ? ต่อไปนี้แม่จะไม่ทำเจ้าหายอีกแล้ว แม่จะใช้ชีวิตที่เหลือเพื่อชดเชยให้เจ้า”

ร่างกายของเลว่อิ่งชะงักทันที เหมือนสมองจะไร้การตอบสนองไปเช่นนั้น ปล่อยให้ฮองเฮาฉู่กอดไว้แน่น ข้างหูล้วนเป็นเสียงร่ำไห้ของฮองเฮาฉู่ที่เหมือนอกจะแตกจะขาดใจตายเช่นนั้น

ฮ่องเต้ฉู่เบ้าตาแดง เขาสงบกว่าฮองเฮาฉู่มาก แต่ร่างกายของเขาก็สั่นเทาตลอดเวลา

“เขา......เขาเป็นโอรสของข้าจริงหรือ?”