กู้ชูหน่วนพูดพลางส่งสายตาให้ชิงเฟิงและเจี่ยงเสวีย ชิงเฟิงเจี่ยงเสวียรีบให้คนเอาถุงงูพิษและแมลงมีพิษถุงแล้วถุงเล่าเข้ามาทันที เปิดปากกระสอบออก แสดงไว้ตรงหน้าของกู้ชูหยุน
ทันทีที่กู้ชูหยุนเห็นสัตว์มีพิษเหล่านั้น ใบหน้าที่งดงามดั่งดอกบัวก็เปลี่ยนไปในพริบตา
ที่นี่มีกระสอบประมาณห้าถึงหกกระสอบ ทุกกระสอบเต็มไปด้วยงูพิษหลากสี แมงป่องพิษ ตะขาบ แมงมุม และอื่นๆ
สิ่งของในกระสอบ ทุกอย่างล้วนมีพิษร้ายแรง เพียงแค่ถูกกัดเข้าไป แม้ว่าจะไม่ตายก็พิการ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ สัตว์มีพิษเหล่านี้แต่ละตัวเคลื่อนไหวบิดตัวไม่หยุด ราวกับว่าอยากจะแย่งกันปีนขึ้นไปบนตัวของนางเช่นนั้น
ฟันของกู้ชูหยุนสั่นเล็กน้อย แต่บนใบหน้ากลับแสร้งทำเป็นสงบและกล่าวว่า “กู้ชูหน่วน เจ้าคิดจะทำอะไร?”
“ไม่ได้ทำอะไรนี่ ก็แค่อยากจะหลอมปรุงยาบางอย่างเท่านั้น แต่ว่านะก็ไม่รู้ว่าพิษของสัตว์มีพิษเหล่านี้จะเป็นอย่างไร คิดจะหาคนมาทดลองสักหน่อย”
กู้ชูหน่วนเดินเข้าไปหากู้ชูหยุนทีละก้าวๆ ยิ้มจนหน้าตาบริสุทธิ์และไร้เดียงสา ราวกับว่ากำลังพูดถึงเรื่องที่น่าทึ่งเป็นพิเศษเรื่องหนึ่ง
“พี่รอง ใช้เลือดของสาวงามเลี้ยงบำรุงสัตว์มีพิษ จะทำให้คุณสมบัติความเป็นพิษเพิ่มขึ้นได้มากกว่าหนึ่งเท่าตัว ท่านว่าเรื่องนี้จะจริงหรือไม่?”
นางพูดพลางหยิบงูพิษตัวสีเขียวทั้งตัวมาตัวหนึ่ง กวัดแกว่งเบื้องหน้าของกู้ชูหยุน “ตัวนี้สีสวยมาก แต่ไม่รู้ว่ามีพิษหรือไม่ ทว่าเห็นมันตัวเล็กแบบนั้น กัดแล้วก็คงจะไม่เจ็บเท่าไหร่สินะ”
ชิงเฟิงเจี่ยงเสวียขนหัวลุกซู่
นี่ก็คืองูเขียวหางไหม้เชียวนะ กัดคนทีเดียวก็ต้องตายแล้ว ยังจะเจ็บไม่เจ็บอะไรอีก
ก่อนหน้านี้ไม่นาน พวกเขายังบ่นว่าพระชายาที่สั่งให้พวกเขาไปจับสัตว์มีพิษมากมายขนาดนั้นมา
ตอนนี้พวกเขาต้องดีใจที่พระชายาไม่ได้เอาสัตว์มีพิษเหล่ามาใช้บนตัวของพวกเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม
อ่านๆ ไปแล้วก็รู้สึก ประสาท เว่อวัง คิดว่าอ่านจะซ่อนความอะไรไว้ แต่จนถึงตอนนี้ ยังไม่เจอเลย ลำไยมาก...
บางทีก็เบื่ออีนางเอกนี่ กำเริบเสิบสานกวนตีนได้สุดยอด ไล่ออกจากแคว้นก็ได้แล้ว...
ตอนที่1142-1190หายไปค่ะ...
ตอนที่ 1142-1190 หายไปค่ะ...