อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 688

เดิมกู้ชูหน่วนอยากที่จะหันหน้าไปทางอื่น แต่เมื่อคิดดูแล้ว พลังวิทยายุทธของซ่างกวนฉู่คล้ายเวินเส้าหยีอย่างมาก สามารถรวบรวมพลังให้กลายเป็นน้ำแข็ง ยังใช้น้ำแข็งเป็นอาวุธทำร้ายคนได้

กระทั่งเป็นวิชาแช่แข็งหมื่นลี้

ถึงแม้กระบวนท่านั้นจะมีพลังสู้แช่แข็งหมื่นลี้ไม่ได้ แต่กลับใช้ในทิศทางเดียวกัน

เวินเส้าหยีได้รับบาดเจ็บสาหัส ซ่างกวนฉู่ก็มีบาดแผลเก่า

ตอนที่เวินเส้าหยีไปแดนเหนือสุด ซ่างกวนฉู่ก็ลาไปพักไปอิสรจร

บนใต้หล้านี้จะมีเรื่องอะไรบังเอิญขนาดนั้น

ที่บังเอิญที่สุดก็คือ บนร่างกายของเขามีสิ่งที่นางรู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก

ภูเขาหิมะถล่ม ตามหลักเวินเส้าหยีน่าจะตายไปแล้ว ทว่าไม่ได้เห็นศพกับตาตัวเอง นางก็มั่นใจไม่ได้ว่าเวินเส้าหยีตายอยู่ที่แดนเหนือสุด

จู่กู้ชูหน่วนก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ จ้องมองดูด้านล่างของเขา พร้อมยิ้มอย่างชั่วร้าย

“อาจารย์พูดถูก หากลูกศิษย์มีอะไรกับอาจารย์บ้าง จะต้องสนุกไม่น้อย”

“อีกอย่าง......อาจารย์รูปหล่องดงามสง่า มีความสามารถ ลูกศิษย์ปปลาบปลื้มมานานแล้ว ที่นี่ไม่มีใครอื่น เรามารู้จักกันเพิ่มมากขึ้นดีไหม”

นางพูดไปด้วย มือข้างหนึ่งเอื้อมไปหาอย่างไม่อยู่นิ่ง

“ซี๊ด.....”

ในขณะที่ยังไม่โดนตัวอาจารย์ซ่างกวน อาจารย์ซ่างกวนก็ดึงตัวนางไป พร้อมค้อมอยู่บนตัวนาง

กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่คุ้นเคยโชยมาแตะจมูก กู้ชูหน่วนรู้สึกผ่อนคลายไปทั้งตัว กระทั่งยังชอบดมกลิ่นนี้บนตัวเขา

ตรงหน้าเป็นใบหน้าซ่างกวนฉู่ที่รูปงามดั่งเทพ หล่อเหลาอย่างไร้ที่ติ

กู้ชูหน่วนสัมผัสได้ถึงเสียงลมหายใจกับจังหวะการเต้นของหัวใจเขา

หัวใจของเขาเต้นอย่างแรง ใบหน้าที่ขาวซีดอมยิ้มเล็กน้อย มุมปากยักขึ้น ราวกับมนต์เสน่ห์ดึงดูดให้นางหลงไหล พร้อมพูดขึ้นว่า “คุณหนูสาม การทำความรู้จักให้ลึกซึ้ง พูดแต่ปาก หรือลงมือเล็กน้อยคงไม่พอ เจ้าว่าไหม”

ซ่างกวนฉู่ยิ้มอย่างอ่อนโยน มือซ้ายที่เรียวผ่องขาวเอื้อมปัดผมบนหน้าผากของนาง เลื่อนต่ำลงมาจนเกือบสัมผัสปลายจมูกโด่งของนาง

การเคลื่อนไหวของซ่างกวนฉู่ ทำให้กู้ชูหน่วนสั่นเทา

ในหัวสมองอดไม่ได้ที่จะนึกถึงใบหน้าหยิ่งผยองของเย่จิ่งหาน