“ม้วนหนังแกะโบราณเขียนไว้เช่นนี้ ไม่ผิดนี่.....”
“ปริมาณเลือดไม่พอรึเปล่า?” ผู้อาวุโสอีกคนเอ่ยถาม
“ไม่ควรนี่นา หัวหน้าเผ่าใส่เลือดไปมากพอแล้ว ใส่ลงไปอีก ร่างกายของหัวหน้าเผ่าก็จะรับไม่ไหวแล้ว”
“เช่นนั้นเพราะหัวหน้าเผ่าปิดผนึกวิทยายุทธของตัวเองหรือไม่ ทำให้พลังไม่พอ?”
“อันนี้ข้าคิดว่าเป็นไปได้ อย่างไรซะมุกมังกรก็เป็นวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่สุด คนธรรมดาขับเคลื่อนกำลังภายในจะสามารถหลอมรวมได้อย่างไร”
“เช่นนั้นจะทำยังไง? หรือต้องให้หัวหน้าเผ่าเปิดผนึกงั้นหรือ?”
“เปิดผนึกไม่ได้ หากว่าเปิดผนึกแล้ว คำสาปโลหิตกำเริบตอนที่หลอมไปได้ครึ่งหนึ่ง เช่นนั้นที่ทำมาทั้งหมดก็ไม่ใช่ว่าสูญเปล่าหรอกหรือ”
“ไม่เช่นนั้น...พวกเราผู้อาวุโสไม่กี่คนก็มาถ่ายพลังช่วยกันขับเคลื่อน”
“ข้าคิดว่าสามารถลองได้”
กู้ชูหน่วนฟังอยู่ด้านข้างจนรู้สึกสมองชา
ความคิดไร้สาระเช่นนี้ พวกเขาคิดออกมาได้ยังไง?
เสียเวลาไปหนึ่งวันกว่าแล้ว นางไม่มีเวลาให้ล่าช้า ทำได้เพียงลองดูเท่านั้น
แต่ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็คิดไม่ถึงว่า หลังจากที่ผู้อาวุโสไม่กี่คนเคลื่อนพลังช่วยเหลือแล้ว มุกมังกรก็ส่งเสียงระเบิดเปรี้ยงปร้าง ราวกับว่าจะระเบิดออกแล้วเช่นนั้น นี่ทำให้พวกเขาตกใจไม่เบา
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคือไฟเตาหลอมยาได้มอดไปโดยตรงแล้ว
นี่นี่นี่.......
เกิดอะไรขึ้น?
ปฏิเสธลมปราณของพวกเขางั้นหรือ?
ผู้อาวุโสไม่กี่คนนั้นไม่กล้าลองอีกแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม
อ่านๆ ไปแล้วก็รู้สึก ประสาท เว่อวัง คิดว่าอ่านจะซ่อนความอะไรไว้ แต่จนถึงตอนนี้ ยังไม่เจอเลย ลำไยมาก...
บางทีก็เบื่ออีนางเอกนี่ กำเริบเสิบสานกวนตีนได้สุดยอด ไล่ออกจากแคว้นก็ได้แล้ว...
ตอนที่1142-1190หายไปค่ะ...
ตอนที่ 1142-1190 หายไปค่ะ...