อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 769

ไป๋จิ่นพวกนางน้ำตาไหลออกจากหางตา

พวกนางก็ไม่อยากจากนายหญิงและพี่น้องมากมายในเผ่าไปเหมือนกัน

แต่พวกนางรู้ดีว่า หน้าที่ของพวกนางคือกระโดดลงเบ้าหลอมยานี้ เพื่อช่วยนายหญิงหลอมมุกมังกร

ไฟของเบ้าหลอมยาปะทุสูงขึ้นเรื่อยๆ ชี่พิฆาตก็เข้ามารวมกันเยอะมากขึ้น เตรียมระเบิดทุกครั้ง

ถึงแม้ไป๋ซินกับไป๋หลันจะเสียดายมากแค่ไหน ก็ต้องหลับตาลง พูดด้วยรอยยิ้มว่า “นายหญิง พวกเราโชคดีมากที่ได้เกิดมาเป็นลูกน้องของท่าน หวังว่านายหญิงจะไม่ลืมพวกเรานะเจ้าคะ”

ว่าแล้ว พวกนางสองคนก็จับมือกันกระโดดลงเบ้าหลอมยา ไฟก็ปะทุสูงขึ้นเรื่อยๆ

“ไม่นะ……”

กู้ชูหน่วนเจ็บปวดหัวใจมาก ฮัวฉีหลัวก็ร้องไห้คลานไปที่เบ้าหลอมยา

มีแผงกั้นใสกั้นระหว่างเบ้าหลอมยากับพวกนางเอาไว้ ขวางพวกนางไว้ด้านนอก

ฮัวฉีหลัวเข้าไปไม่ได้ ทำได้แค่ร้องไห้จนแทบจะขาดใจ

“พี่ไป๋จิ่น พี่ไป๋หลัน……ฮื่อๆ……พี่หน่วน พี่รีบไปช่วยพวกนางสิ”

กู้ชูหน่วนหลับตาลง น้ำตาไหลพรากออกมา หยดลงมือของนาง ความเจ็บปวดแทรกซึมทะลุเข้ามาในหัวใจ

ถ้าเป็นเมื่อกี้ นางจะเกลี้ยกล่อม นางจะขอร้อง นางจะพยายามหยุดโศกนาฏกรรมทุกอย่างไม่ให้มันเกิดขึ้น

แต่ตอนนี้……

ไม่ทันแล้ว……

มันสายเกินไปแล้ว……

พี่น้องร้อยห้าคนของเผ่าน้ำแข็งถูกดูดเลือดจนแทบจะหมดตัวก็ช่างเถอะ ยังมาถูกชี่พิฆาตเขมือบอีก

ไม่มีทาง……ช่วยพวกนางได้เลย

ถึงแม้จะไม่มีการสังเวย พวกนางก็ไม่รอดอยู่แล้ว

เห็นว่าขอร้องกู้ชูหน่วนไม่ได้ ฮัวฉีหลัวจึงต้องฝากความหวังสุดท้ายไว้ที่ไป๋จิ่น

“พี่ไป๋จิ่น พี่บอกว่าจะปกป้องข้าไปตลอดชีวิตไง พี่จะไม่ผิดคำสัญญาใช่ไหม? พวกเราไม่มาเผ่าหยกแล้วนะ กลับเผ่าน้ำแข็งของเรากันเถอะ ใช้ชีวิตที่มีความสุขและสงบสุขของพวกเรากัน”

“เสี่ยวฉีหลัว ต่อไปพี่ไป๋จิ่นคงจะปกป้องเจ้าไม่ได้แล้ว เจ้าควรจะเติบโตได้แล้ว พวกเราไปแล้ว เผ่าน้ำแข็งไร้หัวหน้า นายหญิงก็ยุ่งอีก เจ้าจะต้องรับหน้าที่ดูแลเผ่าน้ำแข็งนะ”