อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 840

รองหัวหน้าเผ่าซือคงปรบมือ ลูกศิษย์ในเผ่าหยกผู้หนึ่งเดินออกมาด้วยความสั่นเทา

ทุกคนจำได้ว่า นั่นคืออาหู่ ลูกศิษย์ของสุดยอดผู้อาวุโสหยู่เย่

รองหัวหน้าเผ่าซือคงกล่าว “ไม่ต้องกลัว พูดเรื่องทั้งหมดที่เจ้าเห็นที่เผ่าหยกออกมาก็พอแล้ว มีข้าอยู่ ผู้ใดก็ทำร้ายเจ้าไม่ได้”

ฟันของอาหู่สั่นกึกกึก ก้มหน้าไม่กล้ามองเวินเส้าหยี คำพูดที่พูดออกมาก็ติดอ่างอยู่ตลอด บนใบหน้ายังคงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว และไม่รู้ว่ากลัวอะไรกันแน่

“ข้า.....เพราะว่าข้ารู้วิชาแปลงโฉมเล็กน้อย สุดยอดผู้อาวุโสหยู่เย่จึงให้ข้าแปลงโฉมเป็นลูกศิษย์ในเผ่าหยก ปะ....ปะปนเข้าไป”

“ข้า......ข้าเห็นกู้ชูหน่วนหัวหน้าเผ่าของเผ่าหยกสละชีวิตช่วยหัวหน้าเผ่าน้อยอยู่หลายครั้ง ข้ายังเห็นด้วยว่าเด็กผู้หญิงคนหนึ่งชื่อว่าอินเอ๋อร์ ถูกคนในเผ่าของนางฆ่า....เพราะว่าช่วยเหลือหัวหน้าเผ่าน้อย”

“กู้ชูหน่วนช่วย....ช่วยรักษาบาดแผลให้หัวหน้าเผ่าน้อย หัวหน้าเผ่าน้อยยังพูดจาหัวเราะอยู่กับนางด้วย เหมือนว่าเป็นเพื่อนกันมาหลายปีเช่นนั้น.....”

“เพ้อเจ้อ เหลวไหลทั้งเพ เผ่าเทียนเฟิ่นของพวกเราและเผ่าหยกอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้ เจ้าหนูเส้าหยีจะอยู่กับคนเหล่านั้นได้ยังไง ยิ่งไปกว่านั้นจะสนิทสนมกับหัวหน้าเผ่าของเผ่าหยกขนาดนั้นได้อย่างไร?” สุดยอดผู้อาวุโสซ่งหยวนกล่าวด้วยความโกรธ

อาหู่ตกใจกลัวจนรีบหลบไปด้านหลัง

รองหัวหน้าเผ่าซือคงกล่าว “หัวหน้าเผ่าน้อย เจ้าพูดเองละกันว่าที่อาหู่พูดมาเป็นความจริงหรือไม่?”

มุมปากของเวินเส้าหยีขยับแล้วขยับอีก เหมือนไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไร

สุดยอดผู้อาวุโสซ่งหยวนตกใจทันที

“หรือว่าที่เขาพูด เป็นความจริง?”

“เรื่องราวซับซ้อนเล็กน้อย.....แต่ข้าไม่ได้ทรยศหักหลังเผ่าเทียนเฟิ่น และยิ่งไม่ได้ทำร้ายให้ผู้อาวุโสและพวกพี่น้องที่เข้าไปที่เผ่าหยกเสียชีวิต”

“ดังนั้น ก็เท่ากับเจ้ายอมรับในสิ่งที่อาหู่พูดเมื่อครู่แล้วใช่หรือไม่?” รองหัวหน้าเผ่าซือคงไม่ยอมปล่อยไปแม้สักนิด

เวินเส้าหยีซื่อตรงมาตลอด

เห็นสีหน้าท่าทางของเขา ทุกคนก็รู้โดยประมาณแล้วว่าที่อาหู่พูดเป็นเรื่องจริง

ผู้อาวุโสในเผ่าหลายท่านโกรธจนตัวสั่น “เจ้าเป็นหัวหน้าเผ่าน้อยของเผ่าเทียนเฟิ่น หลายปีมานี้เผ่าหยกทำร้ายพวกเราเผ่าเทียนเฟิ่นเช่นไร เจ้าไม่รู้เลยเช่นนั้นหรือ ทำไมเจ้าถึงยังได้พูดจาหัวเราะขบขันกับหัวหน้าเผ่าของเผ่าหยกได้อีก?”

สิ่งที่พูดด้านหน้ายังพอจะฟังได้ แต่สิ่งที่พูดด้านหลังช่างเป็นคำพูดที่น่าขบขันและไม่มีแหล่งที่มาโดยแท้จริง

“ได้ยินแล้วใช่หรือไม่ การตายของสุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยและคนอื่นๆ สลัดความข้องเกี่ยวออกจากเวินเส้าหยีไม่พ้น ให้คนมา คุมตัวหัวหน้าเผ่าน้อยไว้”

“ผู้ใดกล้าลงมือ” ซ่งหยวนกล่าว

รองหัวหน้าเผ่าซือคงกล่าวอย่างเย็นชา “สุดยอดผู้อาวุโส ข้าเคารพท่านนอบน้อมต่อท่าน แต่ภูมิหลังของหัวหน้าเผ่าน้อยมีความแตกต่าง และยังหักหลังเผ่าเทียนเฟิ่นอีก หลอกล่อให้ผู้อาวุโสและลูกศิษย์ของเผ่าเทียนเฟิ่นตายไปมากมายขนาดนั้น พวกเราจำเป็นต้องคุมตัวเขาไว้ก่อน”

“ภูมิหลังของเขาเป็นอย่างไร รอหัวหน้าเผ่าออกมาก็จะกระจ่าง ในส่วนของการหักหลังเผ่าเทียนเฟิ่นเหลวไหลไม่มีเหตุผลโดยแท้จริง”

“รายงาน......รองหัวหน้าเผ่า เหล่าผู้อาวุโสทุกท่าน แย่แล้วเกิดเรื่องใหญ่แล้วขอรับ หัวหน้าเผ่า.....เกิดเรื่องแล้ว.....”

“หัวหน้าเผ่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

“หัวหน้าเผ่าฝึกวิทยายุทธจนจิตมารครอบงำ พุ่งออกมาจากแดนต้องห้ามแล้วขอรับ พบเห็นผู้คนก็สังหาร ลูกศิษย์มากมายล้วนตายด้วยน้ำมือของหัวหน้าเผ่า ไม่ทันได้รอให้ผู้อาวุโสเข้าไปช่วย หัวหน้าเผ่าก็ล้มลงไปพื้นแล้วก็ไม่ได้ลุกขึ้นอีกขอรับ......”

“อะไรเรียกว่าล้มลงพื้นแล้วไม่ได้ลุกขึ้นอีก? เกิดเรื่องอะไรกับหัวหน้าเผ่ากันแน่?”