อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 871

ดาบกู้ชูหน่วนพลิ้วไหว แรงพิฆาตอันแหลมคมของดาบพุ่งไปยังฮัวอิ่ง

ฮัวอิ่งเห็นแล้วก็รีบหลบอย่างรวดเร็ว แต่กลับไม่ได้ตอบโต้กู้ชูหน่วนกลับ

กู้ชูหน่วนกำดาบไว้ในมือแน่น สังเกตดูรอบๆอย่างละเอียด

นางคิดว่าฮัวอิ่งอาจจะลอบโจมตี รออยู่นานมาก รอบด้านเงียบสงบ คิดว่าฮัวอิ่งคงจะหนีไปแล้ว

ลูกน้องของกู้ชูหน่วนยังคงระแวงอยู่ กลัวว่าถ้าไม่ระวัง นายหญิงของตัวเองจะโดนลอบสังหารได้

กู้ชูหน่วนรีบเดินไปหาเวินเฉิงเทียน

นางอยากช่วยเขาห้ามเลือก แต่เขาบาดเจ็บสาหัสเกินไป ใกล้จะตายอยู่แล้ว รักษาไปก็ไม่มีประโยชน์แล้ว มีแต่จะทำให้เจ็บปวดมากขึ้น

เนื้อสองแขนสองขาถูกเฉือนจนเหลือแค่กระดูก ใบหูก็ถูกตัดออก ร่างกายเต็มไปด้วยร่องรอยของมีด กู้ชูหน่วนเห็นแล้วยังเจ็บแทนเลย

นางถามว่า “อยากให้ข้าช่วยอะไรเจ้าไหม?”

“ถ้าเจ้าอยากช่วยข้า งั้นก็ฆ่าข้าเสียเถอะ” เวินเฉิงเทียนขมวดคิ้วพูดอย่างเจ็บปวด

ความรู้สึกตายทั้งเป็นแบบนี้ เขาไม่อยากรับรู้อีกแล้ว

กู้ชูหน่วนยกดาบขึ้น อยากจะช่วยให้เขาได้จากไปอย่างสงบ ไม่รู้ว่าทำไม ในใจกลับไม่อยากทำแบบนั้น

“ช่างเถอะ ถึงแม้…อยู่ต่อไปก็ใช่ว่าจะทำไม่ได้ ข้าจะพยายามลดความเจ็บปวดของเจ้าลงแล้วกัน เจ้าก็อดทนหน่อย”

นางว่าแล้ว ก็เอายาห้ามเลือดมากมายจากแหวนมิติออกมา

เวินเฉิงเทียนพูดเตือน “ข้าเป็นหัวหน้าเผ่าเทียนเฟิ่น”

และเป็นศัตรูกับเผ่าหยก

“เจ้าใช้วิทยายุทธไม่ได้แล้ว ร่างกายก็พิการแล้วด้วย ถึงเจ้าจะเป็นหัวหน้าเผ่า แต่สภาพเจ้าตอนนี้ก็ทำอะไรเผ่าหยกไม่ได้แล้ว เผ่าหยกไม่ว่าอะไรที่จะเลี้ยงเจ้าไว้สักคน”

“เจ้าจริงใจกับเส้าหยีแค่ไหน?”

“อะไรนะ?”

“เส้าหยีเป็นเด็กดี ถ้า…ข้าขอร้องเจ้าได้ไหม เห็นแก่ที่เขาช่วยเจ้าไว้ ช่วยไว้ชีวิตเขาด้วยเถอะ นี่เป็นคำขอจากพ่อคนหนึ่ง”

กู้ชูหน่วนไม่ได้พูดอะไร ไม่ได้ตอบตกลง แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ

ถ้าส่วนตัว นางยอมไว้ชีวิตเวินเส้าหยี

แต่ถ้าส่วนรวม นางจะต้องตัดรากถอนโคนให้หมด

ด้วยการกระทำที่นางทำต่อเผ่าเทียนเฟิ่น เวินเส้าหยีไม่แก้แค้นนางก็แปลกแล้ว