อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 879

ผู้อาวุโสหกวิ่งไปถึงจวนอ๋องหานด้วยพลังทั้งหมดที่มี

เขาลงจากม้า ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหนื่อยหรือขี่ม้ามา ยืนแทบไม่ไหว จนต้องพยุงม้าไว้ และหายใจหอบ

“ไป…ไปเรียกเย่จิ่งหานออกมา”

“เจ้าเป็นใคร ท่านอ๋องของเราไม่ใช่คนที่เจ้าจะเจอได้ง่ายๆนะ”

“ข้ามีเรื่องใหญ่มากๆ บอกให้เขาออกมาเร็วๆ ไม่งั้นอาหน่วนจะเป็นอันตราย”

ผู้อาวุโสหกปกติแต่งตัวธรรมดา บวกกับที่เดินทางไกลมา บนตัวเลยเต็มไปด้วยฝุ่นควัน แถมยังโดนกิ่งไม้ข้างทางจนเสื้อขาดเป็นรูหมด ดูภายนอกเหมือนขอทานมาก

คนมาขอเจออ๋องหานที่จวนอ๋องหานเยอะมาก

แต่ไม่เคยเห็นขอทานมาขอเจออ๋องหานเลย

คนที่เฝ้าประตูไม่อยากสนใจ แต่พอเห็นผู้อาวุโสหกทำหน้ารีบร้อย เดินทางมาไกล พวกเขากลัวว่าจะเกิดเรื่องใหญ่ และทำให้ท่านอ๋องเสียเรื่อง

แต่ถ้าให้เขาเข้าเลย…ก็คงไม่ได้

“พวกเจ้ารออะไรอยู่ รีบไปสิ ข้ารีบจะตายอยู่แล้ว ช่างเถอะ เย่จิ่งหานอยู่ไหน ข้าเข้าไปหาเขาเอง”

“บังอาจ ชื่อของท่านอ๋อง เจ้าก็เรียกได้งั้นเรอะ!”

ผู้อาวุโสหกเหนื่อยมาก เขาปากคอแห้งไปหมด ไม่มีอารมณ์มาคุยกับพวกเขาจริงๆ จึงเดินผ่านพวกเขาไปและบุกเขาจวนอ๋องหาน ไปตามหาเย่จิ่งหานเอง

“หยุดนะ เจ้าคิดว่าจวนอ๋องหานเป็นที่ที่เจ้านึกอยากจะเข้าก็เข้าได้งั้นเหรอ ถ้ายังอยากมีชีวิตอยู่ก็รีบไสหัวออกไปซะ ไม่งั้นอย่าหาว่าพวกข้าไม่เกรงใจ”

“ถุย! มีเจ้านายแบบไหนก็มีบ่าวไพร่แบบนั้นสินะ ถ้าไม่ใช่เพราะอาหน่วนมีอันตราย ข้าจะสั่งสอนพวกเจ้าให้”

พวกข้ารับใช้ยังอยากจะเข้าไปรายงาน

เห็นผู้อาวุโสหกจองหองแบบนี้ ไม่เอาท่านอ๋องหานไว้ในสายตา พวกเขาจะปล่อยให้เขาเข้าไปได้ยังไง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพวกเขาจะเข้าไปรายงานให้เลย

จวนอ๋องหานสมแล้วที่เป็นจวนอ๋องหาน

ทหารในจวนวิ่งออกมากันหมด มือถืออาวุธยืนขนาบสองข้าง ผู้อาวุโสหกโดนขวางทางไว้ไม่ให้ไปไหน

แถมยังมีมือธนูอีกหนึ่งแถว พร้อมยิงผู้อาวุโสหกทุกครั้งเมื่อได้รับคำสั่ง