อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 911

“กลับ”

ไป๋หลี่เจิ้นรู้ว่าไป๋หลี่หมิงไม่ยอมกลับง่ายๆแน่ จึงสะกดจุดเขา แล้วก็พากันออกมาจากจวนมู่

เขาก็ไม่อยากถอย

แต่เป็นคำสั่งของประมุข ให้เขาจะต้องรีบถอยโดยเร็ว

เพราะว่า.....เป็นความต้องการของขุนนางผู้อาวุโสต่างแคว้นเย่จิ่งหาน ที่สวมหน้ากากผีคนนั้น

ถึงตอนนี้เขาก็ยังสืบไม่รู้สถานะของเย่จิ่งหาน

ราวกับเขาหลุดออกมาจากในอากาศ ไม่มีร่องรอยอะไรเลย

สิ่งที่ทำให้ไม่คาดคิดก็คือ เขายังวัยหนุ่ม ความสามารถกลับมีถึงระดับหก

ระดับหก.....

เป็นความจริงที่น่าหวาดกลัวยิ่งนัก

เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่า เย่จิ่งหานคือสิ่งลึกลับอะไรหรือเปล่า เพราะฝึกวิทยายุทธอะไรบางอย่าง จึงสามารถรักษาไม่ให้แก่ลง

“ท่านปู่.....”

ไป๋หลี่หมิงที่ไปไกลแล้วไม่พอใจ

จะให้แขนของเขาสูญเสียไปเปล่าๆแบบนี้หรือ?

“คำสั่งของประมุข ปฏิบัติตามไม่ได้ มู่หน่วนเป็นเพียงชีพจรยุทธ์ชั้นหนึ่ง คิดอยากกำจัดนาง ลงมือเมื่อไหร่ก็ได้ ไม่จำเป็นต้องขัดคำสั่งประมุข”

“ประมุขอยู่อย่างสูงส่ง ทำไมจะต้องมายุ่งเรื่องพวกนี้? แล้วทำไมจะต้องช่วยนางด้วย”

“ข้าก็ไม่รู้ ค่อยหาโอกาสกำจัดนางทิ้งก็พอ”

“เอาล่ะ เชื่อฟังท่านปู่ นอกจากมู่หน่วน ทั้งคนทั้งสัตว์ในตระกูลมู่ล้วนกำจัดให้หมด”

“วางใจ ปู่จะช่วยเจ้า”

คนตระกูลไป๋หลี่กลับไปหมดแล้ว เหลือไว้เพียงคนจวนมู่ที่ต่างมองหน้ากัน

กลับไปกันแบบนี้.....หรือ?

พวกเขาฝันไปหรือเปล่า?

ด้วยนิสัยของตระกูลไป๋หลี่ ไม่ได้ระบายอารมณ์กระหน่ำทำร้ายตระกูลมู่ แล้วจะกลับไปง่ายๆได้อย่างไร

เจ้าบ้านสองกับเจ้าบ้านสามของจวนมู่ กระหน่ำก่นด่ากู้ชูหน่วน

“มู่หน่วน เจ้าไปมีเรื่องกับใครไม่ดี ไปมีเรื่องกับคุณชายไป๋หลี่หมิงทำไม ท่านปู่ของเขาเป็นคนเข้าข้างคนของตนเอง เจ้าไม่รู้หรือ?”

“ใช่ ไป๋หลี่เป็นหนึ่งในตระกูลใหญ่ทั้งสี่ พวกเขามีกำลังอำนาจใหญ่โต ใช่ว่าเราจะสามารถไปมีเรื่องได้ เจ้ามีเรื่องกับพวกเขาเอง เจ้าจะต้องไปจัดการด้วยตนเอง อย่าดึงจวนหมู่ทั้งตระกูลของเราไปมีส่วนร่วมด้วย”

มู่ซินยังคงคุกเข่าอยู่ ไม่รู้ว่าเพราะลุกขึ้นมาไม่ได้หรือเปล่า เขาพูดขึ้นว่า “น้องสองน้องสาม กว่าอาหน่วนจะได้กลับมา ครั้งนี้คงตกใจไม่น้อย พวกเจ้าไม่ต้องถือโทษนางแล้ว”

“พี่ใหญ่ เจ้าคิดว่าพวกเราอยากหรือ? จวนมู่มีเรื่องกับตระกูลไป๋หลี่ เดิมชีวิตความเป็นอยู่ของพวกเราก็ไม่ดีอยู่แล้ว ต่อไปจะยิ่งลำบากกว่าเดิมแน่”

“อีกอย่าง ไม่รู้ว่าคนของตระกูลไป๋หลี่แอบสั่งนักฆ่าไว้ไหม เพื่อฆ่าพวกเราทั้งตระกูลมู่ ความผิดของลูกสาวเจ้า ทำไมพวกเราจะต้องช่วยนางแบกรับ”

กู้ชูหน่วนยื่นมือ ประคองมู่ซินไปด้วย พร้อมพูดขึ้นด้วยเสียงเย็นชาไปด้วยว่า “กลัวเดือดร้อนเพราะข้า งั้นตอนนี้พวกเจ้าก็สามารถไปจากจวนมู่ได้เลย ไม่มีใครห้ามพวกเจ้า”

“เจ้า...เจ้านังเด็กชั่ว ออกไปครึ่งเดือนแล้วกล้าหาญขึ้นใช่ไหม กล้าเถียงแม้แต่พวกเรา นี่เป็นบ้านของข้า ทำไมข้าจะต้องจากไป?”

“งั้นก็หุบปากของพวกเจ้าเสีย น่ารำคาญจะแย่”

ซี๊ด.....

ทุกคนต่างนิ่งอึ้ง

แน่ใจว่านี่เป็นคำพูดของมู่หน่วน?

นี่เห็นผีหรือเปล่า?

เจ้าบ้านสองกับเจ้าบ้านสามยังอยากพูดอะไรอีก

ประมุขตระกูลมู่ พูดขึ้นมาอย่างรำคาญว่า “เอาล่ะ พวกเจ้าพูดกันน้อย ๆ หน่อย ดูการบาดเจ็บของเจ้าใหญ่ก่อนแล้วค่อยว่ากัน”

“ซี๊ด......”

มู่ซินบาดเจ็บสาหัส ต่อให้มีกู้ชูหน่วนประคองไว้ก็ยืนไม่ไหว เลือกสดสีแดงยังคงไหลออกจากร่างกายของเขาไม่หยุด

กู้ชูหน่วนพบว่า ขาของเขาก็พิการ เดินกระโผลกกระเผลก

“พวกเจ้า ประคองเจ้าใหญ่ไปในห้อง พวกเจ้า รีบไปตามหมอมา”