อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 922

เสียงขลุ่ยในอากาศกลายเป็นมังกร มังกรใหญ่โตทะยานขึ้นฟ้า พลิกโลกทั้งใบให้เปลี่ยนสี ได้ยินเสียงมังกรร้องเสียงดัง มาแต่ไกล

เสียงพิณไพเราะ กลายเปลี่ยนเป็นเป็นหยดน้ำ รวมตัวกลายเป็นนกฟีนิกซ์น้ำ ต่อสู้กับมังกร

ท่าทีเซียวหยู่เซวียนเยือกเย็นลงทันที นัยน์ตาคู่หนึ่งแหงนมองดูบนท้องฟ้า

“คือพวกเขา.....”

เย่จิ่งหานกับเวินเส้าหยี

เวินเส้าหยีมาทำอะไรที่แคว้นน้ำแข็ง?

มาเพื่อน้ำค้างแห่งสวรรค์เหมือนกันหรือ?

ไม่.....

เขากับกู้ชูหน่วนมีความแค้นต่อกัน ไม่มีทางมาเพื่อน้ำค้างแห่งสวรรค์

ต่อให้ใช่ ก็มาเพื่อทำลายน้ำค้างแห่งสวรรค์

เขามาแคว้นน้ำแข็ง น่าจะมีเหตุผลอย่างอื่น

คิดถึงคนตระกูลเซียวทั้งสามร้อยยี่สิบห้าชีวิต ล้วนตายอยู่ในมือเผ่าเทียนเฟิ่น มือทั้งคู่ของเซียวหยู่เซวียนกำแน่นจนเสียงดัง

กู้ชูหน่วนตกใจกับท่าทีของเขา

ภายในความคิดของนาง ผู้ชายคนนี้ไม่น่าจะมีความเกลียดแค้นลึกขนาดนี้ และก็ไม่ควรมีท่าทีเยือกเย็นเช่นนี้

เขาน่าจะเหมือนคุณชายเสเพล อิสรเสรี อยากทำอะไรก็ทำแบบนั้น

“ทำไมหรือ เจ้ารู้จักพวกเขาหรือ? มีความแค้นกับพวกเขา?”

“นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าควรถาม” เซียวหยู่เซวียนพูดขึ้นมาอย่างเย็นชา ไม่หลงเหลือความสนิทสนมเหมือนเมื่อกี้

กู้ชูหน่วนเม้นริมฝีปาก

ไม่ถามก็ได้

ทำหน้าบูดเบี้ยวทำไม

มองดูการต่อสู้ในอากาศก็ใกล้จะถึงระดับร้อนแรงแล้ว ไม่ว่ามังกรยักษ์หรือฟีนิกซ์น้ำแข็งต่างก็ไม่ยอมกันและกัน ใครก็ทำอะไรใครไม่ได้

ทันใดนั้น สัตว์อสูรทั่วทั้งภูเขาเจียงเจ๋อต่างร้อนรนกันขึ้นมา วิ่งแล่นไปทั่ว ราวกับหวาดกลัวทั้งสองที่กำลังต่อสู้กันอย่างมาก

“ตูม......”

ภูเขายักษ์สั่นสะเทือนราวกับแผ่นดินไหวขนาด 8 ริกเตอร์ กู้ชูหน่วนแทบยืนไม่ติด

เซียวหยู่เซวียนประคองนางไว้ พร้อมพูดขึ้นว่า “ที่นี่มีบุคคลอันตราย ไม่ใช่คนที่เจ้าจะหาประโยชน์ได้ วันนี้เจ้าได้สิ่งของล้ำค่ามาเยอะพอแล้ว รียหนีไปเถอะ"

“เจ้าพูดถูก ข้าต้องรีบไปแล้ว นกกระยางสู้กับหอยกาบ ชาวประมงได้ประโยชน์ ความมั่งคั่งยอมต้องตกอยู่ในอันตราย บางทีข้าอาจจะได้อะไรมาบ้าง”

กู้ชูหน่วนพูดพร้อมกับก้าวเท้าเดินมุ่งหน้าไปทางด้านที่มีการต่อสู้กัน