อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 927

ซี๊ด......

อากาศหยุดนิ่งทันที

ชิงเฟิงเจี่ยงเสวียอ้าปากค้าง ตกตะลึงจนแทบกลืนไข่ไก่ลงไปได้

แววตาเย่จิ่งหานหรี่ลง นิ่งอึ้งจ้องมองดูไหกักวิญญาณกับฝาที่อยู่บนพื้น

ฝาเปิดออก ดวงจิตในนั้นต่างล่องลอยออกมา โอบล้อมอยู่บนหัวกู้ชูหน่วนหลายรอบ

เป็นเวลากว่าหนึ่งนาที ดวงจิตเริ่มกระจัดกระจาย ล่องลอยไปทั่วทิศ พริบตาเดียวก็สูญหายไปจนหมด

วินาทีที่ดวงจิตล่องลอยออกมา กู้ชูหน่วนเหมือนถูกดึงดูดด้วยพลังบางอย่าง

มีบางอย่างผุดขึ้นในสมอง ติมเต็มดวงจิตของนาง

ความรู้สึกราวกับไฟฟ้าช็อตนี้ นางไม่เคยเป็นมาก่อน

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร นางรู้สึกเหมือนแสงอะไรบางอย่างพยายามกลืนกินนางให้กลายเป็นหนึ่งเดียว ทำให้สมองของนางเจ็บปวดขึ้นมาเป็นระลอก

นางตกตะลึง

ปิดกั้นด้วยสัญชาตญาณ แต่ดวงจิตวิญญาณของนางอดไม่ได้ที่จะไปตามจุดแห่งแสงนั้น

โชคดีคือ

จุดแสงพวกนั้นเพียงล้อมรอบนางครู่เดียว แล้วก็ล่องลอยกระจายไป

“ไม่...ไม่ได้.....อาหน่วน”

เย่จิ่งหานพูดขึ้นมาอย่างตกตะลึง

อุบัติเหตุครั้งใหญ่ ร่างกายที่มึนชาของเขากลับสามารถขยับได้ มือทั้งคู่ดันพื้น ลุกขึ้นมานั่ง อยากจับจุดแสงพวกนั้นไว้

แม้จะดิ้นรนคลานไล่ตามไป กลับตามไม่ได้อะไรเลย

ดวงจิตของกู้ชูหน่วนแบ่งออกเป็นหลายดวงจิต แต่ละดวงจิตล่องลอยไปตามทิศทางต่างๆ

แม้เขาจะอยู่ในสภาพปกติ ก็ไม่สามารถที่จะตามหาสองจิต-เจ็ดวิญญาณของกู้ชูหน่วนกลับมาได้

กู้ชูหน่วนยกมือกุมหัว

เจ็บปวด

ทำไมหัวสมองของนางถึงได้เจ็บปวดขนาดนั้น

อาหน่วน……

เขากำลังเรียกใคร?

กำลังเรียกนางหรือ?

ทำไมคำว่าอาหน่วน นางฟังแล้วถึงทรมานใจขนาดนั้น?