อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 93

กู้ชูหน่วนเดินมาหยุดอยู่หน้าร้านตีเหล็กบนถนนของเมืองหลวง มุมปากยกเป็นรอยยิ้มที่เกียจคร้าน ราวกับว่ากำลังพูดกับตัวเอง

“พระจันทร์มืดมิดลมแรง รอบๆก็ไม่มีใคร นายท่านไม่ออกมา หรือคิดอยากจะตามข้ากลับบ้านไปต้มหม้อไฟอย่างนั้นหรือ?”

ท่ามกลางคืนที่มืดมิด ชายหนุ่มสวมชุดดำปิดหน้าแบกพิณผู้หนึ่งเดินออกมาอย่างช้าๆ ทั้งร่างแผ่กลิ่นอายเย็นยะเยือก

ชายหนุ่มอายุไม่มาก รูปร่างสูงสมส่วน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นชุดออกเดินทางกลางคืนที่รัดรูป แสดงให้เห็นรูปร่างที่งดงามไร้ที่ติของเขาออกมาได้โดยสมบูรณ์

ด้านหลังของเขาแบกพิณสีหมึกดำอันหนึ่ง ซึ่งสะดุดตาเป็นพิเศษในยามค่ำคืน

ออกมาลอบสังหาร ยังจะแบกพิณอีก คนผู้นี้ก็ช่างสง่างามนัก

กู้ชูหน่วนมองดูเขาอย่างละเอียด รู้สึกคล้ายว่าเหมือนจะเคยเห็นรูปร่างเช่นนี้ที่ไหนมาก่อน

นางกะพริบตาทำตาเยิ้ม ยิ้มแล้วกล่าว “พ่อหนุ่มรูปงาม รูปร่างไม่เลวนี่ ก็แค่ไม่รู้ว่าหน้าตาหล่อเหลาหรือไม่ หากว่าเจ้าหน้าตาดีพอ บางทีข้าอาจจะไตร่ตรองว่าจะแถมเงินให้ด้วยน้า”

ชายหนุ่มพ่นออกมาประโยคหนึ่งด้วยหน้าตาไร้อารมณ์ “ข้าเพียงแค่ต้องกระดิ่งทลายวิญญาณ”

“เช่นนั้นเจ้าก็บอกข้าสิว่า เจ้าต้องการกระดิ่งทลายวิญญาณทำไม หรือจะบอกว่า กระดิ่งทลายวิญญาณนี้มีความลับอะไร? หากคำตอบของเจ้าทำให้ข้าพอใจ ข้าจะให้แต่โดยดี เป็นอย่างไร”

“ข้าเพียงแค่ต้องการกระดิ่งทลายวิญญาณ” ชายหนุ่มพูดซ้ำอีกครั้ง

มองไปที่ดวงตาที่เย็นชาคู่นั้น กู้ชูหน่วนก็นึกถึงคนๆหนึ่งขึ้นอย่างฉับพลัน เย่เฟิง

ดวงตาที่เย็นชาคู่นั้นคล้ายกับเย่เฟิงเป็นที่สุด เพียงแต่ดวงตาคู่นี้เย็นชายิ่งกว่า เย็นจนกระทั่งเข้าใกล้เขาก็สามารถเย็นยะเยือกจนสั่นเทาได้

กู้ชูหน่วนสัมผัสได้ บนร่างของเขาไม่มีแรงสังหาร บางทีเขาอาจจะเพียงแค่ต้องการกระดิ่งทลายวิญญาณอย่างบริสุทธิ์ใจจริงๆ

“ถ้าข้าไม่ให้ล่ะ”

เมื่อคำพูดสิ้นสุด ชายหนุ่มก็กระโดดขึ้น พลิกฝ่ามือตรงเข้าไปที่กระดิ่งทลายวิญญาณบนร่างของกู้ชูหน่วนโดยตรง

กู้ชูหน่วนเอียงตัวหลบ เสียงที่ไพเราะสดใสดั่งกระดิ่งเงินในปากดังขึ้นอย่างรื่นหูในยามค่ำคืน “พ่อหนุ่มรูปงาม ต่อให้เจ้าชอบข้า ก็ไม่ต้องรีบร้อนขนาดนี้หรอกนะ”

ชายหนุ่มชุดดำติดตามไปราวกับเงา แต่ละท่าชี้ตรงไปที่กระดิ่งทลายวิญญาณบนร่างของกู้ชูหน่วน

กู้ชูหน่วนมีความเร็ว ชายหนุ่มก็เร็วยิ่งกว่า บวกกับศิลปะวิทยายุทธที่สูงส่งของชายหนุ่ม กู้ชูหน่วนถูกกดดันทุกทาง