อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 936

ไป๋หลี่หมิงพูดอย่างภาคภูมิใจ “ฮึ พวกเศษเดนเหล่านั้นที่กล้าดูถูกข้า ครั้งนี้ข้าจะทำให้พวกเขาได้รู้ ว่าอะไรที่เรียกว่าสัตว์เลี้ยงอย่างแท้จริง”

ไป๋หลี่เจิ้นทั้งมีความสุขและเป็นกังวล

ที่มีความสุขคือก็คือราชางูมรกตเก้าหัวระดับห้า ที่เรียกว่าเป็นของล้ำค่าที่หายาก เป็นดั่งสิ่งของที่มีน้อยและหายากอย่างแท้จริงนั้น กลับถูกพวกเขาเอามาได้แล้ว

สิ่งที่กังวลคือ ใช้ทำหมดทุกวิถีทาง แต่ราชางูเหลือมก็ไม่ยอมที่จะทำข้อตกลงความสัมพันธ์กับหมิงเอ๋อร์

หากไม่มีข้อตกลงความสัมพันธ์ ก็ไม่ได้ถือว่าเป็นการสยบได้อย่างแท้จริง

และ.....

ราชางูเหลือมตัวนั้นก็ยังกินจุเกินไปอีก

ทุกมื้อต้องมีเนื้อ อีกทั้งยังต้องเป็นเนื้อหมูย่างชั้นดีอีก เขาค่อนข้างรับมือไม่ไหวแล้ว

งูตัวหนึ่ง ปริมาณอาหารมื้อหนึ่งยังมากยิ่งกว่าคนทั้งตระกูลไป๋หลี่ของพวกเขาทุกคนรวมกันเสียอีก

ไม่รู้จริงๆว่าเป็นงูตะกละยังไงกันแน่

แต่จะว่าไป หากว่ามันไม่ตะกละ เขาจะพามันกลับมาได้อย่างไรกันล่ะ

“ท่านปู่ ท่านยังกังวลเรื่องข้อตกลงความสัมพันธ์อีกหรือ? ข้าว่าท่านไม่ต้องคิดมากไปหรอก ตั้งแต่โบราณมา มีสัตว์อสูรระดับสูงที่ไหนที่จะทำข้อตกลงความสัมพันธ์กับคนได้ง่ายๆล่ะ ท่านปู่วางใจ ข้าเชื่อ เพียงแค่ข้าทำดีกับราชางูเหลือม จะต้องมีสักวัน ที่จะต้องทำให้มันซาบซึ้งได้แน่”

“ขอให้เป็นเช่นนั้นละกัน”

ทำไมเขาถึงได้รู้สึกกังวลใจขนานนั้นนะ

“ถูกแล้ว ไม่ง่ายกว่าที่ปู่จะแย่งชิงยามาเพื่อเจ้าเจ้ากินแล้วหรือยัง?”

“ยังเลยขอรับ เหล่านั้นล้วนเป็นยาชั้นดี ทุกเม็ดล้วนมีคุณค่ามหาศาล ข้าไม่กล้ากินไปง่ายๆ คิดว่ารอให้ท่านปู่กลับมาคุ้มกันให้ข้าจะดีกว่า”　

“หมิงเอ๋อร์เฉลียวฉลาด กินยาลงไป พัฒนาศักยภาพเรื่องนี้ไม่ควรล่าช้า น่าเสียดายที่ในมือปู่มีเรื่องบางอย่างจำเป็นต้องสะสาง เช่นนี้ละกัน รอตอนค่ำวันพรุ่งนี้ ปู่จะปกป้องเจ้าด้วยตัวเอง เจ้ารีบกินลงไป เลี่ยงไม่ให้คนอื่นในตระกูลรู้แล้วอยากจะได้บ้าง”

“พวกเขากล้าเหรอ ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาก็หาไม่พบ ข้าเอายาแอบไว้ในห้องสมบัติ และวางไว้ที่เดียวกับราชางูเหลือม พวกเขากล้าแย่งชิงยา ก็เตรียมตัวถูกราชางูเหลือกินไปซะเถอะ”

“เรื่องนี้ต้องถูกเก็บเป็นความลับ อย่างไรเสียยานี่ก็ไม่ได้แย่งมาด้วยความมีเกียรติ เพื่อแย่งชิงยาเม็ดนี้มาให้เจ้า ปู่ตีจนลูกชายแท้ๆของหัวหน้าตระกูลซ่างกวนพิการไปเชียวนะ”

“รู้แล้วรู้แล้ว ท่านพูดตั้งหลายรอบแล้ว ข้าจำได้แล้วขอรับ”