อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 946

คนรับใช้ตระกูลไป๋หลี่ยุ่งวุ่นวายอยู่กับการย่างหมู

ไม่ง่ายกว่าพวกเขาจะย่างเสร็จหนึ่งตัว เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ก็กินเกลี้ยงไปในคำเดียวแล้ว

ทุกคนตกตะลึงตาค้าง ​​

จ้องมองเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กินเข้าไปตัวละหนึ่งคำด้วยความเอร็ดอร่อยอย่างอึ้งๆ

ในพริบตาก็กินไปหลายร้อยตัวแล้ว

แต่มันไม่ได้มีวี่แววว่าจะหยุด และไม่ได้มีแววว่าจะอิ่มด้วย ​​

ทุกคนกลืนน้ำลายแล้วกลืนน้ำลายอีก

ท้องนี้.......

ช่างใหญ่เกินไปแล้วรึเปล่า

หากยังกินลงไปอีก ปากถ้ำคงถูกมันค้ำยันจนแตกทะลุแล้ว

หากว่ามันกินอยู่เช่นนี้ตลอดไป แม้ว่ามันจะทำข้อตกลงความสัมพันธ์ ก็......ก็เลี้ยงไม่ไหวหรอกนะ

“ห้า......ห้าร้อยตัวย่าง......ย่างเสร็จแล้ว”

คนรับใช้เหนื่อยจนพูดไม่คล่องแล้ว

หลังจากสิ้นคำพูดของคนรับใช้ เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ก็กลืนหมูย่างตัวสุดท้ายเข้าไปในท้องแล้ว ส่งเสียงร้องฟ่อฟ่อด้วยความพอใจ

ไป๋หลี่หยุนเยว่พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ให้...... ให้มันออกไปจากปากถ้ำก่อนละกัน พวกเราเสียเวลาไม่ได้อีกแล้ว”

นักควบคุมสัตว์กล่าว “มัน......มันบอกว่า กินอิ่มมากเกินไป เดินไม่ไหว.......”

“.......”

เมื่อครู่หิวจนเดินไม่ไหว

ตอนนี้ก็อิ่มจนเดินไม่ไหว?

มันไม่ได้จงใจใช่หรือไม่?

หรือว่าหัวขโมยนั่นก็คือมัน?

แต่......

หากว่าเป็นมันขโมยก็คงขโมยไปนานแล้ว จะรอจนถึงตอนนี้ทำไม?

มันเป็นงูตัวหนึ่ง ขโมยของเหล่านั้นไปก็ไม่มีประโยชน์นี่

แล้วในขณะที่ทุกคนกำลังไม่พอใจ ประโยคหนึ่งของนักควบคุมสัตว์ ก็ทำให้อารมณ์ของพวกเขาดีขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว

“ราชางูเหลือบอกว่า มันกินอิ่มจุกจนขยับไม่ได้ แต่พวกเจ้าสามารถให้คนมาเลื่อนมันไปได้”

สัตว์ตัวใหญ่มหึมาขนาดนี้จะเคลื่อนย้ายยังไง?