อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 954

ผู้เฒ่าหนิงรู้ว่าพวกเขาก็อยากได้แหวนมิติเช่นกัน

ปกติของการประมูล ผู้เสนอราคาสูงสุดจะเป็นผู้ได้รับ ก็ไม่ได้มีอะไร เพียงแต่ตั้งแต่โบราณมา ก็ไม่มีผู้ใดที่จะเพิ่มราคามากมายขนาดนี้ในคราวเดียวนี่นา

หรือเป็นไปได้ว่า......

ตระกูลขุนนางเก่าร่ำรวยเหล่านั้นรู้ว่าสภาพของตระกูลหนิงของพวกเขาเริ่มเสื่อมถอย จึงจงใจคิดจะเย้ยหยันพวกเขา?

คนต้องการหน้าตาต้นไม้ต้องการเปลือก

เพื่อความโมโหนี้ เขาจะต้องประมูลแหวนมิติให้ได้

มุมปากของผู้เฒ่าหนิงเปิดออกทันที ขณะที่กำลังคิดจะตะโกนว่าสามล้านหนึ่งหมื่นตำลึง ตระกูลซ่างกวนก็กล่าวว่า “สามล้านห้าแสนตำลึง”

ไป๋หลี่หยุนเยว่ “สามล้านแปดแสนตำลึง”

ไป๋หลี่เจิ้นกล่าว “สี่ล้านตำลึง”

ห้องส่วนตัวของราชวงศ์ก็ส่งเสียงอันน่าฟังดั่งกระพรวนเงินออกมาเสียงหนึ่ง “ห้าล้านตำลึง”

เย่จิ่งหาน “หกล้านตำลึง”

ซ่างกวนชิงกัดฟันกรอดด้วยความโกรธ “เจ็ดล้านตำลึง”

ไป๋หลี่เจิ้น “แปดล้านตำลึง”

เย่จิ่งหาน “สิบล้านตำลึง”

สีหน้าของผู้เฒ่าหนิงไม่น่าดูเป็นระยะๆ

ทุกครั้งที่เขาอยากจะพูดออกไป ก็ถูกคนแย่งไปหมด

ครั้งนี้ เขาคิดก็ไม่ได้คิด กัดฟันแล้วกล่าวไปทันที “สิบล้านหนึ่งหมื่นตำลึง”

สิ้นสุดคำพูด

ผู้เฒ่าหนิงก็รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกแล้ว

เพราะเดิมทีตระกูลหนิงก็เอาเงินสิบล้านหนึ่งหมื่นตำลึงออกมาไม่ได้

แม้ว่าจะขายตระกูลหนิงออกไป กลัวว่าก็คงยากมากที่จะรวบรวมเงินสิบล้านหนึ่งหมื่นตำลึงได้

แต่ตะโกนออกไปแล้ว เขาเป็นถึงหัวหน้าตระกูลของตระกูลหนิงผู้สูงศักดิ์ ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะคืนคำ

หนิงเทียนโย่วกลืนน้ำลาย

“ท่านปู่ แค่แหวนวงหนึ่งเท่านั้น ประมูลถึงสิบล้านหนึ่งหมื่นตำลึงจะแพงไปหรือไม่ขอรับ?”

หัวใจของผู้เฒ่าหนิงเต้นเร็วมากขึ้น

เขาก็ไม่รู้เช่นกันว่ามันคุ้มค่าหรือไม่กันแน่

แต่ทว่า……

ความเป็นจริงไม่ได้ให้เวลาเขาไตร่ตรองมากมายเกินไปนัก

ตระกูลซ่างกวนเสนอราคาอีกแล้ว “สิบสองล้านตำลึง”

ไป๋หลี่เจิ้น “สิบสามล้านตำลึง”

ราชวงศ์ “สิบห้าล้านตำลึง”

เย่จิ่งหาน “ยี่สิบล้านตำลึง”

ผู้เฒ่าหนิงอึ้งตาค้างไปแล้ว

เงินของคนเหล่านี้ตกลงมาจากฟากฟ้าหรือยังไง?

แม้ว่าจะตกลงมาจากฟ้า ก็ไม่ได้เก็บง่ายขนาดนั้นหรอกนะ

เขาสงสัยอย่างจริงจังว่า คนเหล่านี้จงใจมาหาเรื่องที่งานประมูลใช่หรือไม่

แต่ผู้สนับสนุนเบื้องหลังงานประมูลคือราชวงศ์

ผู้ใดจะกล้าหาเรื่อง

หนิงเทียนโย่วกล่าว “ห้องส่วนตัวหมายเลขสามคือผู้ใด? คิดไม่ถึงว่าจะเสนอราคาถึงยี่สิบล้านตำลึง ดูเหมือนจะไม่ใช่สี่ตระกูลใหญ่นะขอรับ”

“เป็นขุนนางผู้อาวุโสต่างแคว้นที่ตระกูลไป๋หลี่เชิญมา ได้ยินว่าศักยภาพอยู่ถึงระดับหกแล้ว”

“ที่แท้ก็คือเขา....…ในเมื่อเขาเป็นขุนนางผู้อาวุโสต่างแคว้นของตระกูลไป๋หลี่ ทำไมตระกูลไป๋หลี่ถึงยังได้สู้ราคากับเขาอีก แล้วตระกูลไป๋หลี่ไม่กลัวว่าจะล่วงเกินผู้แข็งแกร่งระดับหกท่านนั้นหรืออย่างไร?”

ผู้เฒ่าหนิงถลกแขนเสื้อ

ชั่วร้ายจริงๆ

แหวนร้ายๆวงหนึ่งเสนอราคาได้สูงเช่นนี้

ยี่สิบล้านตำลึงแน่ะ ยี่สิบล้านตำลึงเต็มๆ เขาเสนอไปได้ยังไง?

จะขายตัวเองเช่นนั้นหรือ?

“ท่านปู่ ราคาเรียกไปถึงยี่สิบล้านแล้ว พวกเรายังจะเสนออีกหรือไม่?”

“เจ้าออกเงินหรือ?” ผู้เฒ่าหนิงกล่าวด้วยความโมโหเป็นอย่างมาก

หนิงเทียนโย่วแบะปาก

เพราะท่านปู่เองที่อยากได้แหวนวงนี้ ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการสักหน่อย ตัวเองประมูลไม่ได้ แล้วมาโมโหใส่เขาทำไม

กู้ชูหน่วนก็รู้สึกอึ้งซ้ำแล้วซ้ำอีก

ราคานี้อยู่ไกลเกินจินตนาการของนาง

ความต้องการเอามาให้ได้ของตระกูลซ่างกวน ราชวงศ์ รวมทั้งห้องส่วนตัวหมายเลขสาม ก็เหนือความคาดหมายของนางเช่นกัน

ไม่รู้ว่าเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์จะทำให้คนตระกูลไป๋หลี่ประมูลมาได้หรือไม่

หากประมูลไม่ได้ เรื่องก็จะยุ่งยากแล้ว

ราชวงศ์เอ่ยขึ้น “สามสิบล้านตำลึง”

เสียงของซ่างกวนชิงสั่นเล็กน้อย “สามสิบห้าล้านตำลึง”

เขาเสนอราคาเพิ่มขึ้นอีกห้าล้านตำลึงในชั่วพริบตา

คิดว่าคงจะไม่มีคนแย่งชิงกับเขาอีกต่อไป