อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 957

“ฟ่อฟ่อ.......”

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์สะบัดหางไปทางแหวนมิติ และแลบลิ้นไปทางห้องส่วนตัวของตระกูลไป๋หลี่

เย่จิ่งหานพูดหยั่งเชิง “เจ้าบอกว่า เป็นเจ้าที่บอกให้คนของตระกูลไป๋หลี่ประมูลแหวนมิติหรือ?”

“ฟ่อฟ่อ......”

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์พยายามพยักหน้า ทำตัวน่ารักกับเย่จิ่งหานอย่างต่อเนื่อง ปากก็ร้องฟ่อฟ่อไม่หยุด

“เจ้าอยากจะได้แหวนมิติ จะบอกให้ข้าไม่ต้องเข้าร่วมการเสนอราคา?”

“ฟ่อฟ่อ.......”

ใช่แล้วใช่แล้ว ผู้ชายที่นายหญิงถูกใจก็คือฉลาด

“ข้ารู้ว่าเจ้าอยากได้แหวนมิติ เพราะว่าแหวนวงนั้นเป็นของอาหน่วน แต่เจ้าเป็นงูตัวหนึ่ง แม้ว่าจะได้แหวนมิติมา แล้วเจ้าจะเก็บรักษาไว้อย่างไร? ให้ข้าเก็บไว้ไม่ดีกว่าหรือ รอเมื่ออาหน่วนฟื้นขึ้นมาแล้ว ค่อยให้อาหน่วน”

“ฟ่อฟ่อฟ่อ......”

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กัดแขนเสื้อของเย่จิ่งหาน แยกเขี้ยวเป็นการต่อต้านเขา

ชิงเฟิงแทรกไปประโยคหนึ่ง “นายท่าน โดยปกติแล้วเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์เฉลียวฉลาดมาก มันยืนกรานอยากได้แหวนมิติขนาดนี้ จะมีเหตุผลอะไรของมันหรือไม่ขอรับ?”

เย่จิ่งหานขมวดคิ้ว

ไม่รู้ว่าเจี่ยงเสวียกลับมาจากด้านนอกตั้งแต่เมื่อไหร่ นำข่าวกลับมาข่าวหนึ่ง

“นายท่าน ไป๋หลี่เจิ้นตั้งใจอยากจะทำข้อตกลงความสัมพันธ์กับเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ตอบรับเขา เพียงแค่ช่วยมันประมูลแหวนมิติได้ ก็จะทำข้อตกลงความสัมพันธ์กับเขา ดังนั้นไป๋หลี่เจิ้นและคนอื่นๆจึงได้เสนอราคาเพิ่มไม่หยุด”

ชิงเฟิงหัวเราะขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ “เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์จะทำข้อตกลงความสัมพันธ์กับเขา? พูดเป็นเล่น เขาคิดไว้ซะสวยงามเชียว”

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ยกหางขึ้นด้วยความภูมิใจ ยกนิ้วโป้งไปทางชิงเฟิง

เจี่ยงเสวียหัวเราะขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ “เรื่องหอสมบัติที่วุ่นวายดังสนั่นก่อนหน้านี้ ไม่เกินความคาดหมายก็น่าจะเป็นเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์วางแผนเองทำเอง”

เพียงแต่ไม่รู้ว่ามันวางแผนเองทำเอง หลอกเอาสมบัติมากมายขนาดนั้นของตระกูลไป๋หลี่ไปทำอะไร?

และไม่รู้ว่าทำไมมันถึงได้ทำให้ไป๋หลี่และซ่างกวนทั้งสองตระกูลเกิดความขัดแย้งกันขึ้น

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กัดแขนเสื้อของเย่จิ่งหาน ร้องฟ่อฟ่อฟ่อ ยกหางงูขึ้นมาบ่อยๆ และหัวไม่กี่หัวก็ผุดออกมาอยู่บ่อยๆอีกด้วย

ชิงเฟิงเจี่ยงเสวียไม่รู้ว่ามันอยากพูดอะไรกันแน่

แต่เย่จิ่งหานกลับเข้าใจ

“เจ้าอยากให้ข้าประมูลมาด้วยราคาสูง แล้วยอมหลีกให้ตระกูลไป๋หลี่ ให้ตระกูลไป๋หลี่จ่ายเงิน สุดท้ายก็มอบให้เจ้า?”

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ยิ้มจนตาหยี

มันอ้วนกว่าเมื่อก่อนมาก ก็ไม่รู้ว่าหมู่มีมันมีชีวิตอย่างยอดเยี่ยมมากเพียงใด

ทั้งหมดล้วนเหนือความคาดหมายของเย่จิ่งหานไปโดยสิ้นเชิง

เย่จิ่งหานคิดว่า อาหน่วนจากเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ไปแล้ว เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์จะคิดถึงจนป่วย ควรผอมมากถึงจะถูก แต่คิดไม่ถึงว่า....

มองดูดวงตาที่เจ้าเล่ห์ของเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ ก็เหมือนกับว่าเขาได้เห็นกู้ชูหน่วนที่มีความคิดเจ้าเล่ห์มากมายในอดีตผู้นั้น

คิดถึงกู้ชูหน่วน เย่จิ่งหานหลับตาลงด้วยความห่อเหี่ยวใจ

“ก็ได้ ทำตามที่เจ้าว่า”

“ฟ่อฟ่อ......”

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ถูไถเย่จิ่งหานอย่างสนิทสนม ออดอ้อนอยู่ในอ้อมแขนของเขาไม่หยุด

หากเป็นสัตว์อสูรตัวอื่น เกรงว่าคงจะถูกโยนทิ้งออกไปนานแล้ว หรือกระทั่งถูกตีตาย

แต่เย่จิ่งหานก็เพียงแค่ลูบหัวเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์อย่างต่อเนื่องเท่านั้น มุมปากเผยรอยยิ้มที่หาได้ยากออกมา

“รอจนได้แหวนมิติมาแล้ว เจ้าก็ติดตามข้าละกัน พวกเราไปตามหาวิญญาณของอาหน่วนด้วยกัน”

“ฟ่อ......”

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์รีบเลื้อยลงมาทันที ร่างกายเลื้อยอย่างลื่นไหลไปที่ข้างหน้าต่าง กะพริบตาไปทางเย่จิ่งหาน สุดท้ายก็เลื้อยไปทางห้องส่วนตัวของตระกูลไป๋หลี่

ชิงเฟิงกล่าว “ต้องเป็นเพราะไป๋หลี่เจิ้นคอยยั่วยวนมันด้วยอาหารอร่อยๆไม่หยุดเป็นแน่ เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ถึงได้ไม่ยอมไปจากเขา”

“แม้ว่าเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์จะเห็นแก่กิน แต่จะไม่กินจนไม่สนใจอาหน่วน เจี่ยงเสวีย เจ้าไปสืบให้กระจ่างว่าทำไมเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ถึงได้อยู่ที่ตระกูลไป๋หลี่ หมู่นี้มันไปมาหาสู่กับผู้ใดบ้าง? รวมถึงมันมาที่ทวีปปิงหลิงได้อย่างไร”

“ขอรับ......”

“แปดสิบสามล้านตำลึงครั้งที่หนึ่ง ตระกูลซ่างกวนเสนอมาถึงแปดสิบสามล้านตำลึงแล้ว ยังมีสูงกว่านี้อีกหรือไม่?”

เย่จิ่งหานยกป้ายขึ้น “เก้าสิบล้านตำลึง”

ซ่างกวนชิงแทบจะกระอักเลือดออกมา

ทำไมยังเสนอราคาเพิ่มอีก?

นี่จะประมูลต่อยังไง?

เซียวหยู่เซวียนยกป้ายขึ้นเอง และกล่าวด้วยเสียงอันแหบแห้งว่า “เก้าสิบห้าล้านตำลึง”

“หนึ่งร้อยล้านตำลึง”

ด้านล่างเกิดความอื้ออึงขึ้นอีกครั้ง

หนึ่งร้อยล้านตำลึง.....

เสนอราคาออกมาหนึ่งร้อยล้านตำลึงแล้วจริงๆ?

นี่……

นี่น่ากลัวเกินไปรึเปล่า