อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 965

กู้ชูหน่วนอยากที่จะชิ่งหนี แต่รูปร่างของผู้ชายที่อยู่บนพื้นสมบูรณ์แบบอย่างมาก เท้าของนางเหมือนเต็มไปด้วยตะกั่ว ก้าวยังไงก็ก้าวไม่ออก

ดวงตาสีขาวดำคู่นั้นมองดูรูปร่างที่สมบูรณ์แบบของเขาอย่างไม่สนใจอะไร พร้อมปากยังพูดขึ้นว่า

“ผิวเรียบเนียน รูปร่างได้สัดส่วน ขาทั้งคู่เรียวยาว ยังมีกล้าม ที่สำคัญไม่มีไขมันแม้แต่นิดเดียว สุดยอด สุดยอดมาก เสียอยู่อย่างเดียวก็คือตรงก้นมีปาน”

เวินเส้าหยีโกรธทั้งอาย

นางสวมเสื้อผ้าเรียบร้อย

ส่วนเขา...

ผู้หญิงคนนี้ไม่มีความรู้จักอายเลยสักนิด กลางวันท้องฟ้าโปร่งใสแบบนี้ ยังจะมองดูร่างกายของชายแปลกหน้าอย่างเปิดเผย

ที่สำคัญก็คือ ยังมีหน้ามาวิจารณ์

เมื่อสายตาของนางมองไปยังตำแหน่งหนึ่งบนร่างกายของเขา

เวินเส้าหยีหน้าแดง ต่อให้เขาชาไปทั้งร่างกาย ไม่มีเรี่ยวแรงสักนิด ก็ยังพยายามดิ้นรนที่จะเก็บเสื้อผ้าด้านข้างมาห่มร่างของตนเองไว้

กู้ชูหน่วนพูดบ่นขึ้นว่า “ขี้เหนียวขนาดนั้นทำไม รูปร่างดีก็ควรที่จะให้ทุกคนได้ชื่นชม จ้องมองข้าทำไม? ข้ากำลังชมเจ้าไม่ใช่หรือ”

เวินเส้าหยีรวบรวมแรงบนฝ่ามือ อยากที่จะตบผู้หญิงตรงหน้าคนนี้ให้ตาย

คิดไม่ถึงว่า ฝ่ามือของเขาจะไร้เรี่ยวแรง ไม่มีแรงสักนิด

และเพราะการเคลื่อนไหวนี้ แรงที่เหลือเพียงน้อยนิดของเขาก็ถูกใช้จนหมดสิ้น ตอนนี้แม้แต่แรงที่จะยกมือก็ไม่มีแล้ว

กู้ชูหน่วนเดินถอยหลังไปหลายก้าว ตบหน้าอกของตนเองพร้อมพูดขึ้นว่า “ผู้ชายอะไรดุจัง ข้ากลัวมากเลย”

ปากของนางพูดว่ากลัว สายตากลับไม่มีความกลัวเลยสักนิด

“อ่า ถ้าข้าเดาไม่ผิด เจ้าน่าจะบรรลุขั้นล้มเหลวเลยตกอยู่ในสภาพแบบนี้ใช่ไหม?”

เวินเส้าหยีเงียบ หลับตาสนิท พยายามที่จะฟื้นกำลังของตนเอง

“ผลจากการบรรลุขั้นล้มเหลวมีเพียงอย่างเดียว นั่นก็คือสองลมปราณภายในร่างกายต่อสู้กัน จนสุดท้ายต้องเจ็บปวดจนตาย ถึงแม้ข้าจะดูร่างกายของเจ้าอย่างไม่ได้ตั้งใจ แต่ข้าก็ได้ช่วยชีวิตเจ้าไว้ บุญคุณความแค้นชดเชยกัน เราต่างก็ไม่ติดค้างอะไรกัน”

“เจ้าไม่ต้องพยายามแล้ว สามารถรักษาชีวิตไว้ได้ก็ไม่เลวแล้ว ภายในสี่วันนี้ อย่าว่าแต่ฟื้นคืนวิทยายุทธ สามารถที่จะลุกขึ้นมาได้ก็นับว่าเหลือเชื่อแล้ว”

กู้ชูหน่วนถอนหายใจ คุกเข่าอยู่ด้านข้างเวินเส้าหยี ลองพิจารณาดูเขาจากที่สูง

เวินเส้าหยีสะดุ้ง พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าคิดจะทำอะไร”