อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 992

เวินเส้าหยียิ้มอย่างอ่อนโยน น้ำเสียงประดุจดังสายน้ำใสสะอาดเย็นชุ่มฉ่ำ ไพเราะ

“พวกท่านอายุมากกว่าเวินฉู่ ข้าเป็นคนรุ่นหลังจะนั่งหน้าได้อย่างไร ขอเรียนเชิญ.....”

เขาไม่พูดยังดี เมื่อพูดออกมาผู้หญิงทุกคนต่างหลงใหลอีกครั้ง

เสียงนี้ไพเราะมากเลย ราวกับเสียงจากสวรรค์

ที่แท้.....

หัวหน้าตระกูลเวินมีชื่อเรียกว่าเวินฉู่

ชื่อเรียกเหมือนอย่างตัวเขา อ่อนโยนถ่อมตน มีเสน่ห์น่าหลงใหล

เสด็จอาเสวี่ยกับประมุขอีกสามคนพยักหัวอย่างชื่นชม

ถึงเวินฉู่จะอายุไม่เยอะ มารยาทกลับไม่เลว

หัวหน้าตระกูลไป๋หลี่นั่งลงบนที่นั่งด้านขวาอย่างไม่เกรงใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “ในเมื่อหัวหน้าตระกูลเวินไม่นั่ง งั้นข้าตระกูลไป๋หลี่นั่ง คนอื่นไม่ว่าอะไรใช่ไหม?”

หัวหน้าตระกูลซ่างกวนพูดขึ้นมาอย่างเหน็บแนมว่า “คนบางคนหน้าหนาจริงๆ ไม่กลัวที่จะอายุสั้น ยังไงก็จะแย่งชิงความสูงต่ำ เราพูดโน้มน้าวเจ้า คนที่รู้คือหวังดีต่อเจ้า คนไม่รู้จะคิดว่าแย่งชิงอันดับหนึ่งกับเจ้า”

เมื่อพูดออกมาเช่นนี้ พวกผู้อาวุโสของตระกูลไป๋หลี่ต่างไม่พอใจ แม้แต่พวกลูกศิษย์ก็ไม่พอใจ

จู่ๆ บรรยากาศก็เปลี่ยนไป กลิ่นเขม่าควันจากดินระเบิดปลายปืนค่อยๆฟุ้งกระจาย

หัวหน้าตระกูลไป๋หลี่พูดขึ้นอย่างฝืนยิ้มว่า “คนบางคนกินองุ่นไม่ถึง แล้วเที่ยวพูดว่าองุ่นนั้นเปรี้ยวมั้ง เขาอยากแย่งอันดับหนึ่ง ก็ต้องมีความสามารถนั้น”

หัวหน้าตระกูลซ่างกวนยังไม่ทันพูดอะไร ซ่างกวนชิงก็พูดขึ้นมาอย่างโมโหว่า “เจ้าหมายความว่าตระกูลซ่างกวนเราไม่มีความสามารถหรือ?”