แอบรัก นิยาย บท 110

ซูเฉินรู้ว่าตัวเองจับอะไรของหลิวอี้อี้อยู่ เขาก็เลยยิ้ม

ส่วนหลิวอี้อี้ก็หน้าแดง ถึงแม้ตอนนี้จะไม่ค่อยมีเวลาแล้ว แต่ใช้มือช่วยหลิวอี้อี้ซักหน่อย ก็ไม่ใช่จะทำไม่ได้

บวกกับหลิวอี้อี้เกิดอารมณ์แล้ว ซูเฉินก็เลยไม่ลังเล

เขากอดหลิวอี้อี้ไว้แน่น มือของเขาก็ไม่หยุด ไม่นานหลิวอี้อี้ก็กระตุกอยู่ในอ้อมกอดของซูเฉิน

เดิมที หลิวอี้อี้กลัวว่าซูเฉินจะอัดอั้นจนเก็บกดจะส่งผลไม่ดีต่อร่างกาย สุดท้ายกลับกลายเป็นซูเฉินต้องมาช่วยหลิวอี้อี้แทน

ดังนั้นหลิวอี้อี้ก็เลยหน้าแดง เธอพูดกับซูเฉินว่า " รอครั้งหน้า....."

"อืมม"

ซูเฉินคิดว่าจ้าวซีน่าจะลงมารอแล้ว จากที่นี่นั่งรถกลับไปที่มหาวิทยาลัยต้องใช้เวลาประมาณสิบนาที หลังจากที่ซูเฉินส่งเสียงตอบรับแล้ว ซูเฉินก็อุ้มหลิวอี้อี้ลงบนเตียง ห่มผ้าห่มให้เธอ และหอมที่หน้าผากของเธอ นี่ยิ่งทำให้หลิวอี้อี้ไม่อยากจะให้เขาไป

หลิวอี้อี้มองแผ่นหลังของซูเฉิน หลังจากเขาค่อยๆปิดประตูเบาๆแล้ว หลิวอี้อี้ก็ถอนหายใจเบาๆ ต่อมาก็ค่อยๆยิ้ม

พูดตามตรง หลิวอี้อี้พึงพอใจกับการแสดงออกของซูเฉินมาก เพียงแค่เธอต้องมีความอดทนในใจ

จากเหตุการณ์คุยโทรศัพท์เมื่อกี้แล้ว ซูเฉินเองก็ร้ายไม่เบา เขาไม่ได้ซื่อสัตย์เหมือนซูเจิ้ง..... ซูเฉินทุ่มสุดตัวให้หลิวอี้อี้ แต่เขาก็ร้าย เขาเองก็โกหกหลิวอี้อี้

คิดในใจ หลิวอี้อี้อดไม่ไหวขมวดคิ้ว และคิดในใจว่า ถ้ามีวึนหนึ่งซูเฉินโกหกเธอ เธอจะทำอย่างไรดี?

ความคิดนี้ค่อนข้างแปลก หลิวอี้อี้ในตอนนี้สามารถยอมรับได้ที่ซูเฉินไปหาจ้าวซี แต่กลับกังวลว่าซูเฉินจะโกหกตัวเอง

เมื่อคิดถึงตรงนี้ หลิวอี้อี้ก็ยิ้มเจื่อน ต่อมาเธอก็กอดผ้าห่มแน่น และคิดถึงความรู้สึกสวยงามที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ไม่นาน เธอก็นอนหลับไป

........................

มาพูดถึงซูเฉิน ตอนที่เขากลับมาถึงมหาวิทยาลัย จ้าวซีมายืนรอเขาอยู่ที่หน้าประตูแล้ว

เมื่อเห็นตาของจ้าวซีบวมแดง ซูเฉินก็รู้สึกผิด เขาเดินไปและดึงจ้าวซีเข้ามากอด และพูดด้วยความอ่อนโยนว่า "เด็กน้อย เธอร้องทำไม ไม่เชื่อฉันหรอ?"

"ไม่ใช่...." จ้าวซีส่ายหน้าเบาๆ และพูดว่า "เพราะว่าหวังจิ้งเห็น ฉันก็เลยกลัว"

"ไม่มีอะไรแล้ว " หลังจากที่ซูเฉินคิดย้อนกลับไปแล้ว เขาเองก็รู้สึกกลัว เพราะถ้าจ้าวซีไม่เลือกที่จะโทรหาเขา แต่เลือกที่จะไปดูด้วยตัวเองที่โรงแรม สถานการณืตอนนั้นน่าจะอึดอัดมาก

เพราะซูเฉินเองก็ไม่ค่อยแน่ใจว่าหวังจิ้งจะไปบอกจ้าวซีหรือเปล่า เพราะพวกเขาสองคนไปโรงแรมก็เพื่อไปสนุกสนานด้วยกัน

ดังนั้นตอนที่ซูเฉินกลับไปถึงห้องพักแล้ว ซูเฉินก็เลยเกิดการสับสน และคิดว่าคืนนี้เข้าจะเอาอย่างไรดี สรุปจ้าวซีโทรมา เขาก็เลยต้องกลับมหาวิทยาลัย

ถึงแม้จะรู้สึกเซ็งหมดอารมณ์ แต่ซูเฉินก็ดีใจ

"ภรรยา กลับหอมั้ย?" ซูเฉินมองจ้าวซี และถามด้วยความอ่อนโยน