แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1065

แต่ว่า พวกจี๋ต๋าจิ่วตูนั้นเข้าใจดี เซินกงเฟิ่งเทียนที่พาเซินกงหมิงกับหานทงทั้งสองคนมาขอโทษ ไม่ใช่เพราะสำนึกผิดอย่างแน่นอน

สำหรับสาเหตุนั้น หลายวันมานี้เฉินโม่ไม่ได้อยู่ที่มหาวิทยาลัย มันก็คิดคำอธิบายที่ดี

เซินกงเฟิ่งเทียนเดินไปยังตรงหน้าของจี๋ต๋าจิ่วตูและพวก เหลือบมองเฉินโม่ที่ยืนอยู่ด้านหลังของพวกเขา แล้วโค้งคำนับให้กับจี๋ต๋าจิ่วตูและพวก “กระผมเซินกงเฟิ่งเทียนผู้นำตระกูลตระกูลเซินกงในมณฑลซีไห่ พาลูกชายมาขอโทษพวกคุณโดยเฉพาะ ขอให้พวกคุณโปรดอภัย！”

จี๋ต๋าจิ่วตูแม้จะมีความโกรธเต็มท้อง แต่เมื่อเห็นท่าทางที่น่าสังเวชของเซินกงหมิงและหานทง ในใจก็ปลดล็อกทันที

การลงโทษของเฉินโม่ที่มีต่อเขาสองคนก็ไม่เบาเลย

และพวกเขาก็ไม่ใช่คนที่ได้ทีแล้วเอาใหญ่ ในเมื่อผู้นำตระกูลเซินกงก็ได้มาขอโทษด้วยตัวเองแล้ว ถือว่าให้เกียรติทุกคนแล้ว

จี๋ต๋าจิ่วตมองดูห่าวเจี้ยนและคนอื่นๆ ทุกคนต่างพยักหน้าให้เขา ในพวกเขานั้น เขาเป็นคนที่บาดเจ็บหนักที่สุด ดังนั้นทุกคนต้องเคารพการตัดสินใจของเขา

สุดท้าย สายตาอขงจี๋ต๋าจิ่วตูก็มองไปยังกู่หลินเฟิง อาการบาดเจ็บของกู่หลินเฟิง ไม่ได้เบาไปกว่าจี๋ต๋าจิ่วตูเลย ในบรรดาพวกเขาก็น่าจะเป็นคนที่มีสิทธิ์พูดมากที่สุด

“ไอ้กู่ นายว่าไง?” จี๋ต๋าจิ่วตูถาม

กู่หลินเฟิงยิ้มๆ “แล้วแต่นายเลย！”

จี๋ต๋าจิ่วตูพยักหน้า หันไปมองเซินกงเฟิ่งเทียน สีหน้าก็จริงจังขึ้นมา

“ท่านผู้นำตระกูลเซินกง ในเมื่อคุณก็ได้มาขอโทษแทนลูกชายด้วยตัวเอง พวกเราก็ไม่มีอะไรจะพูด เพียงแต่ว่าการที่เซินกงหมิงดูหมิ่นเกียรติของมหาวิทยาลัยหัวหนาน เกียรติของพวกเรานั้นไม่เป็นไร แต่หวังว่าคุณจะให้คำอธิบายกับมหาวิทยาลัยหัวหนานด้วย”

คำพูดนี้ขอจี๋ต๋าจิ่วตู ก็ได้รับคำชื่นชมจากพวกนักศึกษาทันที เหล่านักศึกษาอดไม่ได้ที่จะชูนิ้วโป้งให้กับจี๋ต๋าจิ่วตู

เซินกงเฟิ่งเทียนพยักหน้าและพูดว่า “แน่นอน เพื่อแสดงความจริงใจ ฉันยินดีบริจาคอาคารการเรียนการสอนที่ทันสมัยให้กับมหาวิทยาลัยหัวหนานหนึ่งหลัง ไม่ทราบว่าพวกคุณจะรับกันได้มั้ย？”

จี๋ต๋าจิ่วตูและพวกตกตะลึงเล็กน้อย ขอโทษด้วยการสร้างอาคารเรียนหนึ่งหลัง ตระกูลเซินกงช่างรวยเหลือเกิน！

ไม่เพียงแต่จี๋ต๋าจิ่วตูและพวกที่ตะลึง ใบหน้าของนักศึกษาคนอื่นๆก็เต็มไปด้วยความตกตะลึง ต่างวิจารณ์การไม่หยุด

จี๋ต๋าจิ่วตูก็ไม่พูดอะไรอยู่ ความจริงใจนี้สามารถพูดได้ว่าเต็มเปี่ยม

“ในเมื่อคุณเซินกงมีน้ำใจขนาดนี้ งั้นผมก็เป็นตัวแทนของเหล่านักศึกษามหาวิทยาลัยหัวหนานขอบคุณคุณเซินกง ด้วย” ขณะที่จี๋ต๋าจิ่วตูกำลังพูด ก็ได้โค้งคำนับใหกับ เซินกงเฟิ่งเทียน

เซินกงเฟิ่งเทียนไม่กล้าชล่าใจเลย รีบคำนับกลับ “นักศึกษาเพื่อนนี้ไม่ต้องเกรงใจ เมื่อเทียบกับลูกชายผมที่ทำร้ายทุกคน การชดเชยแค่นี้นับอะไรไม่ได้เลย”

เซินกงหมิงที่ยืนอยู่ด้านหลังเต็มไปด้วยความขมขื่น อาคารสมัยใหม่ตั้งหนึ่งหลัง ก็ได้บริจาคออกไปเสียแบบนี้ แม้ว่าปกติเซินกงหมิงก็เป็นคนล้างผลาญเงินทองอยู่ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเสียดาย

สายตาของเซินกงเฟิ่งเทียนแอบมองไปยังเฉินโม่ที่อยู่ด้านหลังพวกเขาอย่างเงียบๆ เมื่อเห็นเฉินโม่ไม่ได้พูดอะไร เขาถึงได้โล่งอก

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ผมก็ไม่รบกวนแล้ว วันหลังค่อยส่งคนมาคุยเรื่องบริจาคกับผู้บริหาร” เซินกงเฟิ่งเทียนกล่าว

“ขอตัวก่อน！”

จี๋ต๋าจิ่วตูพยักหน้ารับ “ไม่ส่งนะครับ！”

เมื่อเซินกงเฟิ่งเทียนพาคนกลับไปแล้ว จี๋ต๋าจิ่วตูและพวกก็ถูกนักศึกษาของมหาวิทยาลัยหัวหนานล้อมรอบ

“พวกนายคิดจะทำอะไร?” พวกจี๋ต๋าจิ่วตูมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีบางอย่าง

ผู้ชายหลายคนโห่ร้อง “ยกขึ้นมา！”

“ ใช่ ยกขึ้นมา!”