แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1074

“แต่นายคงไม่รู้ว่าตระกูลเย่กับตระกูลอานเป็นพันธมิตรกันแล้ว ดังนั้นนายล่วงเกินตระกูลอาน ก็เท่ากับล่วงเกินตระกูลเย่”

เฉินโม่พยักหน้า “เป็นแบบนี้นี่เอง”

อาเปียวยิ้มเย็นชาแล้วพูดว่า “ในเมื่อนายรู้จักตระกูลเย่ งั้นฉันคงไม่ต้องแนะนำตระกูลอานให้นายรู้จักใช่ไหม”

“ไม่ต้องแล้ว” เฉินโม่พูดอย่างราบเรียบ

อาเปียวดีดนิ้ว “รู้งานมาก”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นฉันก็ไม่อ้อมค้อมกับนายแล้ว ดาวมหาวิทยาลัยเจี่ยงเป็นผู้หญิงของคุณชายอาน ต่อไปนายอย่าโผล่หน้ามาหาเธออีก เข้าใจไหม” ประโยคสุดท้าย อาเปียวจงใจลากเสียงยาว

เฉินโม่พยักหน้า “เข้าใจแล้ว”

อาเปียวดีดนิ้วอีกครั้ง “ถือว่านายฉลาด ในเมื่อเข้าใจแล้วก็ไปซะ เราจะได้ไม่ต้องลงมือ”

เฉินโม่ไม่ขยับไปไหน มองสองสามคนนี้ แล้วถามอย่างราบเรียบว่า “พูดจบหรือยัง”

“จบแล้ว” อาเปียวรู้สึกแปลกเล็กน้อย ตอบกลับโดยไม่รู้ตัว

“งั้นถึงตาฉันพูดบ้าง!” เฉินโม่ยิ้มบางๆ ออกมา ดูไร้พิษภัย

อาเปียวอึ้งไป “นายจะพูดอะไร”

จู่ๆ รอยยิ้มบนใบหน้าเฉินโม่หายไป กวาดตามองอาเปียวและคนอื่น พูดด้วยเสียงเฉยเมยว่า “กลับไปบอกคุณชายอานอะไรนั่น ต่อไปอย่ามารบกวนหยาวหยาวอีก ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!”

อาเปียวอึ้งไปแป๊บหนึ่ง จากนั้นหัวเราะออกมาทันที ชายหนุ่มสองสามคนด้านหลังเขาก็ยิ้มเย็นชา

“ไอ้หนุ่ม นายเป็นคนแรกที่กล้าพูดแบบนี้ในมหาวิทยาลัยซีเป่ย!”

“ไม่ไว้หน้าแม้กระทั่งคุณชายอาน ดูเหมือนนายพูดด้วยดีๆ ไม่ยอมทำตาม ก็คงต้องใช้กำลังบังคับ!”