แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1076

เหมือนหลินเหม่ยหลิงยังไม่หายตกใจจากเมื่อครู่ เธอส่งเสียงประหลาดออกมา แล้วพยักหน้าซื่อๆ “ได้เลย!”

ทั้งสามคนเลือกร้านอาหารเล็กๆ แถวมหาวิทยาลัย ระหว่างทาง แววตาที่หลินเหม่ยหลิงมองเฉินโม่ หาความดูหมิ่นไม่เจออีกแล้ว

ทุกครั้งที่เจอกับสายตาที่เฉินโม่มองมา หลินเหม่ยหลิงก้มหน้าเหมือนหลบหนี ไม่กล้าสบตาเฉินโม่ เจี่ยงหยาวเห็นแล้วหัวเราะคิกคักออกมาทันที

หลังจากกินข้าวเสร็จ เฉินโม่เดินเป็นเพื่อนเจี่ยงหยาวอยู่ข้างนอกรอบหนึ่ง จากนั้นจึงแยกกัน

เฉินโม่เข้าพักในโรงแรมที่ค่อนข้างสะอาด แถวมหาวิทยาลัยซีเป่ย ส่วนเจี่ยงหยาวกับหลินเหม่ยหลิงกลับมาที่หอพัก

ในหอพักชายของมหาวิทยาลัยซีเป่ย อานหลิงหัวนอนอยู่บนเตียง มองพวกอาเปียวที่ใบหน้าฟกช้ำดำเขียว เปิดนิยายในมือไปเรื่อยๆ

พวกอาเปียวก้มหน้า ไม่กล้าพูดอะไรสักคำ

“พวกนายหกคนแพ้ไอ้หมอนั่นเพียงคนเดียวงั้นเหรอ” ผ่านไปครู่หนึ่ง อานหลิงหัวจึงถามขึ้น

อาเปียวรีบก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าว แล้วอธิบายว่า “คุณชายอาน ไอ้หมอนั่นไม่ใช่คนธรรมดา ไม่รู้เขาใช้วิธีอะไร พวกเราโดนเขาซัดจนปลิวออกมาทันที”

“หืม” ใบหน้าอานหลิงหัวจริงจังขึ้น

“พูดแบบนี้ ไอ้หมอนั่นเป็นนักบู๊เหรอ” จากอำนาจของตระกูลอาน แน่นอนว่าอานหลิงหัวรู้จักกับคนในโลกฝึกบู๊ ตระกูลอานเองก็เชิญนักบู๊แดนในมาสักการบูชา

ถ้าสามารถเอาชนะพวกอาเปียวได้โดยไม่ต้องลงแรงเยอะ งั้นต้องเป็นนักบู๊แน่นอน

“นักบู๊เหรอ” พวกอาเปียวใบหน้าสงสัย คำว่านักบู๊ พวกเขาเคยได้ยินแค่ในนิยายกับในทีวีเท่านั้น

อานหลิงหัวไม่ได้อธิบายให้คนพวกนี้ฟัง บางสิ่งถ้ายังไม่ถึงขั้นนั้น ถึงอธิบายไปก็ใช่ว่าจะมีคนเข้าใจ