แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1088

หลินเหม่ยหลิงพูดอย่างโมโหมาก “พูดอะไรไร้สาระ เฉินโม่จะเป็นขโมยได้ยังไง พวกนายมีหลักฐานอะไร!”

“ถ้าไม่ใช่ พวกเราปล่อยตัวคนอยู่แล้ว แต่ก่อนหน้านั้นเขาต้องให้ความร่วมมือกับเราในการสอบสวน!” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนั้นพูดด้วยท่าทีแข็งกร้าว

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของงานประชุมสุดยอดของมณฑลซีไห่ แน่นอนว่าพวกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ทำงานไปวันๆ ข้างนอกไม่สามารถเทียบได้ คนที่มาร่วมงานประชุมสุดยอดของมณฑลซีไห่ ล้วนเป็นคนมีอำนาจสูงส่ง ดังนั้นพวกเขาไม่กลัวว่าจะล่วงเกินคนมีอำนาจสูงส่ง

“ตลก พวกนายไม่มีหลักฐาน แต่จะเอาตัวคนไป พวกนายมีสิทธิ์อะไร! ตำรวจยังไม่มีอำนาจทำแบบนี้เลยมั้ง!” หลินเหม่ยหลิงพูดเถียง

“ในเมื่อเรารับหน้าที่ดูแลความปลอดภัยของงานประชุมสุดยอดของมณฑลซีไห่ จะไม่ยอมให้เกิดข้อผิดพลาดใด ถ้าพวกเธอไม่ให้ความร่วมมือ งั้นอย่าหาว่าเราไม่เกรงใจแล้วกัน!” สีหน้าของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนั้นเย็นชาเล็กน้อย เหมือนมีท่าทีจะลงมือ

“นายกล้าเหรอ!” หลินเหม่ยหลิงไม่เชื่อว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย จะกล้าลงมือกับพวกเขาในงานแบบนี้

ถ้าพูดให้ชัดเจน อันที่จริงหลินเหม่ยหลิงเป็นคนที่รังแกคนที่อ่อนแอกว่า แต่กลัวคนที่แข็งแรงกว่า แต่เธอเป็นผู้หญิงสวย จึงมีสิทธิพิเศษ

“พาตัวไป!” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนั้นไม่เกรงใจแม้แต่น้อย เข้ามาคุมตัวทันที หลินเหม่ยหลิงก็โดนคุมตัวด้วย

เห็นคนอื่นจริงจังขึ้นมา หลินเหม่ยหลิงหวาดกลัวแล้ว เธอตะโกนเสียงดังว่า “พวกนายทำอะไร พวกนายกล้าแตะต้องฉัน ฉันจะแจ้งตำรวจเดี๋ยวนี้!”

“เดี๋ยวก่อน!” เจี่ยงหยาวรีบตะโกนขึ้น

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคนหยุดลง แล้วมองเจี่ยงหยาว

เจี่ยงหยาวพูดอย่างกล้าๆ กลัวๆ ว่า “พี่ทั้งสองคนเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า เราเป็นนักเรียนของมหาวิทยาลัยซีเป่ย วันนี้เพื่อนพาเรามาเยี่ยมชมงานประชุมสุดยอด จะเป็นขโมยได้ยังไง”

ท่าทางหวาดระแวงของเจี่ยงหยาว ทำให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคนมีท่าทีอ่อนลง

“เราได้รับแจ้งมา บอกว่าเพื่อนเธอคนนี้เป็นขโมยปะปนเข้ามา ดังนั้นเราจึงต้องการให้เพื่อนเธอให้ความร่วมมือในการสอบสวน” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนั้นเอ่ยขึ้น

เจี่ยงหยาวถามอย่างสงสัยว่า “พวกนายได้รับแจ้งจากใครเหรอ บอกเราได้ไหมว่าคนนั้นเป็นใคร”

“เอ่อ......” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนั้นดูลำบากใจ “ขอโทษด้วย ขอโทษที่เราไม่สามารถบอกได้!”

หลินเหม่ยหลิงพูดอย่างโมโหว่า “ยังต้องถามอีกเหรอ ต้องเป็นฝีมืออานหลิงหัวแน่ๆ! เมื่อกี้ฉันเห็นเขาส่งสายตาให้ไอ้หยั่นจิ้งที่เป็นลูกน้องเขา เขาต้องจงใจใส่ร้ายเฉินโม่แน่ๆ!”

เจี่ยงหยาวมองไปรอบๆ นอกจากคนที่มามุงดู ก็ไม่เห็นเงาของอานหลิงหัวเลย

“หึ อานหลิงหัวทุเรศจริงๆ!” เจี่ยงหยาวใบหน้าโมโห

“พี่เฉินโม่ เราจะทำยังไงดี” เจี่ยงหยาวทำอะไรไม่ถูก

เฉินโม่ยิ้มบางๆ “มีฉันอยู่ ไม่มีอะไรหรอก”

พูดจบ เฉินโม่มองเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนนั้น แล้วพูดหน้านิ่งว่า “จะให้ฉันไปกับพวกนาย เรียกคนที่อยู่เบื้องหลังพวกนายออกมาคุยกับฉัน”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนั้นขมวดคิ้วเบาๆ “นี่นายจะบีบให้เราลงมือเหรอ”

“พวกนายลองดูสิ” เฉินโม่ยืนอยู่ที่เดิม เอาสองมือไพล่หลัง ใบหน้าเฉยเมย

คนรอบๆ จำนวนมากถูกดึงดูดจากความเคลื่อนไหวทางฝั่งนี้ เมื่อได้ยินเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยบอกว่าเฉินโม่เป็นขโมย ต่างมีสีหน้าดูหมิ่นออกมาทันที

ตอนนี้เห็นเฉินโม่จะลงไม้ลงมือกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย จู่ๆ ก็ยิ้มเยาะออกมา “ไอ้เด็กนี่ ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำจริงๆ มาขโมยของในงานประชุมสุดยอดของมณฑลซีไห่ เขานึกว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของงานประชุมสุดยอดของมณฑลซีไห่ เป็นสิ่งของวางโชว์เหรอ”

“ครั้งนี้ดาวมหาวิทยาลัยเจี่ยงคงตาสว่างแล้ว ทิ้งคนที่ตามจีบมากมาย คิดไม่ถึงว่าจะมีแฟนเป็นโจร ฮ่าๆ ครั้งนี้ดาวมหาวิทยาลัยจะกลายเป็นตัวตลกแล้ว!” นักเรียนชายของมหาวิทยาลัยซีเป่ยคนหนึ่ง ยิ้มเยาะแล้วพูดอย่างสะใจ

หลินเหม่ยหลิงได้ยินที่เขาพูด เธอถลึงตาใส่เขา แล้วแผดเสียงเย็นชาว่า “จางไห่ เพราะเจี่ยงหยาวเคยปฏิเสธนาย คิดไม่ถึงว่านายจะพูดเลวทรามใส่เธอแบบนี้ สำรวมวาจาบ้างเถอะ! ถ้าตอนนั้นฉันเป็นคนได้จดหมายรักฉบับนั้น ฉันคงไม่คืนให้นายเงียบๆ หรอก แต่จะทิ้งลงถังขยะต่อหน้านักเรียนทุกคน!”

นักเรียนชายคนนั้นหน้าแดงเถือกทันที เขาหลบเข้าไปในกลุ่มคน ไม่กล้าโผล่หน้าออกมา