แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1099

เจี่ยงหยาวกับเฉินโม่กลับมาที่มหาวิทยาลัยซีเป่ยด้วยกัน

ทั้งสองยืนหันหน้าเข้าหากัน ด้านหน้าศิลาจารึกที่ประตูมหาวิทยาลัยซีเป่ย ราวกับเด็กชายและเด็กหญิงที่บริสุทธิ์ ไร้เดียงสา

เจี่ยงหยาวมองเฉินโม่ มือหนึ่งเล่นชายเสื้อ นัยน์ตาดูอาลัยอาวรณ์

“พี่เฉินโม่ พี่......จะกลับแล้วใช่ไหม” เสียงของเจี่ยงหยาวแฝงด้วยความเศร้าเล็กน้อย แม้เธอพยายามสะกดกลั้นความรู้สึกในใจตัวเอง แต่ก็ทำให้คนรู้สึกได้อยู่ดี

สำหรับเด็กผู้หญิงที่เป็นหนี้เธอตั้งสองชาติ ยังไงแล้วเฉินโม่ก็รู้สึกผิดต่อเธอ

“รอปิดเทอมฤดูหนาว ฉันจะกลับไปเยี่ยมเธอที่อู่โจว” เฉินโม่ยิ้มบางๆ แล้วเอ่ยขึ้น

“อืม สัญญาแล้วนะ!” เจี่ยงหยาวพยายามทำให้ตัวเองยิ้มอย่างมีความสุข ไม่ให้เฉินโม่รู้สึกเป็นภาระในใจ

“สัญญา” เฉินโม่พยักหน้า สีหน้าแน่วแน่

“งั้นฉันไม่ไปส่งพี่นะ เดินทางปลอดภัย”

“โอเค”

เฉินโม่หันหลังเดินออกไป ไม่ได้มองสายตาของเจี่ยงหยาว แม้ไม่ยึดติดกับทางโลกแล้ว แต่เขาก็ยังเกลียดการจากลาเหมือนเดิม

เจี่ยงหยาวมองแผ่นหลังเฉินโม่ที่ค่อยๆ ไกลออกไป นัยน์ตามีประกายใสระยิบระยับ ที่แท้การชอบใครสักคน ทำให้พะวงใจขนาดนี้เลย

เฉินโม่นั่งแท็กซี่มาถึงสถานีรถไฟความเร็วสูง เตรียมกลับมหาวิทยาลัยหัวหนาน

แต่ชายวัยกลางคนสองสามคนที่เดินออกมาจากล็อบบี้ ดึงดูดความสนใจของเฉินโม่

เฉินโม่รับรู้ถึงชี่แท้ที่เคลื่อนไหวอยู่ในตัวคนพวกนั้นได้อย่างชัดเจน พวกเขาไม่ใช่คนธรรมดา แต่เป็นนักบู๊

ไม่เพียงแค่สองสามคนนี้ เมื่อสัมผัสอย่างละเอียด เฉินโม่พบว่ามีนักบู๊รวมตัวอยู่ที่นี่มากมาย