แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1115

“เสี่ยวโม่!”

หลี่ซู่เฟินกับเวินฉิงพูดอย่างตกใจขึ้นมาพร้อมกัน

เฉินโม่ยิ้มบางๆ ให้ทั้งสองคน “แม่ พี่เวินเฉิง!”

จากนั้นสายตาเฉินโม่ย้ายไปทางหลี่ลี่เหวิน

มองลุงแท้ๆ ของตัวเอง สีหน้าเฉินโม่เฉยเมย “มีฉันอยู่ ฉันจะดูสิว่าใครจะแตะต้องเหม่ยหวา กรุ๊ปได้!”

หลี่ลี่เหวินมองเฉินโม่ สีหน้าอึมครึมจนน่ากลัว สำหรับหลี่ซู่เฟิน เขายังเห็นแก่ความเป็นพี่น้อง แต่สำหรับเฉินโม่ เขาไม่มีความรู้สึกอะไรทั้งนั้น

เพราะตั้งแต่เล็กจนโต เฉินโม่ก็ไม่เคยเจอหน้าลุงอย่างเขามากนัก แต่สำหรับหลี่ซู่เฟิน พวกเขาเคยใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาสิบกว่าปี

“ไอ้หนุ่ม ถึงนายกลับมาก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ แต่พอดีเลย นายจะได้เห็นว่าเหม่ยหวา กรุ๊ปล้มเหลวอย่างไร” หลี่ลี่เหวินเผยรอยยิ้มเย็นชาโหดร้ายออกมา หลี่เยว่ลูกชายของเขาโดนเฉินโม่ทำลายตันเถียน ตอนนี้เลอะเลือนทั้งวัน เหมือนคนพิการ เขามีแค่ความเคียดแค้นอย่างรุนแรงต่อเฉินโม่

สีหน้าเฉินโม่ราบเรียบ มองหลี่ลี่เหวินแล้วพูดว่า “ก็ไม่แน่!”

เป็นเพียงคำสั้นๆ แต่กลับแฝงด้วยความมั่นใจที่ยิ่งใหญ่

หลี่ลี่เหวินยิ้มเยาะ “หึ สิ่งที่นายพึ่งพาอยู่ คือพละกำลังของปรมาจารย์บู๊ไม่ใช่หรือไง ครั้งนี้เราสู้กันทางธุรกิจอย่างถูกต้อง ถ้านายกล้าใช้กำลัง นายลองดูได้ว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร”

รอยยิ้มร้ายกาจฉายออกมาจากแววตาหลี่ลี่เหวิน ถ้าเฉินโม่กล้าใช้กำลัง พวกเขาก็มีข้ออ้างใช้กองทหาร

“รับมือกับมดอย่างพวกนาย ฉันจำเป็นต้องใช้กำลังด้วยเหรอ นายประเมินตัวเองสูงเกินไปแล้ว” เฉินโม่พูดด้วยสีหน้าดูหมิ่น

“อวดดี!” หลี่ลี่เหวินแผดเสียงอย่างโมโห “ตอนนี้เหม่ยหวา กรุ๊ป เผชิญกับวิกฤตเป็นหนี้ห้าหมื่นล้าน ฉันจะดูสิว่านายจะแก้ไขอย่างไร”